Skipper [Yoonmin]

Cake|| 7

"Sıkıldım." Diye mırıldandım kendimi Taehyung ve Jungkook'un bacaklarına atarken. "Acıktımda."

"Ağzına sıçıyım, dur bi ölücem." Taehyung heyecanla televizyona bakarken bir yandan da beni bacaklarından itmeye çalışıyordu. Onun benden kurtulmaya çalışmasına karşılık ağırlığımı daha bir ona verdiğimde, boşa verdiği çabalarını bırakıp büyük bir dikkatle televizyona döndü. Jungkook ve ikisi oyun oynuyorlardı, bense onları izliyordum.

Bana bakmaya diye gelip birbirleriyle vakit geçiren ikili, her gün yanıma gelmiş beni tek bırakmamışlardı. Diğerleri de arada yanıma uğrarken yanlarında beni de almaları için yalvarmıştım. Bu ikili öldürüyordu beni. Hasta olan, bakılması gereken benken ben onlara bakıyordum.

Tek kalmamam için bir saniye bile yanımdan ayrılmıyorlardı. Halbuki tek kalmaya ihtiyacım vardı. Olanlar hala bir rüya gibi geliyordu, gerçekliği ise Yoongi'nin bize yemek yapmak için sevgilisiyle birlikte geldiği gün yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı. Birkaç hafta geçmişti bu çiftin aniden hayatımıza girişinden, alıştığımı, iyi olduğumu düşünsem de değildim. Bunu biliyordum.

Onu düşünmemek için her şeyi yapmıştım, bolca uyumuş, Jungkook'un saçma sapan konuşmalarını dinlemiş hatta bu ikilinin arasında ki kavgayı dinleyip sorunu çözmüştüm.

Yine de hiçbiri işe yaramamış, her anımda onu düşünmeden yapamamıştım. Zihnimde bile artık onun yanında sevgilisi de canlanıyordu. Kendi zihnimde bile rahat yoktu..

Yine bir okul çıkış günü, Taehyung ve Jungkook oyun oynuyolar, bense açım.

"Bana yemek yapın. " Diye mırıldandım bitkin bir halde ikisininde kolunu çekiştirirken. Normalde hareketli bir insandım ve şu an ayağım yüzünden sadece yatıyor olmam beni yormuştu. Tabii artı olarak Yoongi ve sevgilisinin de yardımı olmuştu.

Yemeği kendim de yapabilirdim, hazır ramen, ama onlara yaptırmak varken ben neden yapayım ki? Taehyung'un oyunda ölmesiyle Jungkook onun üstünde olan bedenimi itip sevinçle ayağa kalkmış, kendi halinde dans etmeye başlamıştı. Bedenimin yuvarlandığı yerde yüz üstü dururken derin bir nefes aldım. Kardeşi kara borsada satmanın işlemleri neydi?

Popoma yediğim ve fazlasıyla ses çıkaran şaplakla, acıyla inleyip şaşkınlıkla popomu tutarak yanımda sinirle oturan çocuğa döndüm. "Ne yapıyorsun ya? Az kalsın geleceğimi öldürüyordun."

"Rahat dursan ben kazanıyordum. " Dedi bana kötü kötü bakarken, onun beni bir çocuk gibi suçlayışına karşı gözlerimi devirdim. Jungkook'a karşı kazanamayacağını hepimiz biliyorduk, kendini kandırıyordu.

"Yalan söyleme. Yine ben alırdım. " Jungkook karşısında sinirle oturan sevgilisinin önünde mutlulukla sırıttı.

"Jimin koluma çarpmasaydı ben alırdım. " Taehyung küçük bir çocuk gibi kollarını birleştirmiş sinirle bana bakıyordu.

"Hadi bana yemek yapın. " Diye mırıldandım onu umursamayıp, Jungkook'un yardımı ile yerden kalkarken. Her oyun oynayışının klasik sonu böyle oluyordu, kazanamamasından beni sorumlu tutan Taehyung ve asla sevgilisinin kazanmasını izin vermeyen Jungkook.

"Ne istiyorsun?" Hep birlikte mutfağa geçtik.

"Bana fark etmez. " Omuzlarımı silkerek sandalyeye oturdum. Karar verme konusunda iyi biri değildim.

"Pasta yapalım mı? Canım çekti. " Dedi Jungkook karnını ovuştururken, ceylan gözleri iyice büyümüş, yüzünde ki gülüş onu fazlasıyla tatlı yapmıştı. Bir şey isterken hep bu yüzü yapıyordu, biz de her seferinde kanıp onun dediğini yapıyorduk. İşin kısa yolunu bulmuştu artık.