Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Κεφάλαιο 30

Συνέχισα να κλαίω μέσα στην αγκαλιά της Λίλης. Η αόρατη γροθιά, μου σφίγγει την καρδιά. Πονάω. Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα ένιωθα έτσι αν τον έχανα. Ο ψυχικός πόνος είναι τελικά χειρότερος από οποιονδήποτε σωματικό πόνο. Θέλω να έρθει ο Άρης και να γίνουν όλα όπως πριν. Θέλω να συνεχίσω να ζω στο παραμύθι. Τι κι αν ήταν όλα ψέματα; Περνούσα καλά και ήμουν ευτυχισμένη ενώ τώρα πονάω. Το παραμύθι μου δεν κράτησε πολύ. Ένα μήνα και κάτι ψιλά. Δεν πρόλαβα καλά καλά να το χαρώ.

Ο Άρης συνέχισε να μου στέλνει μηνύματα τις επόμενες ώρες αλλά εγώ δεν απάντησα σε κανένα. Ύστερα άρχισαν και τα τηλέφωνα αλλά εγώ πάλι δεν απάντησα. Ίσως να καθυστερώ το τέλος γιατί δε θέλω να τον χάσω. Ίσως να θέλω να ακούσω κι άλλα παραμύθια. Ίσως αν με παραμυθιάσει με ψεύτικα λόγια και ψεύτικες δικαιολογίες να πάψω να πονάω. Ίσως να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί. Αλλά καταβάθος ξέρω πως δε γίνεται. Αν ήταν μαζί μου μόνο και μόνο για ένα γελοίο στοίχημα τότε δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Δεν έχει νόημα να τον αγαπάω μόνο εγώ ενώ αυτός όχι. Ήρθε το τέλος. Όλα γκρεμίστηκαν.

Λίλη: "Α ρε Αννούλα. Δεν ξέρω τι να κάνω αλλά δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι. Θα πάθεις τίποτα. Προσπάθησε να ηρεμήσεις."

Άννα: "Δεν αντέχω να τον χάσω. Παρακαλάω από μέσα μου να με παραμυθιάσει ξανά. Να μου πει άλλο ένα ψέμα για να μην τον χάσω. Αντί να χαίρομαι που έμαθα την αλήθεια εύχομαι να μην την μάθαινα ποτέ. Τόσο χαμηλά έχω πέσει." Λέω με δυσκολία ανάμεσα στα κλάματα.

Εκείνη τη στιγμή ακούγεται το κουδούνι της πόρτας.

Άννα: "Λες να είναι ο Άρης;"

Λίλη: "Πολύ πιθανόν γιατί με έπαιρνε και εμένα τηλέφωνο αλλά δεν το σήκωσα. Μπορεί να ήρθε να σε ψάξει."

Άννα: "Μάλλον ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση."

Λίλη: "Σκούπισε τη μύτη σου και τα μάτια σου και πάω εγώ να ανοίξω."

Βλέπω τη Λίλη να κατευθύνεται προς την πόρτα και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Η πόρτα ανοίγει και φυσικά είναι ο Άρης στο κατώφλι.

Άρης: "Είστε καλά; Γιατί δεν απαντάτε στα τηλέφωνα;"

Λίλη: "Δε σου είχα πει πως αν την κοροϊδέψεις θα έχεις να κάνεις μαζί μου;"

Άρης: "Τι λες;"

Λίλη: "Μάθαμε για το ηλίθιο στοίχημά σας. Λες πως με έχεις σαν αδερφή σου. Από όλα τα κορίτσια έπρεπε να παίξεις με την κολλητή μου; Είσαι μαλάκας τελικά." Του λέει και τον χαστουκίζει.