Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Κεφάλαιο 5

Ξυπνάω το επόμενο πρωί και μνήμες από την προηγούμενη μέρα με κάνουν να κουκουλωθώ κάτω από τα σκεπάσματα από ντροπή. Ντρέπομαι τον ίδιο μου τον εαυτό! Πως άφησα τον εαυτό μου να συμπεριφερθεί έτσι; Πάει τρελάθηκα!

Σήμερα είναι Σάββατο. Δεν έχω μαθήματα στη σχολή. Αλλά δε θα είναι ένα ήσυχο Σάββατο στο σπίτι με διάβασμα, δυστυχώς. Έχω υποσχεθεί στη Λίλη ότι θα πάω σπίτι της να βοηθήσω στο καθάρισμα. Το σπίτι σίγουρα θα είναι χάλια, όπως κάθε φορά μετά από κάθε πάρτυ που κάνουν. Βλέπετε είμαι και καλή φίλη. Άλλη στη θέση μου δε νομίζω να ήθελε να βοηθήσει το Χάρη. Βέβαια εγώ για τη Λίλη θα πάω αλλά όπως λένε, "μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα".

Ντύθηκα λοιπόν και είμαι έτοιμη για καθαριότητα. Έβαλα μια από τις πιο παλιές φόρμες που έχω. Έχει και λεκέδες από χλωρίνη πάνω και ένα παλιό φαρδύ κοντομάνικο του αδερφού μου. Με βολεύουν αυτά όταν είμαι μες το σπίτι και καθαρίζω. Είναι άνετα. Το ξέρω πως δεν κολακεύουν το σώμα μου. Αλλά αυτό θέλω. Θέλω να περνάω απαρατήρητη. Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι ότι έτσι τραβάω περισσότερο την προσοχή και γίνομαι αντικείμενο χλευασμού.

Είχαμε πει να συναντηθούμε δώδεκα η ώρα και όπως πάντα συνεπής στην ώρα μου εγώ, βρίσκομαι ήδη έξω από την πόρτα τους και χτυπάω το κουδούνι. Αλλά δε μου ανοίγει κανείς. Μάλλον κοιμούνται ακόμα. Σίγουρα θα έχουν ξενυχτήσει. Ευτυχώς έχω αντικλείδια για ώρα ανάγκης. Ήρθα μέχρι εδώ εξαιτίας τους. Δε θα κάθομαι απ' έξω να περιμένω αν και όποτε αποφασίσουν να σηκωθούν. Γιατί σίγουρα άκουσαν το κουδούνι. Απλά ο ένας περιμένει τον άλλο να σηκωθεί να ανοίξει. Κάθε φορά αυτό κάνουν.

Ανοίγω και αντικρίζω ΤΟ χάος. Μπουκάλια πεταμένα παντού. Πλαστικά ποτήρια, άλλα μισογεμάτα και άλλα άδεια, σε όλες τις επιφάνειες αλλά και στο πάτωμα. Τα απομεινάρια από τα σνακ πεταμένα από δω και από κει. Αποτσίγαρα στο πάτωμα. Και ακαταστασία που ξεπερνάει κάθε προηγούμενο πάρτυ. Είναι σαν να έχει πέσει βόμβα εδώ μέσα.

Μπαίνω, κλείνω την πόρτα και αμέσως μου έρχεται η μυρωδιά από αλκοόλ και ο καπνός από τα τσιγάρα, μου προκαλεί ασφυξία. Αλλά δεν προλαβαίνω να κάνω δυο βήματα και παγώνω στη θέση μου. Τα γόνατά μου τρέμουν και με το ζόρι με κρατάνε όρθια και δεν πέφτω. Μια ανατριχίλα διαπερνάει όλο μου το κορμί. Τα χέρια μου ιδρώνουν. Η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά. Δε νομίζω να αντέξω το θέαμα που αντικρίζω μπροστά μου. Και τι θέαμα;! Αχ τι θέαμα! Ένα μισόγυμνο κορμί κόλαση!