Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Κεφάλαιο 59

Το επόμενο διάστημα δεν είχαμε καμία επικοινωνία μεταξύ μας. Δε με πήρε τηλέφωνο, ούτε και τον πήρα. Το ξέρω ότι είπα βαριά λόγια την τελευταία φορά που ήρθε σπίτι μου, αλλά δε γινόταν αλλιώς, οριακά με είχε τουμπάρει και ήθελα να τον διώξω πριν τα καταφέρει.

Πέρα από το πολύ διάβασμα που κάνω αυτές τις μέρες για να περάσω όλα τα μαθήματα και να μη χρωστάω κανένα, πήρα και κάποιες αποφάσεις.

Το τέταρτό μου έτος στη σχολή δε θα το περάσω εδώ στο Ηράκλειο Κρήτης. Θα πάρω μέρος στο Erasmus, το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών. Μίλησα και με τους καθηγητές μου και με τους γονείς μου και αποφάσισα να πάω στην Πολωνία στην πόλη Κρακοβία.

Αυτό το πρόγραμμα έχει πολλά οφέλη για έναν φοιτητή και με αυτά τα προσχήματα το ανακοίνωσα στους γονείς μου, αλλά ας μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Παίρνω μέρος στο Erasmus μόνο και μόνο επειδή θέλω να πάρω μια απόσταση από τον Άρη. Με πλήγωσε πολύ και όσο βρίσκομαι στην ίδια πόλη με αυτόν νιώθω ότι δεν μπορώ να προχωρήσω.

Ετοίμασα όλα τα διαδικαστικά, πέρασα και όλα τα μαθήματα της εξεταστικής με άριστους βαθμούς και έφυγα για τις καλοκαιρινές διακοπές. Μόνο που αυτή τη φορά ξενοίκιασα και το σπίτι μου, γιατί για τα επόμενα δύο εξάμηνα θα βρίσκομαι στην Κρακοβία.

Προτού ξενοικιάσω, έκανα ένα μικρό πάρτι στο σπίτι μου, να αποχαιρετήσω λίγους καλούς φίλους και το σπίτι που με φιλοξένησε τα τελευταία τρία χρόνια. Ένα σπίτι που ήταν ακόμη ένας λόγος της απόφασής μου να μην ολοκληρώσω στο Ηράκλειο τις σπουδές μου. Όλα εδώ μέσα, θυμίζουν τον Άρη. Το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να σκεφτώ για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου μακρυά του.

Στη Ρόδο πλέον στο νησί μου, στα Καλαβάρδα την πρώτη βδομάδα την πέρασα μαρτυρικά. Έπρεπε να προσποιούμε συνέχεια μπροστά στους δικούς μου ότι είμαι χαρούμενη. Έπρεπε να κλαίω κρυφά να μη με ακούσουν και να κρύβω τα πρησμένα μάτια μου. Δεν ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες μαζί τους, ούτε ήθελα να βλέπω κάθε μέρα την ανησυχία στα μάτια τους. Ούτε να προσπαθούν να μου φτιάξουν τη διάθεση. Ήθελα να είμαι ελεύθερη στη θλίψη μου. Ήξερα επίσης ότι ο Άρης βρίσκεται στη Ρόδο, στο ίδιο νησί. Στη Λίνδο βέβαια, αρκετά μακρυά από το δικό μου χωριό. Αλλά και πάλι ένιωθα υπερβολικά κοντά του.

Η προσποίηση στην οικογένειά μου ότι είμαι καλά, ήταν η αιτία της επόμενης μου μεγάλης απόφασης. Βρήκα δουλειά στο διπλανό νησί, στην Κω, σε ένα ξενοδοχείο ως σερβιτόρα. Μου παρείχαν διαμονή, διατροφή και έναν ικανοποιητικό μισθό. Είπα τάχα στους γονείς μου ότι το κάνω κυρίως για την εμπειρία, γιατί στη Ρόδο υπάρχουν σαφέστατα περισσότερες θέσεις εργασίας. Εκεί όμως δεν έπρεπε να το παίζω χαρούμενη μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Ήμουν ελεύθερη να κλάψω ότι ώρα θέλω, χωρίς να δίνω λογαριασμό.