Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Κεφάλαιο 9

Ο Άρης σκύβει και με φιλάει στο λαιμό. Ένα φιλί που τρελαίνει όλες μου τις αισθήσεις. Τα χείλη του είναι τόσο ζεστά και με αναστατώνουν. Με δαγκώνει απαλά, παιχνιδιάρικα και είμαι σίγουρη πως θα καταρρεύσω και μετά... τίποτα. Τραβιέται και επιστρέφει το πρόσωπό του στο δικό μου. Με κοιτάει έντονα και χάνομαι μέσα στα μάτια του. Αλλά μισό λεπτό να σκεφτώ. Όσο ωραίο και αν ήταν αυτό το φιλί κάτι δεν κολλάει. Γιατί με φίλησε στο λαιμό και όχι στο στόμα; Αυτή δεν ήταν η συμφωνία μας; Μάλιστα το είχε διευκρινίσει για να μην μπορώ να ξεφύγω με ένα απλό φιλί οπουδήποτε αλλού. Και τώρα που το ήθελα όσο τίποτα άλλο, αυτός μετάνιωσε; Δε θέλει πια να με φιλήσει; Δεν του αρέσω πια; Γιατί; Τι έκανα λάθος; Τόσο λίγο μπορώ να κρατήσω το ενδιαφέρον ενός άντρα; Είμαι τόσο βαρετή; Όλα αυτά τα ερωτήματα με βασανίζουν και θέλω απαντήσεις. Αλλά αν ρωτήσω θα καταλάβει πόσο απελπισμένη ήμουν γι' αυτό το φιλί και αυτό θα είναι σίγουρα εις βάρος μου. Θα γελοιοποιηθώ στα μάτια του. Αλλά δεν μπορώ να μείνω άλλο μέσα στην αγκαλιά του. Σύντομα θα βάλω τα κλάματα.

Πάω να φύγω αλλά με σφίγγει ακόμη πιο πολύ πάνω του. Με κοιτάει με τόσο πάθος. Μα γιατί; Γιατί με κοιτάει έτσι, γιατί μου το κάνει αυτό ενώ δεν του αρέσω; Θέλει να με γελοιοποιήσει. Δεν εξηγείται αλλιώς. Πραγματικά θα κλάψω. Κάνω άλλη μια προσπάθεια να βγω από την αγκαλιά του αλλά είναι αδύνατον. Δε με αφήνει.

"Άρη άσε με να φύγω." Του λέω συγκρατώντας με το ζόρι τα δάκρυά μου.

"Που θα πας μωρό μου;" Με ρωτάει και με σφίγγει περισσότερο μέσα στην αγκαλιά του.

"Ξεπλήρωσα το χρέος μου." Απαντάω.

Αυτός γελάει κατεργάρικα και μου λέει,

"Ούτε καν. Στα χείλη είχαμε συμφωνήσει μωρό μου. Το ξέχασες;"

"Νόμιζα πως εσύ το ξέχασες. Σου ζήτησα να με φιλήσεις και με φίλησες στο λαιμό."

"Μου ζήτησες να σε φιλήσω και αυτό έκανα. Δεν είχε καμία σχέση με το στοίχημα αυτό το φιλί."

Ουφ! Η αλήθεια ανακουφίστηκα τώρα. Δεν άλλαξε γνώμη. Ακόμη με θέλει. Χαμογελάω δειλά και του λέω,

"Φίλησέ με τώρα στο στόμα. Το παραδέχομαι. Έχασα το στοίχημα. Απόψε πέρασα τέλεια."

Σκύβει και πλησιάζει το πρόσωπό μου. Τα χείλια μας βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Τρέμω από αγωνία αλλά και από προσμονή. Επιτέλους θα με φιλήσει. Και τότε μου λέει,