[ Le Paradis En Enfer ]

46- var

Adolfo~

Uyuyordu. Yine. Alvin her gün daha da iyi olmaya başlamıştı. Ona daha da bağlanmıştım. Her gün yanındaydım. Sürekli ve sürekli.

Onunla saçma sapan şeyler konuşuyor, bazen onu yataktan kaldırmaya çalışıyordum. Ama genellikle iki adım atıp yatağa geri dönüyordu.

Şimdi ise uyuyalı iki-üç saat olmuştu ve artık kalkmalıydı. Bugün onunla birlikte konuşacaklardı. Sabah daha güneş doğarken kalkmıştı ve şimdi öğlene gelirken gene uyumuştu.

Alarice, Duke ve Camella onunla konuşmaya gelecekti. Sanırım birlikte aldıkları bir karar vardı. Hatta eğer Alvin yataktan kalkabilir ise Belinda'nın yanına gideceklerdi. Belinda iki gündür yeme içme ve ihtiyaç giderme dışında hiç uyanmadan uyudu.

Bu ona güç veriyordu. Ve tabi ki Alarice. Onun en büyük enerji ve güç kaynağı idi. Sürekli onun yanında idi. Aynı ben ve Alvin gibiler şuan.

"Ah, saat kaç?"

"Sonunda! Uykucu şirin seni. Saat öğleni çoktan geçti ve sen hâlâ uyuyorsun. Her neyse. Eğer kalkabilir isen hemen hizmetlilere haber vereceğim."

"Kalkmayı denerim. Olmadı beni kucağında oraya kadar taşırsın."

"Ah, Adam aşkına, kaç gün oldu yatıyorsun. Hâlâ iyileşememen çok garip. Hele büyücünün bir sorun olmadığını hatta iyileştiğini söylemesine rağmen."

"Tamam. İyileştim. Sadece bana bir bebekmişim gibi ilgiyle bakman çok hoşuma gitti. Bana daha önce kimse bu kadar iyi bakmadı Adolfo. Annem bile. Onun ölüm sebebi benim."

"Bunu konuştuk Alvin. Dürüst olmak gerekirse ki bunu kral Duke bile söyledi, senin annen kötü biriydi. Tabi ki sonuçta o annen. Ama o zaten iyi biri değildi Alvin. Ama istersen sana annelik edebilirim. Harika bir anne olabilirim. Sana almadığın tüm sevgileri verebilirim. Biraz açık sözlü biriyim ve biraz da çatlağım ama emin ol harika bir sevgim var. Sana da verebilirim. Hatta isterse-"

Enseme elini atmış ve beni kendine çekmişti. O kadar yakındı ki şuan bana. Dudaklarımız arasında tek nefeslik bir ara vardı.

"Beni sevmene ihtiyacım var asker. Sonsuza dek sev beni."

Ay bana bir şeyler oluyor. Bu sözlerinin ardından öptü beni. Ve bende onu.

"Sanırım yanlış bir zamanda geldik."

"Alarice aman yani kraliçe Alarice."

"Siz az önce-"

"Dudaklarınızı yarıştırıyoruz. Hangisi daha büyük diye. Hah ben kazandım."

"Adolfo salak değiliz. Öpüştüğünüzü hepimiz anladık. Her neyse. Bunu görmemiş gibi yapacağız. Sizde bizim odaya gelin. Belinda boşuna kalkmasın. Öpüştüğüne göre ayağa da kalk gel."

Sinirli. Ya da gergin. Evet, evet gergin. Ne demek istediğini bilmiyor. Hatta kafası da fazlaca karışık. Yıllardır aynı Alarice. Çözmek zor değil.

İki bakışma bir kapışma derken Alvin ayağa kalktı ve odadan çıktık. Belinda'nın odasına doğru yavaşça yürüdük. Sessizdik yol boyunca.

Ve benim aklıma takılan bir şey vardı. Şimdi bu kraliçe Camella'nın mezarı hemen arkada ki gül bahçesinde. O kadar yakınken biz nasıl onları duymadık ve görmedik? BD buna cevap ver aslanım

BD: canım öyle istedi sanane

Mantıklı.

Odaya vardığımızda kapıyı önce çalmış ardından izinle içeriye girmiştik. Belinda yine yataktaydı ama uyumuyordu. Uyuyan güzel gibi bir hafta boyunca uyumuştu.

"Sanırım konuşmamız gereken bazı şeyler var."

"O zaman gel ki konuşabilelim kardeşim."

***

"Yani şimdi doğru mu anladım? Alarice, Belinda ile evlenip en başa geçecek. Ben ve Alvin buranın başında duracağız. Bize kral Duke ve kraliçe Camella ile birlikte Dante ve Coley de yardım edecek. Güçlendikten sonra anneni canlandırıp meleklerin başına onu geçireceksin. Aynı zamanda su tanrıçası olacaksın. Yani siz Alvin'i kabul ettiniz buraya."

"Sonuncu şeye neden bu kadar takıldın anlamadım ama evet. Oradan bakınca cahil insanlara mı benziyoruz. Tabi ki günahsız birini kabul edeceğiz. Belinda'yı kaçırması büyük bir suçtu ve o bunu acı çekerek ödedi. Dimi Alvin?"

"Evet Alarice. Ve Belinda, ben gerçekten özür dilerim. Kendimi fazlası ile kaybettim. Orası akıllı birini bile delirtir. Ve ben çocuktum. Bebektim ve hep oradaydım. Çok sıkılmıştım ve babamı ve kendimi çıkarmak istedim. Sana aşık olduğumu sandım. Seni daha önce gördüm ama nerede olduğunu hatırlamıyorum. Meğersem sadece gücün etkilemiş beni. Özür dilerim. Tekrardan."

"Özürünü kabul ediyorum. Ama buraya çok iyi bakacaksın."

"Yanımda Adolfo oldukça burası çakma cennet gibi olacak."

Utanmamam gerek utanmamam gerek utanmamam gerek utanmamam gerek utan-

Utandım. Yanaklarım kızarmış olmalı ki bana güldü. Ardından kolunu attı bana. Daha da kendine yakınlaştırdı.

"Haksız mıyım Adolfo?"

"Ne münasebet canım. Haklısın tabi hehe."

__________________________________

Heyooooo internet buldummm💞

Eve dönünce daha da bölüm atarım 🧡

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN AŞKLARIM ❤️

↘️⬇️↙️