If I ever Fall In Love(Editing)

Chapter 43: Back

(Uno's POV)

I haven't seen Miru for 1 and half month ever since we came in Canada. Alyana said she's been busy with her family kaya hindi siya nakakasama sa amin.

I met Alyana's family. Its a bit complicated since her parents seems to like someone for their daughter but her father seems to like me though. Ngayon pabalik na kami sa Philippines dahil madami pa kaming aasikasuhin para sa University na papasukan namin. Napagdesisyunan namin na sa isang University lang mag-aral para magkakasama pa rin kami except for Alyana since she's just 4th year high school.

"Miruuuu!"napatingin ako sa tinawag ni Alyana. I was a bit shocked to what I saw.

Miruchan was wearing a short short and loose blouse with a black sando within it. She looks like... a girl. No don't get me wrong, I've always see Miruchan as a girl its just that this time, she look different. She looks like one of the girl next door.

"Wait. Who's with her? Is that...?"nawala yung tingin ko kay Miruchan and it moved to the guy next to her, carrying her things and such.

"That couldn't be.."we were loss for words when the guy took Miruchan's hand and locked it with his, but we were more shocked when she didn't even react to it.

They looked at us, we were expecting that they will be startled but instead they waved at us happily or rather Miruchan waved at us happily.

Walang kumibo sa amin ni Alyana. We don't know what to react. The next thing we knew ay nasa harap na namin sila.

"Huy! Jun Morales! Alyana Chua! Are you alright? Bakit kayo nakatitig sa akin? Kibo naman dyan oh! Uy!"patuloy niya kaming ginugulo pero wala kaming masabi. Is this really happening? Is Yuki and Miru a thing now?

*snap*

Nakabalik kami sa realidad.

"Both of you, is there something we should know? Don't tell me bumagito ka na Uno? Naku naman!"umiling ako.

Back to reality. Hindi totoo lahat ng nakita ko. She's not wearing a short short instead she's wearing a ripped jeans but still loose blouse with sando inside it. But the part of Miruchan with a guy while  carrying her bags is real, although they're not holding hands .

"Miruchan"sabay naming pagtawag sa kanya. Kumunot naman yung noo niya.

"Okay lang ba kayong dalawa? Nagpunta lang kayo ng Canada ng magkasama ganyan na kayo? Wow ha!"umiling ako. Ano na nga ulit nangyayari?

"Hey Miru, lower your voice"napatingin kami sa lalaking kasama ni Miru. Naka-shades ito at naka-tshirt ito na parehas ng design ng suot ni Miruchan. He couldn't be Miruchan's brother kasi kilala ko yun. So who is he?

"Wait. Who are you?"biglang napatawa si Miruchan. Hala, bakit tumatawa to?

"Hindi mo siya makilala? HAHAHAHAHAHA! Hindi ka niya makilala oh HAHAHAHA!"tawa siya ng tawa. Pinagtitinginan na nga kami eh. Tinakpan nung lalake yung bibig ni Miruchan kaya napatahimik ito.

"Hoy Yuki wag ka ngang KJ dyan!"

"Yuki?!"sabay kaming napasigaw ni Alyana. Tumingin naman sa amin si Yuki.

Flight 002 are now boarding..

Hindi na kami nakapagusap ulit dahil tumakbo na kami papunta sa boarding. Sabi ko pagdating sa eroplano tsaka na ulit mag-uusap pero hindi na rin natuloy dahil nakatulog na sila. Bakit andito si Yuki? Bakit magkasama sila? I'll find out when we're back.

(Miru's POV)

"Hey"may yumuyugyog sa akin. Sino ba yun? Inaantok pa ako. Sumiksik ako sa gilid ko para makatulog ng maayos

"Hey gising ka. Kumain ka muna"umayos ako ng upo pero nakapikit pa rin. Istorbo naman to si Yuki oh.

Naramdaman ko yung kamay niya sa balikat ko, hinila niya ako palapit sa kanya. Isinandal niya yung ulo ko sa balikat niya.

"Gumising ka muna sandali. Kumain ka muna. We still have 12 hours of flight"dinilat ko yung isa kong mata. May pagkain na nasa harap ko. Tinatamad talaga ako.

"Yukiii~ Wag muna. Inaantok pa ako"I don't care if I sounded whiney. Inaantok ako, bahala siya dyan.

"Just take a bite. Please"ugh. Okay fine.

Dumilat ako at kinuha yung pagkain na hawak niya. Yun nga lang, wala akong lakas sumubo ng pagkain. Kaya ayun, hanggang hawak na lang ang kaya ko. Hindi ako gumalaw, feeling ko babagsak yung ulo ko anytime. Hindi ko namalayan yung ulo ko nasalo na ng kamay ni Yuki.

"Sht Miru. Umayos ka nga"medyo natauhan ako dahil sa nangyari. Umayos ako ng upo at humarap sa kanya.

"Inaantok talaga ako Yuki. Can't you see? I can't even open my eyes"sagot ko sa kanya.

*tuk*

"AY PUSANG GALA! ANO BA YUKI?!"nagising ang diwa ko ng bigla akong pinitik ni Yuki sa ilong. G*go to. Ano ba trip niya at namitik siya?!

Tinitignan niya yung paligid kung may nagising o nakarinig sa sigaw ko. Humarap siya sa akin at hinimas yung ilong ko

"Masakit ba?"tanong niya. Kinunutan ko siya ng noo at sabay pinitik sa ilong.

"Aray"pabulong niyang sigaw. Sinimangutan ko siya. Nawala tuloy antok ko. Kainis to si Yuki!

"Kumain ka na kasi"inirapan ko siya. Kinuha ko yung pagkain sa kanya at hindi na siya pinansin. Ang sakit pa rin ng ilong ko. Badtrip to si Yuki -_-.

"Don't be like that"pinalo ko yung kamay niya na nakahawak sa kamay ko. Bahala siya dyan! Argh!

"Bahala ka dyan. Humanda ka sa akin. When we get back, I'll kill you"

He just chuckled. Tss.