YASAK AŞK |öğretmenim| TAMAMLANDI✔

20.BÖLÜM: DÜNYADAN UZAK

Tam bütün cevapları buldun sanarsın lakin sorulan sorular değişir..

^esra^

Kırık camlara bakarken aslında içimizdeki bütün birleşen duyguların tarifini bulmuş oluruz. Kırık bir camla kendini bölükce parça parça görürsün içinde işlenmiş karamsar ruhun bir nevi tarifi gibidir. Heyecanla birlikte ortaya çıkan istem dışı hareketlerimde ise gözlerimi tekrar gözlerine çıkarttım.

Kantin kapısının dışında özge durmuş bize bakarken içimde yine de bilmesine rağmen bir rahatsızlık oluşsa da güçlükle tebessüm edip, "Görüşürüz hocam." Demiştim. Kokusuna Kadar onunlayken resmen mayışacak duruma geliyordum. Hızlı olmaya çalışarak kantin kapısına doğru adımlarken adeta adımlarım geri geri gidiyordu. Resmen şu ortada birbirine dolanan ayaklarımla yere serilecektim.

Kolumdan tutup destek olan Özgeye bir kez daha minnet dolu bakışlar attım. Çok çabuk kantinden çıkıp sınıfa doğru adımlamaya başladık. "Kızım cidden bence Buğra hocanında sana karşı hisleri var. O ne biçim bakıştır anasını satayım. " Diyerek kendi kendine konuşan özgeye hiçbir tepki vermedim. Şuana kadar kalbim ve aklım beni çok yanıltmıştı. Sürekli ona olan hislerimi sakarlıklarım ve aptal aşkım yüzünden belli etmiştim. Belki de oda farkındaydı ona olan hislerime.

Belki de Özgenin dediği gibi oda karşılık vermeye başlamıştı. Bunu bana ne kadar da belli etmemeye çalışsa da aklımı çok kurcalıyordu bazı sorular. Cevabı tamamen onda saklı, lakin sorulan soruların bir çok karışıklılığı da benim üzerimdeydi. "Buğra hoca şuana kadar sınıfta hiçbirimize öyle bakmadı. Bak bana güven kanka gerçekten seviyor seni." Diyen Özgeden kolumu çekip paytak adımlarla yürürken bir taraftan da özgenin dediklerini düşündüm.

"Sen iyimisin?" Diyerek endişe ile koluma dokunup bizi durduran özgeye dönüp direk kafamı olumsuzca salladım. "Derse girmesek olurmu?" Diyerek sordum. Dediğimle birlikte olumluca bakıp, "Olur bebeğim gel arka bahçeye gidelim." En zor anlarımda sürkeli bana arka çıktığı için gerçekten ona minnettardım. Bir kez daha onun bana karşı olan sevgisini gösteriyordu.

Arka bahçeye çıktığımızda direk büyük ağacın altındaki çimlere doğru adımladık. İkimizde sırtımızı ağaca yaslayıp öyleyece ben karşıya o ise başını omzuma koyup derin bir iç çekti. "Sanki onu seversem yaralanacakmışım gibi hissediyorum Özge." Burukça konuşmamla Özge destek olarak koluma koydu başını. "Yasak bir aşk işte, görüyorsun kantinde Sima denen kızın dediklerini. Benim gibi belki de böyle hisseden bir çok kişi vardı. Ve bende onlar gibi belki de geçici sevecektim." Dedim.

Özge direk elimi sıkıca tutup, "kendini onlarla kıyaslaman kendine yaptığın en büyük haksızlık. Ben senin kalbini biliyorum şu zamana kadar hiçkimseyi sevmedin.. sevemedin yani erkeklere bile güvenmiyorken Buğra hocayı sevdiğini söyledin bana. Ne kadar şaşırsam da aslında gözlerindeki parıltılar onu gerçekten sevdiğini gösteriyor. Bu düşüncelerle kendine haksızlık etme." İçimi biraz olsun huzur kaplasa da gözlerimi yumup, "Gözümü kapattığım her an gözleri yüzü aklıma geliyor. Belki ben onun için çocuk olabilirim. Yada dediği gibi ufaklık ama gerçekten çok seviyorum." Dedim usulca.

"Biliyorum kuzum seviyorsun. Ama sana şu sevda da verebileceğim tek bir diyeceğim var. Onun hislerinden emin olamadan asla sen açma duygularını. Bilmiyorum yada belki okul bitince o başka yere sen başka yere gideceksiniz. Şimdi sadece senin okul hayatını etkiler bu durumunuz. O bir öğretmen bu işten kolayca sıyrılır ama Sen, Annen için aynısı olmazki canım arkadaşım." Diyerek bana iki koluyla sıkıca sarılan Özgenin kollarına ellerimi koyup, "Biliyorum sonucunda ortaya çıkacakları. Ve bu yüzden aşkımı kalbime gömmeye karar verdim. Eğer bir gün severse beni o söylesin istiyorum. Ben söyleyemeyecek kadar çok seviyorum." Diyerek başımı özgenin ozmuna koydum.