YASAK AŞK |öğretmenim| TAMAMLANDI✔

32.BÖLÜM: İPLER KOPTU

^^( Ehem ehem:^^ şimdi okumaya başlayacak olan sevgili okurum. Artık nasıl desem allah rızası içinmi diyeyim kendi kitabımda yalvaracak duruma geldim. Nolursunuz Yorum yapın ya. Bende insanım. Sizin için yazıyorum elbet bende yorum okumak istiyorum.

Wattpadde  o kadar değişik ve +18 ^ li kitaplara binlerce yorum yapılıyor ama ben bir yorum okuyamıyorum. Geriye dönüp bir baksanız bazen sadece bir yorum almışlığım var. Şimdi elinizi vicdanınıza koyup ben bunları hakediyormuyum diye bir düşünün lütfen. Ben burada olan okurlarımı bekletmemek için diğer kitabımı (DOĞA TEXTİNG)taslağa alıp ağırlığımı buna vermeye çalışıyorum ve sadece tek beklentim bir oy ve bölüm sonuna kadar olmasa da ara ara yazacağınız yorum.

Umarım beni anlamışsınızdır.

İyi okumalar;)

****

Öyle böyle değildi içimde olan öfke... bir şekilde dizginlemeye çalıştıkça artırıyorlardı. Yapacak birşey illaki buluyordu. Sinirden tir tir titreyen bacağımı durduramıyordum. Bu iki günlük hayatımıza giren kız için dün geceden beri göz yaşı döktüğüme inanamıyordum. Aklımı kaçırmak üzereydim artık. Yol boyudur dizimi tir tir titretirken son durakda durmasıyla artık titremekten uyuşan bacağımı ovalayıp ayağa kalktım.

Arkamda sırt çantamı öyle bir çekiştiriyordum ki az kalsın otobüsün kapıları arasına sıkışacaktı. "Ee yuh ama ya! Beklesene kardeşim kapıları kapatmadan önce!!!" Anın geldiği sinirle inememi beklemden hemen kapıları kapatmaya basan şoföre doğru bağırdım. Etrafta bana garip garip bakan insanlara soğuk bir bakış atıp eve doğru adımladım.

Sakin ol Rüya! Bu sen değilsin.

Apartmana girecektim ki arkamda duyduğum onun sesiyle gözlerimi yumdum. Tabi beyfendinin altında son model arabası ben gibi otobüsemi biniyordu. "Rüya bir dinlermisin?" İstem dışı yumruk olan elimi hemen gevşetip, ona döndüm. "Ne var!" Sesimde bariz öfke öyle bir sesime yansımıştı ki bana kaşlarını çatıp bakmayı sürdürürken tek kaşını kaldırıp, "Ne var?" Dedi kendine sindirmek istermişcesine.

Yok sana yumuşak yüzlü Rüya!

"Evet ne var?" Dedim yine sinirle. "Rüya yine dinlemeden yargılama peşindesin!" Sesindeki soğukluğa karşı öfkem iki katına çıksa da üzerine bir adım atıp, "Bana bak! Ben yargılama peşinde değilim. Ben gördüğümü, duyduğumu ve olanları söylüyorum anladın mı! Sen özel hayatımıza başkalarıyla özelini koyabiliyorsan bir zahmette buna katlan! Sana yol verdikçe belki aklını başına alır gelir hatasını düzeltir diye bekledikçe yok numaralarını verme falan yürütüyorsun sen baya baya bu işi!!" Söylediğim kelimelerin ağırlığıyla kalbime batan sızıyla gözümden usulca bir damla yaş aktı.

Gözlerinin pişmanlıkla dolmasıyla elini kaldırıp yüzüme dokunacaktı ki elimi kaldırıp,"Sakın! Sakın ben sana bunları hatırlattıktan sonra, sen bunları düşünemedikten sonra gelipte bana destek olma!" Titreyen dudaklarımı birbirine bastırıp sertçe göz yaşlarımı silerek, "Şimdi git! O kızla özelini konuşmaya devam et!" Son kez yüzünde gezinen gözlerimi çekip bana pişman dolu bakışlarla bakmasını zerre umursamadan apartmana girdim. Sinirle elimden kayıp sertçe kapanan kapıya sırtımı dayayıp yere doğru dizlerimi kendime çekerek çöktüm.

Yine yapıyordu işte. Yine canımı yakıyordu. Yeter artık belli belirsiz çıkıp gelen bir kadın yüzünden düştüğümüz hale bak! Daha bir hafta öncesine kadar beni sevdiğini söyleyen o adam nerede! Derdi ne o kadının. Sen düşmemelisin Rüya! Kalk! Sen düşmemelisin. Derin bir nefes alıp ayağa kalktım. Üstümü başımı düzeltip gözlerimi sildim.