ATEŞTEN BUZ (TAMAMLANDI.)

9. "Geçmişin Gölgesinde"

9. "GEÇMİŞİN GÖLGESİNDE"

-Flashback [geçmişten kesit] -

"Arabaya geç." Levent Abi'nin emriyle birlikte adım atmaya son vererek olduğum yerde kaldım.

"Buna gerek yoktu."

"Arabaya geç," dedi yeniden bastırarak.

"Buna gerek yoktu!" dedim sitemle. "Arkamı toplamak zorunda değilsin, sana ihtiyacım yok!"

"Bana ihtiyacın yok, öyle mi?" ellerini, pantolonunun cebinden çıkararak tam karşımda durdu. "Eğer ben seni buradan çıkarmasaydım en az 3 yıl yatacaktın.." yüzüne alaylı bir gülümseme yerleşti. "Seni içeride yaşatırlar mı sanıyorsun? İmkanı yok."

"Oradan bakılınca yaşamaya hevesli gibi mi duruyorum?" diye sordum gözlerimi kısarak.

"Buradan bakılınca salaklığın dışında hiçbir şeyine odaklanamıyorum," yüzündeki gülümsemeyi sildi ve ciddileşti. "Arkanı toplamaya bayılmıyorum, annene söz vermeseydim emin ol seni burada bırakırdım." kaşlarıyla arabayı işaret etti. "Şimdi, arabaya geç!"

"Bir gün senden kurtulacağım." dedim başımı sallayarak. "O günü kendime bayram olarak ilan edeceğim, Levent Özkan."

"Bir gün benden kurtulacaksın," dedi onaylayarak. "Ama o gün, öyle büyük bir boşluğa düşeceksin ki bir daha eskisi gibi olamayacaksın, Karan Duman."

<>

21 Haziran 2003 / Türkiye

Gece Holding'in tam önündeydim. Amcamın en büyük yatırımıydı burası. Küçük kardeşimi çok seviyordu. Öyle seviyordu ki, şirketinin adını Gece koymuştu.

Ve onu öyle sevmiyordu ki, eline silah verip katil olmasına razı geliyordu.

"Buyrun efendim, birine mi bakmıştınız?"

Yanı başımda, ince bir ses duymamla birlikte başımı kıza doğru çevirdim.

"Serdar Sarsılmaz." dedim sessizce.

"Şuan müsait mi bilmiyorum, bir dakikanızı rica edeceğim, haber vermem gerekiyor."

"Benim boşa harcayacak bir saniyem bile yok." diye karşılık verdim sertçe. "Kendisi amcam olur, izinsiz girmemde bir sakınca olduğunu sanmıyorum."

"Ama bey-" lafını tamamlayamadan yürümeye başladığımda yanı başımda yürüyordu hızlı adımlarla. "Böyle izinsiz gidemezsiniz."