ATEŞTEN BUZ (TAMAMLANDI.)

26. "Hasbelkader"

26. "HASBELKADER"

2 Temmuz 2003 / Londra

Hayat, hiç olmadığı kadar acımasızdı şu son günlerde.

Başıma gelen tüm musibetler, kaderin bir cilvesiydi. Yolun sonunda ne olacağını biliyordum. Bile bile, direniyordum. Boyun eğmiyor, kendimi teslim etmiyordum.

"Sen yaptın," Elif'in isyankar sesini işitti kulaklarım. "Sen yaptın, eminim!"

Bakışlarımı ağır ağır üzerime yürüyen Elif'e çevirdiğimde, aramızdaki Kumsal'ı hiç sayarak göğsümden itti sertçe. "Niye?" diye sordu, gözyaşlarının arasından sitemle. "Niye yaptın bunu? Ne zararı vardı sana, niye yaptın? Bu kadar acımasız olamazsın.. Bu kadar cani olamazsın.."

Dudaklarımdan dökülen tek kelime, "Ben yapmadım." oldu. Diyebileceğim tek şey buydu.

"Biliyorum, sen yaptın." dedi yeniden, içli bir şekilde derin nefesler alarak. "İspat edeceğim!" işaret parmağını, havaya doğru salladı. "İspat edeceğim, göreceksin."

"Elif, anlıyorum acın var ama saçmalıyorsun şuan!" diye karşılık verdi Kumsal. "Geldiğimizden beri Karan'ı hedef almış, ona oynuyorsun."

"Kumsal.." dedim uyarıcı bir tonla fakat aldırmadı.

"Çünkü o yaptı!" dedi Elif, sesini daha fazlası mümkünmüş gibi yükselterek. "Biliyorum, o yaptı! Cemal Ekin onun yüzünden öldü!"

"Kumsal.." dedim yeniden ters bir cevap vermemesi için koluna dokunarak. Fakat o beni çoktan hiçe sayıp, kolundaki ellerimi itti.

"Cemal Ekin'e çok mu önem veriyorsun?" diye sordu, imalı bir tınıyla. "Onu bu kadar sevdiğini bilmiyordum doğrusu Elif. Malum, hayattayken yüzüne bile bakmıyordun. Ölünce mi kıymete bindi?"

Gözlerini kısarak bir adım attı ve Elif'in tam önünde durarak aramıza girdi. "Karan bir katil değil." dedi kendinden emin bir tavırla. "Daha önce hatalar yapmış olması, onu Cemal Ekin'in katili yapmaz."

Omuzlarım, Kumsal'ın sözleriyle birlikte istemsizce dikleşti. Ondan güç buluyordum. Onun bana olan inancıydı beni bu denli güçlü kılan. O da bana inanmasaydı, ben, ben olmaktan çıkardım.

Elif, Kumsal'ın sözlerinden sonra daha hiddetli ağlarken Kumsal hiç oralı olmadı, koluma girdi. "Yürü Karan," dedi Elif'e acınası bir bakış atarak. "Eve gidelim, her şey açığa çıksın ve bitsin artık bu işkence."

🌑

Polis arabasının içinden, Derya Hanım ve Levent Abi'yi izliyordum. Derya Hanım, Levent Abi'nin ifadesinden anlaşıldığı kadarıyla, cinayeti anlatıyordu. Kumsal telaştan Levent Abi'ye haber vermemiş olmalıydı. Duydukları karşısında bozguna uğradığını, keskin bakışlarını arabaya doğrulttuğunda farkettim.