Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Κεφάλαιο 25

Η Τρίτη πέρασε πολύ γρήγορα και έφτασε η Τετάρτη. Σήμερα κλείνουμε ένα μήνα μαζί! Έχω πολλά σχέδια για απόψε το βράδυ. Έχω ετοιμάσει μια έκπληξη για τον Άρη που ελπίζω να την απολαύσει. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και όπως ακριβώς τα έχω φανταστεί γιατί δε σας κρύβω πως έχω μεγάλη νευρικότητα για αυτό το βράδυ. Θέλω να του αρέσει η μικρή μου έκπληξη και να την ευχαριστηθεί.

Το πρωί έκανα τις συνηθισμένες μου ασχολίες. Διάβασα λίγο και μετά πήγα στη σχολή. Σήμερα είχα μεσημεριανά μαθήματα. Κατά τη διάρκεια που ήμουν στην αίθουσα διδασκαλίας και ο καθηγητής μιλούσε για τις Χημικές ενώσεις, ο νους μου κυλούσε σε αυτά που σκόπευα να κάνω το βράδυ αντί να παρακολουθεί το μάθημα. Προσπαθούσα να τιθασεύσω τη σκέψη μου που ξεστράτιζε αλλά μάταια, δεν τα κατάφερα. Βρισκόμουν στο δικό μου κόσμο όταν ένα μήνυμα του Άρη με επανέφερε στην πραγματικότητα.

«Όπως την πρώτη φορά που σε φίλησα, έτσι ακριβώς ανυπομονώ και απόψε να σε φιλήσω. Καλημέρα Πεντάμορφη!»

Το μήνυμά του, μου έφερε τεράστια χαρά και φτερουγίσματα στην καρδιά. Του έγραψα και γω με τη σειρά μου την απάντησή μου και συνέχισα να σκέφτομαι την βραδιά που κοντοζύγωνε.

«Εύχομαι να ζήσουμε κι άλλους υπέροχους μήνες όπως αυτόν τον πρώτο που ζήσαμε μαζί. Σε περιμένω το βράδυ για την ταινία. Καλημέρα τερατάκι.»

Η μέρα κύλισε σχετικά γρήγορα με εμένα να κάνω τις τελευταίες προετοιμασίες για το βράδυ μας. Ήθελα να φορέσω το στενό τζιν μου και το ροζ μπλουζάκι που φορούσα τότε που με πρωτοφίλησε αλλά για λόγους που θα καταλάβετε αργότερα φόρεσα μια από τις συνηθισμένες μου φαρδιές φόρμες και από πάνω μια φαρδιά αντρική μακό μπλούζα. Ξέρω δεν είναι η πιο σέξι εμφάνιση για μια καυτή νύχτα αλλά σκοπεύω να επανορθώσω αργότερα. Σας το υπόσχομαι. Κάντε μόνο λίγη υπομονή.

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κουδούνι της πόρτας. Πήγα με τρεμάμενα πόδια να ανοίξω και αντίκρισα μπροστά μου το αντικείμενο του πόθου μου. Ο Άρης μου χαμογελάει και με μια κίνηση με παγιδεύει στον τοίχο όπως και εκείνο το μοιραίο βράδυ.

Άρης: "Μου χρωστάς ένα φιλί." Μου λέει παιχνιδιάρικα.

Άννα: "Νόμιζα πως είχες πει τότε πως ένα φιλί δε φτάνει."

Άρης: "Δε φτάνει μωρό μου!" Μου δηλώνει και παγιδεύει με τα χείλη του τα δικά μου σε ένα ορμητικό φιλί.

Το φιλί του είναι τόσο έντονο και παθιασμένο που ξεσηκώνει θύελλα μέσα στο κορμί μου. Όσο τα χείλη του γεύονται τα δικά μου η γλώσσα του οργώνει με μαεστρία κάθε σημείο του στόματός μου. Στα σωθικά μου νιώθω μια τρομακτική έκρηξη πόθου αντάξια να προκαλέσει ανεμοστρόβιλο. Τα χέρια μου γραπώνονται με δύναμη στους ώμους του και τον αφήνω να με κατακτήσει με αυτό το φιλί. Αυτήν τη στιγμή έχω ξεχάσει και τα σχέδιά μου για απόψε και το που βρίσκομαι και το πώς με λένε. Το μόνο που έχει σημασία είναι η δύναμη αυτού του φιλιού και τα αισθήματα που μου προκαλεί. Τότε ο Άρης τραβάει τα χείλη του από τα δικά μου και εγώ παραμένω εκεί παραζαλισμένη να τον κοιτάζω στα μάτια όσο ανασαίνουμε και οι δύο βαριά.