YASAK AŞK |öğretmenim| TAMAMLANDI✔

37.BÖLÜM: TEDİRGİNLİK

Bölüm şarkısı&Tan Taşçı
Kusura bakma

Lütfen şarkıyı dinleyin❤

***

Karanlık gökyüzü perdesini çekmiş, alanına hiçbir ışık cezbedemiyecek kadar bencilleşmişcesine yanında tek bir parıldayan yıldız barındırmıyordu. Yıldızlar adeta geceye küsmüşcesine bir hale kapılıp tek biri o karanlık perdeyi açıp gökyüzüne inat parlamıyordu.

Ağaçların hışırtısı geceye itaatkar edermişcesine sertçe esmeye devam ederken, duygular oradan oraya savruluyordu. Aslında bu gece yalnızca geceye küsen yıldız değildi. Bu geceye küsen küçücük bir kızın masumluğu kadar olan bütün duyguları geceye küsmüştü. Araladığı perdeyi aralığa kadar çekmiş, tek bir ışığı görmek istemeyecek kadar körüklemişti..

İçindeki duyguları..

Bakışları..

Gecenin bilmem kaçından beri aldığım o mesajla gözüme bir gram uyku girmemişti. Bedenimi dayanak istermişcesine pencereye doğru başımı yaslayıp dışarıyı izlemeyi sürdürdüm. Bakışlarım bir onun penceresine kayarken, birde gökyüzüne doğru kayıyordu. Artık o pencereye bakacak deli cesaret bile yok olmuşcasına, bir mesajla benden alınıp her bir yere doğru dağıtılmıştı.

Annemi düşünmek istemedikçe gece bunu bana büyük bir hiddetle çarpıyordu suratıma. Annem belki de bunları duyunca yada beni tekrar umutla okula gönderip benim için çalışıp emek vererek okumamı dört gözle bekleyip,müdürlerle öğretmenlerle bile papaz olup sadece benim geleceğim için attığı bu adımlardan sonra benim ona karşılık olarak sadece sunacağım tek bir gerçek olamazdı..

Karşısına geçip ben öğretmenime aşık oldum.

Diyemezdim.. diyemem..

Ne der, ne düşünür, yada beni neyin yerine koyar onu ben bile kestiremiyordum.

Bu mesajdan Buğraya bahsetmelimiydim onu bile bilmiyordum. Düşündükçe düşünüyor,bir cevap bulacakmışım gibi olsam da bulamıyordum. Olmuyordu...

"Of ben ne yapacağım!" Sıkıntıyla başımı tamamen cama yaslayıp başımı yere doğru eğdim. Bir daha öyle fotoğrafımızın çekilmemesi için ne yapacaktım? Buğradan uzakmı duracaktım? yada o mesajı umursamadan hayatıma devam mı edecektim. Neden bu kadar kafaya taktım onu bile bilmiyorken kafayı yemek üzereydim adeta. Artık düşünmekten zonkluyan beynimle düşündükçe derinlere dalıp uykusuzluktan yanıp yanıp kavrulan gözlerime daha fazla işkence çektirmemek için yatağa uzandım. İyi şeyler düşünmeye çalışarak, belki de mesaj atanın yalnızca bir boş tehtitler savurduğunu düşünmeye çalışarak gözlerimi tamamen uykuya teslim ettim.

***

Tenefüs boyu gözlerim sınıfta tur atıyordu. En ufak beni gözetleyen bir kişiye rastalamak gibi, yada gizlice fotoğraflarımızı çekmeye çalışan birilerini arıyordum ama kimseden bir iz yoktu. Gerçi Buğra hocayla bir kez olsun karşılaşmamıştım. Yanında da olmadığım için kimse bizim fotoğrafımızı çekmemişti. "Ya kuzum noluyor?"başımda sabahtan beri bana bıkınca ve endişeyle bakıp sorgulayan özgeye dalgınca bakışlarımı çevirip, "Ne " diyerek sordum.

Sanki iyi olmadığımı anlamış gibi sıraya oturup, "Var sende birşey. Anlat bana!" Diyerek emir vermesiyle sıkıntıyla başımı sıraya koyup başımı duvara doğru çevirerek onu başımdan kestirip attım. "Yok birşey". Dediklerimi umursamadan tekrar konuşmuştu. "Pekala eğer birşey yoksa ben de hocacığıma gider ondan öğrenirim." Diyerek ayaklanmasıyla ışık hızında kolundan tutup onu oturtmuştum.