YASAK AŞK |öğretmenim| TAMAMLANDI✔

10.BÖLÜM: YOK OLUŞ

İki seçenek sundular. Ya iyi olacaksın hep hayatın boyunca. Yada kötü olacaksın. Sana iyilik edene bile kötülük! Kötülük edene bile en kötü olacaksın Demişlerdi işte. Sunulan tercihte kendi çapımda iyi olmayı seçmiştim. Hani masalların sonunda hep iyiler kazanır ya, bende bir gün bir masalın sonunda kazanmak istiyordum.

Kazanacağım.

Bunu bile bile seçtim bu iyiliği. Belki de hayatın bana sunduğu zorlu herşeye göğüs geremezsem de en azından karşı çıkıp kötülük yapabilirdim ama ben nolursa olsun iyiliği seçtim. İnanıyorum. Masallar ne der hep; Günün sonunda hep iyiler kazanır.

Kandırmadılarsa beni ben kazanacağım.

"Lütfen bak ani tepki verme konuşalım!" Titriyordum. İçten içe o kadar çok titriyordum ki bir haber alacağım diye korkuyordum. Almak istemiyordum. O adama dair hiçbir haber almak istemiyorum. Duymak istemiyorum o adamın içerdiği hiçbir cümleyi duymak istemiyorum. Sıkışıyor kalbim nefes alamiyacakmışım gibi hissediyorum. "Uzak dur Uzay Rüyadan." Özge sinirle Uzayı omuzlarından geriye doğru itip koluma girdi.

Yüzümde nasıl bir duygu var bilmiyorum ama içten içe titriyordum. "Sen karışma Özge! Rüyayla konuşmam gerek!" Diyerek biraz olsun sesini yükseltmesiyle yine kendime gelemedim. Bana sesini yükselttiği an bağırır çağırırdım ama şuan zihnim kitlenmişti.

Dahası bu okula nasıl girebilmişti.

"Rüyanın seni dinleyecek hiçbir konusu yok! Uzak dur!" Diyerek özgenin sertçe konuşup ardından küfür etmesiyle kolumu yavaşça kendime çektim. "Siktir git!" Özge artık nasıl bağırdıysa etraftaki herkesin bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Dolan gözlerimi gizlemeden gözlerimi onun gözlerine çıkarttım. "Sana sen karışma dedim!" Diyerek özgeyi itmesiyle bu sefer ben ayağa kalkıp,"Sakın! Sakın birdaha arkadaşıma elimi süreyim deme! Pişman ederim!" Yüz ifadem nasıldı bilmiyorum ama Uzay bir adım gerileyip, "O burda. Seninle konuşmak istiyor." Dediği an korktum. Şimdi gerçekten korktum. Onu görmekten hiç olmadığım kadar korkmaya başladım. Ben onu görmeye hazır değilken karşıma çıkması koklutuyordu beni.

Hayır ondan değil!

Düzenimizi tekrar mahvetmesinden,annemi üzmesinden korkuyorum. "Söyle ona! Annemden de benden de uzak dursun! Benim babam yok!" Öfkeyle söylediğim bu sözlerin arasına Uzay şaşkınlıkla bakıp, "Ama sen bana onu getir dedin." Demesiyle akan göz yaşımı silip, "Sus! O Rüya öldü! Yok! Onun kızıda eski karısı da yok!" 

"Noluyor orda!!!"

Buğra hoca.

Buğra hocaya döndüğüm de herzamankin den çatık kaşlarıyla bize doğru gelip tam da önümüzde durdu ve Uzayın dibinde durup ona üstten üstten bakmaya başladı. "Sen bu okuldanmısın!?" Buğra hocanın öyle bir söyleyişi vardı ki sertçe yutkunmadan edemedim. Uzay ise yüzündeki kararlıktan hiç vazgeçmeden, "Hayır hoca. " demesiyle Buğra hoca eliyle omzunu sıkıp, "O zaman ben seni çıkartmadan sen çık velet!" Dişlerinin arasından resmen tıslıyordu. Uzay Buğra hocanın arkasından bana baksada kafasını sallayıp, "Peki hoca." Dedi ve bir kaç adım atıp tekrar bana döndü.

"Bunu düşün Rüya!" Dediği an Buğra hoca üzerine yürüyüp, "Siktir git lan!" Diyerek öyle bir bağırmıştı ki yerimden irkip özgenin kolunu tuttum. Şuan kendimi o kadar savunmasız hissediyordum ki eve gidip anneme sarılmak eskideki gibi dertleşmek istiyordum. Özgeyi ve Buğra hocayı ardımdan bırakıp okula doğru adımladım. Arkamdan özgenin geldiğini anlayabiliyordum ama şuan yalnızca anneme ihtiyacım vardı. Kimse değil! Sadece annem..

Benim en değerlim Annemdi.

Hızlıca göz yaşlarımın yere düşmesine izin vermeden sildim ve sınıfa girdiğim de kollarımda ki elle durdum. "Kızım dursana! Bekle birlikte çıkalım" diyen özgeye olumsuzca bakıp, "Hayır sen kal. Benim Annemle konuşmam lazım." Dedim. Özge itraz edip, "Ölümü çiğne yine geçemezsin bensiz şu kapıdan." Diyerek terslemesiyle oda benimle birlikte sıraya oturdu. Şuan çıkmak istiyordum şu sınıftan, okuldan..