ATEŞTEN BUZ (TAMAMLANDI.)

11. "Aynadaki Yüz"

11. "AYNADAKİ YÜZ"

- Flashback [geçmişten kesit] -

Kapının tıklatılmasıyla birlikte kaşlarım çatılırken, "Gir." diye mırıldandım. Anahtar çevrildi ve kapı aralandı. Gördüğüm yüz, Kumsal'a aitti.

"Müsait misin?" başını araya sıkıştırıp yüzüme baktığında elimdeki hazır çorba paketine kısa bir bakış attım.

"Gel." sanki bunu dememi bekliyormuş gibi ikiletmeden içeri girerken kapıyı örttü.

"Hazır çorba mı o elindeki?" diye sordu merakla beni izlerken. "Neden hâlâ burada kalıyorsun ki? Bizim evde kalsan çok güzel olurdu." derin bir nefes verdi. "Hem daha sık görürdük birbirimizi. Ben gelmediğim sürece gelmiyorsun, sadece buraya geldiğim zamanlar görebiliyorum yüzünü."

"Senin çenen gelir gelmez düştü yine," dedim huysuzlukla elimdeki paketi tezgahın üzerine koyarak. "Burayı seviyorum Kumsal.." ona doğru adımladım. "Burası bana ailemi hatırlatıyor."

"Neden ki?" diye sordu kendini koltuğa bırakarak. Geriye doğru yaslandığında ben de yanına iliştim.

"Eskiden evimizin yanında bunun gibi bir kulübe vardı. Ne zaman babamı kızdıracak bir şey yapsam, oraya gönderirdi beni. Tüm geceyi orada geçirirdim." buruk bir tebessüm oluştu yüzümde. "İşin tuhafı da ne biliyor musun? Orada hiç ışık yoktu ve ben karanlıktan korkardım."

Yüzüne baktığımda sertçe yutkundu. Dizlerinin üzerindeki ellerini, ellerimin üzerine koydu. "Artık korkmuyorsun değil mi?"

"Korkmuyorum." dedim hiç tereddüt etmeden. "Karanlığı sevdim Kumsal. Karanlığa alıştım. Işıklara ihtiyacım kalmadı bir süre sonra."

"Işık demişken," diye mırıldandı ellerini ellerimin üzerinden alarak. "Bak sana ne getirdim.." gözlerim ellerinin arasına aldığı şeylere kaydığında kaşlarım çatıldı.

"Bunlar ne?"

"Annemin yüzüne yaptığı maskelermiş," dedi gülümseyerek. "Babam verdi. Ben de sana getirdim, birlikte yapalım mı?"