Σε βλέπω και ερεθίζομαι

Κεφάλαιο 15

Η επόμενη μέρα ήρθε και εγώ είμαι πολύ χαρούμενη και ανυπομονώ να δω το αγόρι μου! Παιδιά δεν ακούγεται τέλειο όταν το λέω αυτό; Το αγόρι μου!!! Πετάω στον έβδομο ουρανό. Το ξέρω πως πρέπει να προσγειωθώ στη γη. Δεν είμαι τελείως αφελής να πιστεύω πως όλα θα είναι ρόδινα από δω και πέρα. Αλλά ένα κορίτσι μπορεί να ελπίζει. Σωστά;

Ετοιμάζομαι όλο κέφι για τη σχολή. Βάζω μια φόρμα και ένα φούτερ και κατεβαίνω τα σκαλιά της πολυκατοικίας να πάω στη στάση του λεωφορείου. Ξάφνου εκεί που δεν το περιμένω καθόλου, βλέπω μπροστά μου τον Άρη! Μη με γελούν τα μάτια μου, μην τρέχει ο λογισμός μου; Είναι στ' αλήθεια αυτός ή βλέπω παραισθήσεις; Αν είναι παραισθήσεις είναι οι πιο όμορφες παραισθήσεις που θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν. Κάθεται πάνω σε μία μηχανή με τα μακριά του πόδια να πατάνε στο έδαφος και τα χέρια του χαλαρά να ακουμπάνε στους μηρούς του. Με κοιτάει με μάτια που αστράφτουν και με ένα λοξό χαμόγελο που με τρελαίνει.

Άρης: "Καλημέρα πεντάμορφη!"

Εγώ σκύβω και κοιτάω αυτά που φοράω. Σίγουρα με δουλεύει!

Άννα: "Πεντάμορφη; Δε βλέπεις πως είμαι;"

Άρης: "Έχεις φυσική ομορφιά μωρό μου! Ότι και να φορέσεις κούκλα είσαι. Άντε έλα ανέβα." Μου λέει και μου κάνει νόημα να ανέβω στη μηχανή από πίσω του.

Άννα: "Άρη τι κάνεις εδώ;"

Άρης: "Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω μωρό μου." Μου λέει ειρωνικά με έναν παραπονεμένο τόνο στη φωνή του.

Άννα: "Απλά έχω μάθημα και πρέπει να πάω στη σχολή." Δικαιολογούμαι.

Άρης: "Ε τότε ανέβα γρήγορα για να μην αργήσεις."

Άννα: "Ήρθες για να με πας στο μάθημα;" Ρωτάω και με μια κίνηση ανεβαίνω στη μηχανή και τυλίγω τα χέρια μου γύρω του.

Άρης: "Δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι το βράδυ για να σε δω μικρό μου."

Άννα: "Χάρηκα πολύ που ήρθες."

Άρης: "Τι; Δεν έχει φιλί;" Μου λέει παραπονιάρικα.

Ανασηκώνομαι λίγο, σκύβω μπροστά του και του δίνω ένα φιλί σ' αυτά τα τόσο ωραία και σαρκώδη χείλη του.

Άρης: "Έτσι μπράβο το κορίτσι μου! Τώρα μάλιστα. Έτσι ξεκινάει ωραία η μέρα. Κρατήσου." Μου λέει και βάζει μπρος τη μηχανή.

Άννα: "Τι; Χωρίς κράνος;" Διαμαρτύρομαι.

Άρης: "Μη φοβάσαι μωρό μου. Δε θα αφήσω να πάθεις τίποτα."