Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Λόγια από τη Rainbow86

Χίλια συγνώμη αλλά όσοι χαρήκατε νομίζοντας πως ανέβασα νέο κεφάλαιο με λύπη σας λέω πως άδικα χαρήκατε. Αυτή τη φορά δεν θα μιλήσει η Άννα αλλά η δημιουργός της Άννας.

Πάνε χρόνια από τότε που μια φίλη μου σύστησε το wattpad. Στην αρχή μονάχα  διάβαζα. Κυρίως ιστορίες στην Αγγλική γλώσσα διότι τότε δεν υπήρχαν Ελληνικές. Ή πιο σωστά υπήρχαν πολύ λίγες με ελάχιστα κεφάλαια η κάθε μια και πολύ λίγα views σε αντίθεση με τα ξένα βιβλία. Αναρωτιόμουν αν δεν υπάρχουν αρκετοί Έλληνες αναγνώστες ή αν έφταιγε το γεγονός πως δεν υπήρχαν αρκετά Ελληνικά βιβλία σε αντίθεση με τώρα που υπάρχουν πάρα πολλά. Κάπως έτσι άρχισα να γράφω τυχαία αυτή την ιστορία πριν κάποια χρόνια. Το είδα σαν πείραμα, θα ανέβαζα ένα κεφάλαιο και ύστερα τέλος, θα το κατέβαζα αλλά πολύ γρήγορα εθίστηκα και μου έγινε καθημερινή συνήθεια. Ο λόγος ήταν η αγάπη του κόσμου και ένα σχόλιο ενός αγοριού που με ρωτούσε αν θα υπάρξει συνέχεια. Έτσι σιγά σιγά άρχισα να πλάθω με τη φαντασία μου την Άννα και τη ζωή της.

Δεν είμαι συγγραφέας ούτε έχω τη φιλοδοξία να γίνω. Όχι πως δεν θα μου άρεσε, απλώς δεν έχω το ανάλογο ταλέντο και το ξέρω. Όταν λοιπόν είδα πως το "βιβλίο" μου είχε τόση μεγάλη ανταπόκριση δεν το πίστευα ούτε και καταλάβαινα το γιατί. Έγινε ξαφνικά το νούμερο ένα σε views και likes. Τρελάθηκα. Δεν το χωρούσε ο νους μου. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι πολύ καλογραμμένο και δέχεται αρκετή βελτίωση. Επίσης η υπόθεση είναι αρκετά απλή και η πένα μου φτωχή.

Μέσα στο καλοκαίρι άγγιξα το ένα εκατομμύριο προβολές και ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν κάτι τέτοιο. Εδώ θα ήθελα να σας πω πως ο στόχος μου δεν είναι ούτε τα views ούτε τα like. Δεν τα κυνηγάω. Με κολακεύουν φυσικά και μου δίνουν απίστευτη χαρά όπως και τα σχόλιά σας όμως δεν τα κυνηγάω. Δεν παρακάλεσα ποτέ κανέναν και ούτε πρόκειται. Έγραφα γιατί με ευχαριστούσε το γράψιμο και ο λόγος που συνέχισα να γράφω είναι επειδή αγαπήσατε και αγκαλιάσετε αυτήν την ιστορία. Με ενθαρρύνατε όταν εγώ πίστευα και ακόμη πιστεύω πως η ιστορία μου δεν είναι καλή. Είστε η αιτία που υπάρχει αυτή η ιστορία. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Με έχετε συγκινήσει άπειρες φορές με το ενδιαφέρον σας και τα υπέροχα σας λόγια.

Πάνω από ένα εκατομμύριο προβολές ακόμη και τώρα δεν το χωράει ο νους μου. Και το κάνατε εσείς αυτό. Όχι εγώ. Και εγώ πως σας το ξεπλήρωσα αυτό;; Με το να αφήσω ημιτελής αυτή την ιστορία. Σας έχω ζητήσει άπειρα συγνώμη που σας απογοήτευσα και θα ζητήσω και άλλα. Υπάρχουν όμως σοβαροί λόγοι τους οποίους δεν είμαι έτοιμη να μοιραστώ μαζί σας. Εξάλλου δεν είσαστε εδώ για να διαβάσετε τη δίκη μου ζωή αλλά τη ζωή της Άννας.