Skipper [Yoonmin]

Jealousy||28

Kolunu iyice arkana çek!"

Daniel topların sertçe yerle ve liberoyla buluştuğu seslerin arasında, katı sesiyle bağırırken tüm takım sahada dağılmış, etrafa dağılan topları topluyorduk.

Taehyung tekrardan çizgiye geçtiğinde havaya atılan topla hızla çıkış yapıp sertçe topa vurmuştu. Liberonun rahatlıkla karşıladığı top, yavaşlamasıyla pasörün eline geldi.

"Bileğini kırma!"

Sık sık aldığı nefesi zorla düzeltmeye çalışırken tekrardan 4 numarada açılıp, havada ki topa sertçe vurduğunda top, üç metre çizgisinde bitmişti.

"15 burpee yapıyorsun. Park Jimin, senin sıran."

Taehyung ağırlaşan bedenini zar zor yere attığında gözlerim endişeyle onu izliyordu. Daniel hiçbirimize acımamış, fazlasıyla ağır ve yorucu bir antrenman yaşatmıştı bize. Herkesin artık zorlandığını, birbirlerinden destek alarak ayakta durduklarını fark etmiştim. Hepimizin dinlenmeye ihtiyacı vardı şu an. Daniel'inse bu umrunda değildi, bizi daha da zorlamak, onun istediği olana kadar kendimizi paralamamızı istiyordu. Nasıl bir halde olduğumuz umrunda değildi, onun kuklaları gibiydik ve bu fazlasıyla sinir bozucuydu.

Taehyung'un birkaç aldığı derin nefesin sonunda ayağa kalkıp burpee yapmaya başlamasıyla iyi olduğunu görüp çizgiye geçtim.

"5 seri top, üç metre çizgisine düşecek şekilde istiyorum senden kaptan." Daniel'in isteğiyle gergin bir şekilde derin bir nefes alarak kendimi hazırladım. Çünkü yapamayacaktım ve bana Taehyung'tan daha da fazla ceza vericekti, bunu biliyordum fakat bunu kaldıracak kadar bile enerjim kalmamıştı artık.

"Hop"

Aldığım talimatla top havada süzülürken hızla çıkıp sertçe topa vurdum. Topun nereye düştüğüne bile bakamazken seri bir şekilde geri geri açılıp diğer topa vurmuştum. 5 topun tamamını bu hızla bitirmemle kendimi nefessiz bir şekilde yere atacakken duyduğum çıkış talimatı sesiyle Daniel için bu işin bitmediğini fark ettim.

Sık sık aldığım zorlu nefesler arasında 5 topa artı olarak bir seri 10 topa daha vurmamla nefesimin bitişine şahit olmuştum.

Boğazımdan süzülen hızlı ve titrek nefesler, seri bir şekilde inip kalkan göğüsüme eşlik ederken, yorgunluktan her an iflas edebilcek olan vücudum durumu yeteri kadar zorlaştırıyordu.

"15 burpee şimdi!"

Daniel'in acımayan sesini duyduğumda onun dediğini umursamadan kendimi yere atıp nefes almaya çalıştım. O kadar hızlı yapmıştı ki ona yetişeceğim derken dalağımın patladığını hissetmiştim resmen.

Liglerin bitmesiyle verdiğimiz birkaç haftalık tatilin geri dönüşü herkesin kilosu ve performansı ölçülmüştü. Çıkan sonuçlarsa Daniel'ın hoşuna hiç gitmemiş bunun acısını da antrenmanlarda çıkarmaya başlamıştı.

Herkesin aksine verdiğim 4 kiloyla hepsini şaşırtmayı başarmıştım, Daniel'i bile. Böyle bir şey beklemiyordum. Kendimi o kadar şişmiş hissediyor ve öyle görüyordum ki Daniel'ın beni tebrik edeceğini hatta takıma övüceğini bile asla aklımdan geçirmememe rağmen bunların hepsi yaşanmıştı.

Çoğu herkes 1-2 kilo gibi az kilolar alsalarda bazıları benim gibi vermiş, bazılarıysa fazlaca almıştı. Yinede Daniel asla sonuçtan memnun olmadığından çareyi bizi zorlamakta bulmuştu.

"Park Jimin! Sana dinlenebileceğini söylemedim! Seokjin, sıra sende."

Daniel'in kızgın sesi kulaklarıma gelirken son gücümü ortaya koyup ayağa kalktım, zaten sinirliydi daha da sinirlendirip azar yemenin bir anlamı yoktu. Hala düzelmeyen nefeslerim arasında, yorgunluktan titreyen vücudumla zar zor o 15 burpee'yi yapmıştım.