Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Κεφάλαιο 38

Οι επόμενες μέρες κύλησαν σαν παραμύθι. Έφυγε ο Νοέμβρης και μπήκε ο Δεκέμβρης. Ο Άρης, μου φέρεται σαν να είμαι πριγκίπισσα. Είναι πολύ γλυκός, ρομαντικός και περιποιητικός απέναντί μου. Επίσης είναι και αχόρταγος στο κρεβάτι. Όχι ότι παραπονιέμαι. Απεναντίας μ' αρέσει γιατί ο έρωτάς του κάθε φορά με στέλνει στα ουράνια και με κάνει να χάνω το μυαλό μου. Τώρα για παράδειγμα κάθομαι στο γραφείο μου πάνω από το βιβλίο της χημείας και αντί να συγκεντρώνομαι στις χημικές ενώσεις, παίζω στο μυαλό μου σκηνές από το πρωινό μας ξύπνημα. Εγώ δεν ήθελα να ξυπνήσω με τίποτα. Κοιμόμουν πολύ όμορφα μέσα στην αγκαλιά του. Όμως τα τολμηρά του χάδια έδιωξαν αμέσως κάθε απομεινάρι της νύστας μου και ξύπνησα για τα καλά, έτοιμη να ανταποδώσω στα ίσα τα φιλιά του.

Σήμερα είναι Τετάρτη, δύο βδομάδες μετά το πρώτο μας ξύπνημα μαζί. Ο Άρης μετά τον πρωινό μας έρωτα έφυγε για το εργαστήριό του στη σχολή και συμφωνήσαμε να έρθει το βράδυ μετά τις 10 στο σπίτι μου έτσι ώστε να μπορέσω να ασχοληθώ και λίγο με τα μαθήματά μου, που τα έχω παραμελήσει τον τελευταίο καιρό. Θα είναι η πρώτη φορά που θα μείνουμε χώρια ολόκληρη μέρα από τότε που τα βρήκαμε.

Θέλω να είμαι συνέχεια μαζί του, όμως του ζήτησα αυτή τη μέρα να μείνω μόνη γιατί δεν γίνεται να τα θυσιάσω όλα στο βωμό του έρωτα. Έχω και μια σχολή που θέλω να τελειώσω με άριστα! Ο Άρης μου άλλαξε τη ζωή προς το καλύτερο! Είμαι πιο χαρούμενη, πιο πλήρης και συνέχεια χαμογελάω. Απέκτησα και λίγη αυτοπεποίθηση εκεί που ήταν βουτηγμένη στο μηδέν. Συνειδητοποίησα όμως πως δεν είναι σωστό να πέσω με τα μούτρα στη σχέση μας και να παραμελήσω τις υποχρεώσεις μου. Οι γονείς μου πληρώνουν τόσα έξοδα για να σπουδάσω. Οπότε πρέπει να συνδυάσω διάβασμα με διασκέδαση. Έτσι υποσχέθηκε πως σήμερα θα με αφήσει να μελετήσω ως το βράδυ. Μετά θα είμαι όλη δική του. Πιστεύω πως λίγη αναμονή δεν βλάπτει. Ίσα ίσα. Ας του λείψω και λίγο!

Οπότε βάζω τα δυνατά μου και επιτέλους καταφέρνω να συγκεντρωθώ στο διάβασμα μέχρι που με διακόπτει ο ήχος του κουδουνιού.

Ρωτάω ποιος είναι πριν ανοίξω την πόρτα διότι φοράω μόνο το εσώρουχό μου και μια μακό μπλούζα. Φυσικά είναι ο Άρης. Προς στιγμήν χαίρομαι που τον βλέπω μπροστά μου και αυθόρμητα του χαμογελάω. Αμέσως όμως συνειδητοποιώ πως καταπάτησε την υπόσχεσή του να με αφήσει μια μέρα να διαβάσω και σβήνω το χαμόγελο από τα χείλη μου.

"Είναι μόλις 5 η ώρα το απόγευμα. Όχι 10 το βράδυ. Τι κάνεις εδώ;" Ρωτάω με προσπάθεια να φανώ θυμωμένη. Δεν ξέρω όμως αν τα κατάφερα.