YASAK AŞK |öğretmenim| TAMAMLANDI✔

4.BÖLÜM: UYARI

Multi medya: Rüya

Bölüme başlama saatiniz?

*

*

Boş boş durmak mı? Tam benlik. Üzerimi değiştirdiğim için direk aynanın karşısında dalgalı olan saçlarımı ellerimle tarayıp arkaya attım. Belki de bu hayatta en değer verdiğim üç şey Annem Özge ve saçlarımdı. Kızım gel hadi!" Aşağıdan bağıran annemin sesiyle hemen çantamı koluma attım ve hızlı adımlarla aşağı indim.

Açıkçası biraz anneme kırgındım. Dün gece ona bende çalışmak istiyorum dediğim de bir güzel kafama terlik yemiştim. Sonrada bi güzel azar işitip bağırmıştı. Biraz tiripten zarar gelmez. Merdivenlerin başında beni bekleyen anneme bakıp suratımı düşürdüm ve kuru bir sesle."Günaydın " Dedim. Annem bu halime karşılık kaşlarını çatıp ,"Noldu kızım hastamısın?" Diyerek sormasıyla içimde kendime ufak bir küfür savurdum. Kadın burda benim için endişeleniyor benim yaptığıma bak. "Anne hadi ama ya bende çalışmak istiyorum söz veriyorum derslerimi aksatmam." Diyerek anneme doğru adımladım ve koluna girip başımı omzuna koydum.

Annem sıkıntıyla oflayıp, "Hayır kızım! Ben izin versem dahi Buğra hocan izin vermez!" Diyen anneme gözlerimi öyle bir açtım ki hızlıca annemden ayrılıp karşısına dikildim. Ne demişti o! Buğra hocamı!

"Anne?" Dedim sorarca. "Buğra hocayla mı konuştun ?" Diyerek bu sefer şaşkınlığımı hiç gizlemden konuştum. Annem kafasını olumlu anlamda sallayıp bir taraftan kolumu tutup kapıya doğru adımlarken bir taraftan da bana laf yetiştiriyordu. Buğra hocanın sana ayretten yardımcı olacak." Diyen annemle resmen hayallerim başıma yıkılmıştı! Buğra hoca! Şimdiden hayatıma girmeye başlamıştı bile bu hoca!

"Çok konuşma kızım geç kalacağız." Şuan o kadar sıfırlanmıştı ki modum ifadesizce anneme cevap vermeden arabaya bindim. Annemde sürücü koltuğuna oturup okuluma doğru sürmeye başladı. Yalnızca geleli bir gün olmuştu ve şimdiden bile hoca bana takmıştı.  Sessiz süren yolculuğumuzun ardından arabadan inip anneme el salladım ve okula doğru adımlamaya başladım.

Sahi ya! Grup olayı da vardı dimi. Umarım iddiayı ben kazanırım da özge bir gün boyunca bana kölelik yapar. Yüzümdeki zafer sırıtışıyla okula girdiğim de koridorda kimsenin olmadığını gördüm.

Kahretsin! ikinci günden geç mi kalmıştım!

Uzun merdivenleri koşarak çıkıp 10ların katına geldim. Eğer buradan gidersem öğretmenler odasının önünden geçerdim. En iyisi koridorun diğer tarafından gitmek. Hızlıca düz koridorda koşup diğer yukarı çıkan merdivenleri koşarak çıkmaya başladım. Yere bakarak koştuğum için düşsem yeridir. Başımın sert birşeye çarpmasıyla dengemi kaybedip merdivenlerden geri geri düşecektim ki kolumu tutan ellerle tekrar o bedene çarptı başım.

Kalbim ritmini alıp uçuyordu resmen. Önüme düşen saçlarımı yavaşça çekip beni tutan kişiye baktığımda gözlerimin beni yanıltmasını istedim. Çünkü bu olamazdı yani. Bizim tombik müdüre bile razıyken Buğra hoca olmazdı. Hemen geriye doğru bir adım attım ve Aramıza mesafe açıp, "Pardon hocam." Dedim güçlükle konuşarak. Düşmenin korkusundan ziyade Buğra hocanın teması beni heyecanlandırmıştı.

Kahretsin!

Heyecanın yerine korku olması lazımken sadece heyecanlanıyorum. "Özür dilerim hocam bilerek olmadı." Diyerek tekrar Buğra hocaya döndüm. Yine sert yüzüyle gözlerime bakarak, "Sorun değil öğrenci. Birdahakine dikkat et. Yoksa bu kadar şanslı olmazsın." Diyerek göz kırptı ve yanımdan geçip aşağı inmeye başladı.