YASAK AŞK |öğretmenim| TAMAMLANDI✔

25.BÖLÜM: İTİRAF AŞIKLARI

Bölüm şarkısı

Emre Aydın&Sen beni unutamazsın

Zakkum&Gidiyorum yolcu et

İyi okumalar^^

****

Sonu gelen bir mumun eridiği kadar eritiyordu bazı şeyler. Tükeniyordu sanki...
Tükeniyor ve çıkmaz bir deliğe girip birdaha çıkmamak üzere yok oluyordu. Gökten atan her bir damla dudaklarımdan ağrı ağzıma doğru düşüyordu. Canım fazlasıyla yanıyordu. Titreyen dudaklarımı birbirine bastırıp iki elimle yüzümü avuçladım. Bu kadar aşık olmuştum işte Öğretmenime. Şuan canımdan vazgeçecek kadar tutulmuştum.

Bu denli ona bağlandığımın farkında bile değildim. Göz yaşlarım bu kez içimi titretmiyordu. Kalbimin yanmasına rağmen göz yaşlarımın düştüğü tenim yanıp kavruluyordu. Gelmiyecekmiydi hiçbir zaman bunun sonu. Başlangıcında bir sonu yokmuydu. Boğazıma oturan yunruyla sertçe yutkunup yerden destek aldım. Titreyen bacaklarıma rağmen güç bela duvardan tutunarak ayaklandım ve bulanık gören gözlerimi silip eve adımladım.

Hiçbirşey söylememişti. Yalnızca benim aksime normal ifadelerle o kıza bakmıştı. Canımı acıtan herşey, beni bu hayattan soğutan herşey onun yaptıklarına aitti. Üçüncü kata nasıl çıktım bilmiyorum ama üzerimdeki çamurları, ağladığımı gizlemeden güçsüzce kapıya vurdum. Kendi başıma bu gömüldüğüm çukurdan çıkamazdım.

Sırtımı duvara verip yine halsizce çöktüm. Gelen adım seslerinden annemin geldiğini anladım. Hemen açılan kapıyla başımı dizlerime daha çok gömdüm. "Rüya!" Acı içinde adımı söyleyen annemle dudağımı dişleyip ellerim istem dışı yumruk olmuştu. Benimle birlikte eğilip iki elini her iki yanağıma koyduğun da başımı yavaşça kaldırdım.

Yüzümün halini gördüğü an onunda göz yaşları firar etti. Ağzımdan çıkan hıçkırıkla çamurlu ellerimi umursamadan göz yaşlarını silip, "N- Nolur a-ağlama." Annemin tek bir göz yaşına kıyamazdım. "Kalk hadi annem." Dedi ve kollarımdan destek olup beni kaldırdı. Konuşamıyordum ama annem hem ağlayıp, konuşuyor, ve bana güç veriyordu.

Ne olduğunu sormamıştı. Neden bu halde olduğumu sormamıştı çünkü biliyordu beni. Bu halde asla hiçbirşey anlatamazdım. Anneme yardımcı olup bütün yükü annemin üzerine atmadan ayaklandım ve yavaşça birlikte eve girip odama çıktık. Annemin kesik kesik ağzından çıkan hıçkırıklarla daha çok kalbim sıkışıyordu. Yatağa atacaktım ki kendimi beni sıkıca sarıp, "Gel duş alalım." Dedi. Acı çektiği sesinin her halinden belliydi.

Kendi başıma yapamayacağım için itraz etmeden banyoya doğru adımladım. Annem, halsiz olduğumu bildiği için üzerimdeki kıyafetleri bir bir çıkartmaya başladı. Ara ara anlımdan öpüp, "Şimdi rahatlayacaksın birtanem." Diyordu. Elleri titriyordu. Çıplak tenime değen eli buz kesmişti. Tamamen kıyafetlerimi çıkardıktan sonra bedenimi yavaşça küvete koydum. Suyu ayarlamış olan annem vücudumu liflemeye başladı.

Yavaşça annem beni yıkadıktan sonra koşup dolaptan havlu almak çin banyodan çıkmıştı. Baştan beri olduğu gibi suyla göz yaşlarım buluşuyordu. Üstüme giydirdiği bornozla dolabımdan rahat edeceğim eşofman ve bir tişört alıp bana giydirdi. Islak saçlarımla yatağa uzanacaktım ki izin vermeden eline aldığı havluyla arkama oturup saçlarımı yavaşça kuruladı. Ardından tarayıp yine kuruladı. İşi bittikten sonra yorganı açıp içine girmem için açtı. Yorgunca yatağa uzanıp bacaklarımı kendime çektim.

"Uyu annecim." Diyerek arkasını dönmüştü ki hemen kolunu tutup kızarık gözlerimle, "Gitme!" Dedim. Çatallı çıkan sesimle, "Yanımda uyu anne." Diyerek kenara kaydım ve uzanması için yer açtım. Hemen dediğimi yapıp yatağa uzandı ve beni göğsüne yatırıp saçlarıma öpücükler kondurdu. Ne o birşey sormuştu. Ne de benim anlatacak gücüm vardı.