If I ever Fall In Love(Editing)

Chapter 49

Miru's POV

After that day, wala akong pasok. Yuki's still at school, while me, I'm waiting for my mom or kuya to call. Malapit na rin matapos ang klase ni Yuki, sana tumawag sila bago pa siya maka-uwi. Hinihintay ko lang ang tawag niya sa smart TV na binili niya para sa akin. May adaptor yung TV na yun kung saan pwede ka makapag-internet. Pinalagyan niya rin ito ng camera para makita niya ako.

Ambilis tumakbo ng oras. Ganun ba talaga kapag walang ginagawa? Akala ko mabilis lang ang oras kapag masaya ka. Sigh. Ano nanaman ba pumapasok sa isip ko? Sigh. Kamusta na kaya si Alyana? She still doesn't talk to me. Kailan ba matatapos ang drama na to? Nakakabagot na eh. I want the old us, which I doubt will happen.

Isang oras na ang nakalipas at hindi pa rin tumatawag si mama, napagdesisyunan kong matulog muna sa sofa dahil baka habang natutulog ako ay tumawag siya.Why do I feel so tired today? I didn't do anything!

As I close my eyes, pictures or memories are starting to appear. What are these?

(Yuki's POV)

After my classes, dumiretso na ako sa bahay, ni Miruchan, to be exact. I saw her gate slightly open. Did someone came here? That girl... what is she doing right now?

Unknowingly, I walked faster towards the door and I saw a letter.

Letter? Its not a bill, and its not too plain to be a bill. Its color blue, and the stationary is different from the ordinary one. I wonder who it is from.

I entered the house only to find her sleeping on the couch. She's really careless. Paano kung hindi ako yung pumasok? What would happen to her? Tsk.

Nilapag ko yung gamit ko sa lamesa. I was about to wake her up when I heard the TV ringing. Her mom is calling. I answered the call and she was shocked to see me.

"Good afternoon Tita"I greeted.

"Oh! Yuki! Hello darling. Did you just got out from school?"

"Yes Tita. I'm visiting Miruchan but I found her sleeping. I'll wake her up"

"Okay sweetie"

Just like I said, I woke her up.

"Miruchan. Wake up"she's not that hard to wake up kaya nagising din siya agad.

"Oh Yuki, nakauwi ka na pala. Kumain ka na?"the way she asked me, it felt like we were already living in the same house. It felt like.. home.

"Not yet. But wake up. Look at the TV"tumango lang siya. I went to the kitchen and god knows what I'm doing. God, what am I doing?

(Miru's POV)

Nagkusot ang mata ko bago tumingin sa TV. Tumawag na kaya si mama? Yawn. Naginat-inat ako. Inaantok pa ako.

"Slept well lady?"nabigla ako sa narinig ko. That voice.

"Mom!"geez! Nakita niya akong natutulog habang andito si Yuki?! G! What is she supposed to think? Ugh! Ba't hindi agad sinabi ni Yuki?!

"Hello sweetie. Kamusta naman ang tulog mo?"she's asking sarcastically. I'm dead.

"I slept well mom"I answered with sarcasm.

"Antagal mo kasi tumawag, nakatulog tuloy ako"

"So kasalanan ko pa pala?"napatawa kaming dalawa. Its nice to talk to her like were just friends, much comfortable than those who babysits there children until this age.

"Di mo naman sinabi na live-in na kayo ni Yuki"I felt like blushing. Agh. The way I asked Yuki awhile ago, it must have felt like he's living together with me.

Facepalm. Yan lang naisagot ko.

"Really?!"how amaze she is! I didn't even hear a disappointment in her voice. Parang gusto niya pa eh!

"No! WTH. Hindi siya nakatira kasama ko. May condo siya noh. Nakikikain lang siya dito"

"Kain lang?"pagtatanong niya kahit alam naman niyang may kasunod yun.

"Minsan nakikitulog. Wag ka ngang ano dyan ma"tumawa lang siya.

Wait a second. Where is Yuki? Napatingin ako sa kusina, and he was there staring blankly. Anyare sa kanya?

"Yuki! Ano ginagawa mo dyan?"nagulat siya at tumingin sakim sabay iling.

"Wala. Nagugutom lang ako."tumango naman ako.

"May ulam pa dyan sa oven, kain ka muna"he just gave me a little smile, and I smiled back.

Humarap ako kay mama, ugh, that look she's giving me creeps me out.

"Ma! Don't look at me like that!"tumawa siya

"Bakit ba? Natutuwa lang ako. Ngayon ka lang naging ganyan eh. Yiieee! Dalaga na si Miruchan! Hindi na aiya binata!"binato ko ng unan yung camera. Narinig ko naman siyang tumawa.

"Tigilan mo nga ako mama! Juskooooo! Matulog ka na nga! Kulang ka lang sa tulog!"

"HAHAHAHA! Sige na, matutulog na ako. Pakainin mo muna yan si Son-in-law ha? HAHAHA!"bago pa ako makapag-react, pinatay na niya yung call. Jusko, sumasakit ulo ko sa mama ko.

Tumayo na ako at pinatay ang TV.

*Ding*Dong*

Napatingin ako sa pintuan. Lumapit ako at sinilip kung sino yung nasa labas. Wait, pizza delivery?

"Yuki!"naramdaman ko naman na lumapit siya sa akin.

"What?"

"Nag-order ka nanaman ng pizza?!"

"Ah, yeah. Ayoko kumain ng kanin eh"

"Maaga kang mamamatay niyan. Puro ka pizza!"

Nagulat ako ng bigla niyang kinulong ang mukha ko sa kanyang mga kamay.

"Concern ka?"binigyan ko lang siya ng matulin na tingin.

"Don't worry. Maaga man ako mamamatay, isasama naman kita"tinanggal niya yung pagkakahawak niya sa akin at kinuha ang pizza niya.

"G*go, isasama mo pa ko, nananahimik ang matiwasay kong buhay"bulong ko. Lecheng lalaki yun, isasama pa ako sa unhealthy lifestyle niya.

Habang nakatingin sa pintuan, may napansin akong blue na papel. Pinulot ko ito at tinignan. Letter? Familar yung itsura. Teka, ito yung ginagamit ni IX kapag nagbibigay siya ng letter every Valentine's ah? Kay IX kaya galing to?

"Who's it from?"nagitla ako sa boses ni Yuki. Magkakasakit ako sa puso nito eh!

"Di ko pa alam, pero ganito yung ginagamit ni IX kapag Valentine's day eh"

"So, its from that stalker of yours"Jealous alert!

"Stalker? Admirer naman Yuki. Selos ka? Hm? Hahaha"Nilagpasan niya lang ako at dumiretso sa sofa. Nagsimula na siyanh kumain, hindi na ako hinintay. Sus! Paganyan-ganyan pa siya.

Tumabi ako sa kanya at kumuha ng pizza. Binuksan ko yung letter, and the letter inside it shocked me.