Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Κεφάλαιο 49

Μήνυμα από rainbow

Δεν είναι ψέμα. Μόλις ανέβασα κεφάλαιο αλλά θέλω να σας πω δυο λόγια πρώτα και παρακάτω θα βρείτε το κεφάλαιο. Δεν το έγραψα τώρα. Το είχα στα πρόχειρα 6 ή 7 χρόνια τώρα. Όταν το είχα γράψει θυμάμαι το θεωρούσα μικρό και ήθελα να το επεκτείνω, με αποτέλεσμα να μην το ανεβάσω ποτέ. Είπα τώρα να το ανεβάσω. Δεν είναι κανένα σπουδαίο κεφάλαιο αλλά εφόσον υπήρχε, λέω γιατί όχι. Το ανέβασα χωρίς αλλαγές γιατί δεν έχω μπει ακόμη σε μουντ γραψίματος.

Την ιστορία την ξεκίνησα Οκτώβριο του 2013 και νομίζω το 2017 ανέβασα για τελευταία φορά. Όπως σας έγραψα προχθές μου ήρθε η επιθυμία να την τελειώσω αλλά δεν την θυμάμαι καλά. Έτσι έκατσα και την διάβασα όλη.

Περίεργα συναισθήματα. Ήξερα όλη την πλοκή αλλά δε θυμόμουν λεπτομέρειες, ούτε και θυμόμουν λόγια που έγραφα.

Ήταν σαν να την διάβαζα για πρώτη φορά. Περίεργο συναίσθημα. Μπορώ να παραδεχτώ πως "κόλλησα" και την διάβασα μονορούφι!

Τώρα κατάλαβα γιατί αγαπήθηκε. Βέβαια να πω πως κρίτζαρα σε κάποιες φάσεις και σε κάποιες άλλες έλεγα μα γιατί το έγραψα έτσι. Σίγουρα πέρασαν πολλές αλλαγές από το μυαλό μου. Σε άλλες πάλι φάσεις έλεγα μα όντως εγώ τα έγραψα τόσο όμορφα;!

Έφτασα σε ένα σημείο του βιβλίου και μετά στο επόμενο κεφάλαιο σχολίασα πως ανέβαζα ένα χρόνο μετά και εγώ προσωπικά σε εκείνα τα τελευταία κεφάλαια παρατήρησα πως άλλαξε ο τρόπος γραφής μου.

Τώρα θέλω να τελειώσω την ιστορία αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να γράψω πλέον. Έχω σκουριάσει. Ίσως αν αρχίσω να γράφω, σαν χείμαρρος να βγουν και οι λέξεις. Θα δείξει.

Μου άρεσε το βιβλίο μου (ψωνάρα) αλλά σίγουρα επιδέχεται διορθώσεις που δεν είναι της παρούσας φάσης.

Ήταν πολύ περίεργο να διαβάζω κάτι που έγραψα εγώ και όμως να περιμένω με αγωνία τι θα γίνει στη συνέχεια.

Θυμάμαι περίπου την κατάληξη που ήθελα τότε να δώσω, αλλά είχα ξεχάσει πολλούς διαλόγους και πολλές λεπτομέρειες.

Σίγουρα δεν έχω τα ίδια μυαλά με τότε. Είμαι πλέον άλλος άνθρωπος. Πέρασαν δεκάμιση χρόνια από τότε που είχα ξεκινήσει την ιστορία.

Άραγε μπορώ ακόμη να γράψω;

Πω πω, ημερολόγιο το κατάντησα το βιβλίο. Δεν ξέρω γιατί σας τα γράφω όλα αυτά.

Σας αφήνω να διαβάσετε το μικρό κεφαλαιάκι που είχα αφήσει τότε στα πρόχειρα αδημοσίευτο. Δεν έχει κάτι το σπουδαίο αλλά το θεωρώ κρίμα να μην το ανεβάσω.

Κεφάλαιο 49

Τελικά το εννοούσε. Χωρίσαμε. Έκανα πολλές προσπάθειες για να τα ξαναβρούμε όμως όλες αποδείχτηκαν μάταιες. Έχει ανυψώσει έναν μεταφορικό τοίχο ανάμεσά μας και δεν μπορώ να τον πλησιάσω. Νιώθω λίγο χαμένη αυτή τη στιγμή. Είναι λες και δεν ξέρω να λειτουργώ χωρίς τον Άρη. Βαθιά μέσα μου πιστεύω πως με αγαπάει πραγματικά και γι' αυτό δεν έχω σπάσει ακόμη. Φοβάμαι να παραδεχτώ στον εαυτό μου πως όλα τελείωσαν. Ήταν χωρίς υπερβολές οι καλύτερες μέρες της ζωής μου, από το πρώτο μας φιλί μέχρι πριν το χωρισμό. Η σκέψη πως δεν με αγαπάει πια ή πως δεν με αγάπησε ποτέ είναι τρομακτική. Έτσι την θάβω αυτήν την επίπονη σκέψη και περιμένω. Δεν ξέρω τι, όμως ελπίζω και περιμένω.

Έχει περάσει μια βδομάδα χωρίς να τον δω. Του έχω στείλει δυο τρία μηνύματα στα οποία μου απάντησε μονολεκτικά μην αφήνοντας περιθώρια προς συζήτηση. Έχουμε μιλήσει μια φορά στο τηλέφωνο μετά από δίκη μου πρωτοβουλία όμως η συζήτηση ήταν απρόσωπη και αμήχανη που διήρκησε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, με το πρόσχημα πως ήταν απασχολημένος. Τις υπόλοιπες φορές δεν μπήκε καν στον κόπο να μου απαντήσει και έχω μάθει από όλους πως βγαίνει κάθε βράδυ με τους φίλους του και πίνει.

Εγώ από την άλλη έχω κλειστεί στο σπίτι μου. Δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα. Ούτε διαβάζω, ούτε βλέπω τηλεόραση, ούτε ανοίγω τον υπολογιστή, ούτε ακούω μουσική. Κάθομαι στο κρεβάτι κοιτάω το ταβάνι και σκέφτομαι τον Άρη. Είτε τις στιγμές που περάσαμε μαζί, είτε πλάθω σενάρια του τι θα γίνει στο μέλλον. Στο μυαλό μου έχω δει ως ταινία πολλές διαφορετικές εκδοχές, είτε επανασύνδεσης, είτε χωρισμού, είτε τσακωμού, είτε έρωτα. Όλα παίζουν στο μυαλό μου μέχρι να αποκοιμηθώ και ύστερα πάλι από την αρχή.

Σήμερα ξύπνησα και για μια ώρα έπαιζα με το βραχιόλι που μου πήρε. Το φοράω στον αριστερό καρπό και γυρίζω γύρω γύρω τα charms όσο τον σκέφτομαι. Γενικά το κάνω συχνά αυτό. Να παίζω με τα charms που διάλεξε ένα ένα. Δεν πήρε απλώς ένα δώρο να ξεμπερδεύει. Έβαλε σκέψη στο τι θα μου πάρει. Μετέφερε το παραμύθι μας στο βραχιόλι που μου χάρισε.