Yalnız Değil (Brawl Stars)

-1-

(multimedya: şahsi Colette çizimim :>)

"Merhaba. Bu dükkanın patronu ile görüşebilir miyim?"

Kasada not defteri ile ilgilenen beyaz saçlı kız bu sesle düşüncelerinden ayıldı ve sese doğru, kapıya baktı. Karşısında duran siyah saçlı genç (ne betimleme ama) eğer patron ile görüşmek istiyorsa yüksek ihtimal hediye dükkanına alışveriş yapmak için değil, başka bir iş için gelmişti.

"Tabi ki. Hemen size yolu göstereyim."

İstenileni yerine getirdikten sonra tekrardan kasanın başına geçti. Not defterini açtı ve bir şeyler karalamaya devam etti. O gün yapabileceği bütün işleri bitirmişti. Toz alma, yeni gelen malları raflara yerleştirme gibi.. Dükkanı kapatma saati yaklaşırken çok fazla müşteri uğramazdı, o yüzden kasanın başında bekleyen kız, Colette, can sıkıntısını gidermek için not defterine hayranı olduğu kişilerin resmini çizer dururdu. Bu onun neredeyse her gün yaptığı bir şeydi ve eğer aksatırsa kendisini en büyük hayran gibi hissetmemeye başlardı. Kimlerin en büyük hayranı? Evet.. Brawlerların..

O gün de çok sevdiği bir brawlerın resmini çizmeyi bitirmişti. Defterini havaya kaldırdı ve çizdiği brawlerın ne kadar havalı göründüğünü düşündü. Çizdiği resmi ona imzalatmayı düşündü ve o anı hayal etmek içini kıpır kıpır etti, yerinde duramayıp defterine sarılmış vaziyette zıpladı, zıpladı ve zıpladı.

O zıplamaktan yorulup yerine oturduktan iki-üç dakika sonra, dükkana gelen genç elleri ceplerinde geldiği gibi geri çıktı. Öyle ki Colette'in ona söylemeye çalıştığı "İyi günler dilerim!" sözü yarıda kaldı. Ya patronla görüşmesi iyi geçmediği için sinirlenmişti, ya da gerçekten acelesi vardı ve hızla çıkmıştı. "Her neyse.." dedi içinden. Mesai saati bitmişti. Patrona eve gideceğini haber vermek için onun odasının önüne geldi ve kapıyı tıkladı.

"Gelebilirsiniz!"

Ardından kapı açıldı ve bir adet Colette gözüktü:
- Tüm işlerimi bitirdim efendim. Gidiyor olduğumu haber vermek için gelmiştim..

Patronu Bay Griff bir şeyleri imzalamayı bitirdi ve Colette'e baktı:
- Peki Colette, çıkabilirsin.

Bay Griff bunları söylerken Colette'in gözleri masanın üzerindeki kağıda ilişti. Çok dikkatli bakmasına gerek kalmadan bunun bir CV (özgeçmiş formu gibi bir şey) olduğunu anladı. "Napıyorum ben? Belki de bunun sahibi bilgilerinin görülmesini istemiyordur.. Bakmamalıyım." diye düşündü.

Tekrardan girişe döndü, kasanın yanından küçük sırt çantasını alıp taktı ve dükkandan çıktı.

Aklına takılan bir şeyler vardı. O CV kime aitti? Dükkana gelen siyah saçlı gence mi yoksa bambaşka birine mi? Eğer o değilse, acaba kimindi ve bu kişi nasıl biriydi? Acaba Bay Griff dükkana yeni bir çalışan mı alacaktı?
Bunları düşüne düşüne kaldığı lojmana vardı. Aklında bu sorularla önce yemek yedi, sonra yatağa girdi. Çok sevdiği Piper peluşuna da iyi geceler dileyip onu komidinin üzerine koydu ve küçük bir bezle onun da üzerini örttü. Yorganını kendi üzerine çekti ve uykuya daldı..

Ertesi sabah her zamanki gibi neşeyle kalktı ve işe gitmek için evden çıktı. Pastaneye uğrayıp çok sevdiği çikolatalı donuttan aldı ve gecikmeden dükkana vardı. Patronla günaydınlaşmanın ardından el süpürgesiyle küçük bir temizlik yaptı ve dükkan kapısının önündeki kartonu ters döndürüp "açık" yazan kısmı dışarıdan görünür hale getirdi. Artık müşteriler için beklemeye başlayabilirdi.

Kısa bir süre sonra kapının zilini duydu (dükkanlarda üstte çıngırak vardır ya kapı açılınca ses yapar, hah ondan) (niye bunu açıkladığımı da bilmiyorum) ve başını kaldırdı. Tahmin ettiği kişiyi gördü, dün patronla konuşan siyah saçlı genç. "Günaydın!" diye neşe saçarak ona selam verdi Colette. "Nasıl yardımcı olabilirim?"