Κεφάλαιο 12

45.8K 1.8K 122
                                    

"Όχι τώρα ρε Άννα!" Μου λέει και χτυπάει με απίστευτη δύναμη τη γροθιά του στην πλάτη του καναπέ.

Ταυτόχρονα σταμάτησε να με φιλάει και με κοιτάει με μάτια φουρτουνιασμένα. Το μπλε των ματιών του σκοτείνιασε και στο βλέμμα του διακρίνω μια τρικυμία να λυσσομανάει αγριεμένη. Λεπτό το λεπτό τη νιώθω να θεριεύει και να σκάει με δύναμη στα βράχια, παρασέρνοντας μαζί της τον πόθο μου γι' αυτόν και αφήνοντάς με φοβισμένη.

Εγώ έχω μείνει άκαμπτη κάτω από το σώμα του, ανίκανη να αντιδράσω.

"Άρη;" Του λέω τρομαγμένα.

"Μη φοβάσαι μικρό μου. Δε θα έκανα ποτέ τίποτα παρά τη θέλησή σου. Απλά δώσε μου λίγο χρόνο νααα... ε να ηρεμήσει το σώμα μου." Μου λέει και βλέπω στα μάτια του να καταλαγιάζει σιγά σιγά η τρικυμία.

Εγώ δεν απαντάω αλλά κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.

Μα τι πήγα να κάνω; Τρελάθηκα; Ένα φιλί υποτίθεται πως θα ανταλλάσαμε και καταλήξαμε να χαϊδολογιόμαστε στον καναπέ. Ένα βήμα πριν μου κάνει έρωτα. Δε θα σου έκανε έρωτα Άννα. Θα σε πηδούσε και θα έφευγε, μου λέει η φωνή της λογικής μέσα μου.

Ο Άρης δεν έχει ηρεμήσει, αλλά είναι εμφανές πως έχει φύγει ο θυμός από τα μάτια του. Πλέον με κοιτάει με μια γλύκα στο βλέμμα, αντίθετη από ότι τον έχω συνηθίσει τόσο καιρό.

"Πες μου μωρό μου. Δεν πέρασες καλύτερα μαζί μου από ότι με το βιβλίο που ήθελες να διαβάσεις;" Μου λέει με ένα αυτάρεσκο ύφος.

Πως καταφέρνει και τα χαλάει όλα κάθε φορά; Τη μια στιγμή είναι καλός και γλυκός και αμέσως μετά γίνεται πάλι ο αλαζονικός, κακός του εαυτός.

"Σε πληροφορώ πως είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο."

Τότε ακουμπάει το χέρι του στην καρδιά μου, που ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει και χτυπάει σε ξέφρενους ρυθμούς και με ρωτάει,

"Ναι αλλά πες μου. Μπορεί το βιβλίο να κάνει την καρδούλα σου να χτυπάει έτσι Αννούλα;"

Αχ όχι. Φυσικά και όχι. Μόνο ο Άρης μπορεί να κάνει την καρδιά μου να χτυπάει έτσι. Τον κοιτάω και κοκκινίζω. Ξέρει πολύ καλά τι επίδραση έχει πάνω μου. Το βλέμμα μου γρήγορα στρέφεται αλλού. Είναι πολύ έντονο όλο αυτό για μένα και δεν το αντέχω. Δε βοηθάει και το χέρι του, που σχεδόν ακουμπάει το στήθος μου. Το ξέρω πως το έβαλε στη θέση της καρδιάς. Αλλά η απόσταση είναι μικρή. Το άγγιγμά του, κάνει την καρδιά μου να χτυπάει ακόμη πιο δυνατά. Νιώθω πως σε λίγο θα σπάσει.

Σε βλέπω και ερεθίζομαιDonde viven las historias. Descúbrelo ahora