Skipper [Yoonmin]

Fear ||37

"Ben bu çocuğa boşuna kaşar demiyorum."

"Ne alaka?" Bir gün.. tek bir günüm bile laf yemeden geçemez olmuştu artık.

"Şu halimize bak!" Seokjin hyungun sinirli bağırışıyla birlikte içinde bulunduğumuz durumun saçmalığını gösterirken ona hak vermekten kendimi alamamış, sıkıntıyla derin bir nefes vermiştim. Pekala..işler pekte düşündüğüm gibi gitmemiş olabilirdi.

"Arkamızdan iş çevirmişsin resmen." Taehyung'un bana kızışıyla hızla kendimi korumaya geçtim. "Size asıl planı anlatsam asla beceremezdiniz." Bu doğruydu, eğer onlara anlatsaydım asıl planımı şu an olduğu gibi devam edemez, başarılı bir şekilde çiftimizi birleştiremezdim ve bu mükemmel iki insanın birleşmesine engel olmuş olurduk. Biraz iteklemeye ihtiyaçları vardı ve ben de mutlulukla bunu yerine getiriyordum.

"Nereden biliyorsun?"

"Bunu hakeret olarak aldım."

"Tamam kesin şu kavgayı, halletmemiz gereken daha önemli şeyler var." Jungkook, küsmüş gibi yapıp kucağında oturduğu sevgilisine daha bir gömüldü. Bu halimizden en memnun olan kişi büyük ihtimalle oydu, normalde aşırı huysuz olan tavşan, sevgilisinin kucağına geçince hemen uysallaşmıştı.

"Evet, sarhoş Hobi gibi."

"Bu en ufak şey inanın bana." Diye mırıldandım aklımdan gördüğüm manzarayı sorgulamaktan kendimi alamazken. Büyük ama bize yetmeyen bu arabaya hepimiz sıkışmıştık, Yoongi hariç o yine şirket işleriyle meşguldü ve bu sinirlerimi bozuyordu. Antrenmanlarımızın sıklığı yüzünden birbirimize zaman ayıramadığımıza yakınırken bu seferde bu iş çıkmıştı. Babasının son isteği olduğundan gözü pek hırslıydı ve en iyisini yapana kadar durmayacağını biliyordum, durdurmak gibi bir niyetimde yoktu ama.. birbirimize ayırdığımız zaman dilimi öncekinden de azalmıştı artık ve bu can sıkıcıydı.

Tae sevgilisini kucağına alırken yanlarında Namjoon ve Seokjin hyung vardı. Önde, benim yanımda baygın bir şekilde yatan Hobi. Şu anlık iyi gibi dursa da birazdan olacaklarla her şeyin karışacağına emindim. Evet, planım vardı ama ne dersem söyleyeyim beni dinlemeyecek ve istediklerini yapacak kadar da iyi tanıyordum onları. En başından beri planım hakkında yalan söyleme sebebim de buydu.

Hobi hyungu evime çağırıp biraz sohbetin arasında başarılı bir şekilde sarhoş etmemle benim bir şey yapmama gerek kalmadan bayılmıştı zaten. Nasıl olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu fakat sanki hissetmişler gibi bir anda evime doluşmalarıyla planımı öğrenmişlerdi ve böylelikle kendimizi burada, hiçbir suçum olmamasına rağmen bana laf atarlarken bulmuştuk.

"Bu cümle beni korkuttu."

"Sadece sessiz ve sakin bir şekilde beni takip edin tamam mı?" Oturduğum şöför koltuğundan arkada ki dörtlüye dönmüş bir şekilde konuşurken teker teker ciddi bir ifadeyle hepsinin gözlerine baktım, bir şey yapmadan sessizce duracaklarına emin olmalıydım.

Hepsi beni onayladığında önüme dönüp arabayı çalıştırdım. Sağımızda ki yola döndüğümüzde planımız başlamıştı.

Geçen Hoseok hyungun evinde buluşup planı konuştuğumuz gün onların düşündüklerinin aksine bilerek onun evini seçmiştim. Eğer benim yapacağım planı bilirse asıl yapacağım planı tahmin edemezdi ve böylelikle hazırlıksız bir şekilde yakalanarak çok çok daha iyi bir sonuç alabilirdik..aynı bugün olduğu gibi. Bana kızacağına emindim ama sonunda mutlu olacağından, iyi olacaktım. 

Evin önünde durduğumuzda kapının girişinde ki telaşlı beden gözüme çarptı, yüzümde oluşan memnun  ifadeyi silip arkamda ki çocuklara döndüm.