Ev Arkadaşım | bxb (Düzenleniyor)

3.0

Gece yastığımla Çağlar'ın yanına gittiğimde kenara kaymış ve bana yer açmıştı. Yanına yatarken beni kendime çekmişti. Bende ona doğru sokulmuştum. Yarın sabahın köründe okul vardı ve benimde düzgün bir uykuya ihtiyacım vardı.

Çağlar güzelliği sanırım. Sabaha kadar deliksiz bir uyku çekmiştim. Uyanma sebebimse Çağlar'ın hareketleriydi yine. Gözlerimi açtığımda Çağlar üstündeki giysiyi çıkarıp atmış ve geri yatmıştı. Evet, sıcakladığında yaptığı böyle bir alışkanlığı vardı. Benle yattığı içinde sıcaklamış olmalıydı. Bu hali komikti. Saçı başı dağılmış, bebek gibi uyuyordu.

Onu uyandırmadan yataktan kalktım. Çünkü saat çok erkendi. Kendi odama gidip havlularımı alıp duşa girmiştim. Sırtım ve bacağım sanki o günleri tekrar yaşıyormuşum gibi ağrıyordu. Psikolojik olduğunu biliyordum. Ama yine de sinir bozucuydu. Odama gidip üstümü giyindiğimde direkt Çağlar'ın odasına girmiştim. Dün eve döndükten sonra duş alamamıştı. Ben kahvaltıyı hazırlarken duş alabilirdi. Yatağa geri hafif uzanıp ona döndüm. Başımı elime yaslamış hafif oturur ona bakıyordum.

Elimle saçlarını geriye iterken, "Çağlar," dedim. "Hm," dediğinde dudaklarıyla oynamaya başlamıştım. Yanaklarını sıkıp büzüştürüyor. Sonra geri bırakıyordum. "Oynama," dedi bana gözlerini açmadan uykulu bir fısıltıyla. Elbetteki oynamaya devam ettim. Dudaklarını büzdüğümde küçük bir öpücük kondurmuştum. Beklemediğim bir şekilde o da hızla koluyla beni sarıp kendine çekmişti. Yerimde aniden kayarken, "Sana oynama demiştim," dedi. Yanağıma arka arkaya öpücükler kondururken bende gülüyordum. Öpücükleri son bulup bana bakarken bende ona baktım. "Ahhh," diyip başını omzuma gömdü. "Sana bayılıyorum."

"Biliyorum," dedim. "Herkes bana bayılıyor." Bir süre durduktan sonra belimden beni gıdıklamaya başlamıştı. "Hayır, yapma," dedim kahkahalarımın arasında. "Evet. Herkes sana bayılıyor," dedi. Ellerini ittirmeye çalışırken aniden kalkıp kaçmıştı. Kafamın altındaki yastığı ona attığımda havada yakaladı. "Çok kötüsün."

"Biliyorum," dedi. Yastığı yatağın ucuna bırakırken benda ayağa kalkmıştım. Dolaptan havlularını aldığında ikimizde odadan çıkmıştık. Ben mutfağa gidip kahvaltıyı hazırladım.

İkimizde evden erken çıkmıştık. Okula vardığımızda karşılıklı banklardan birini oturduk. Burası çimlik bir alandı ve genellikle dolu olurdu. Ama hava çok soğuk ve etraf kar içinde olduğu için çok fazla kişi yoktu.

Yan yana otururken, "Çocuklara söylüyor muyuz?" dedim. "Senin kararın," dedi. "Eğer istersen."

Anlayışlı olması hoşuma gidiyordu. Kimse kolay kolay hem cinsine aşık olduğunu kabullenemezdi. Ve daha birkaç günlük ilişkimiz varken beni de zorlamıyordu.

"Sorun değil," dedim. "Sonuçta onlardan bir şey saklamıyorum." Başımı Çağlar'ın omzuna koyduğumda kolunu omzuma atıp beni kendine çekmişti.

Bir süre sonra çocuklar dört bir yandan gelip banklara kuruldular. "Naber lan?" dedi Batu Çağlar'ın başına vururken. "Ölmek istiyorsun sanırım," dedi Çağlar. "Belki birazcık," dedi Batu.

Herkes yerlerine kurulduğunda ilk dikkat çeken Batu'nun sargılı eliydi. Avuç içindeki sargı ve parmaklarındaki bantlar endişelenmemize sebep olmuştu.

"Ellerine ne oldu?" dedi Eda. "Camların üzerine düştüm," dedi Batu. "Nasıl becerdin?" dedi Burak. "Masaya çarptım. Üstündeki bardaklar düştü, kırıldı. Bende dengemi kaybedip üzerine düştüm."

Kesinlikle yalan söylüyordu. Gruptaki herkes inanmış gibiydi. Mete dışında. Göz göze geldiğimizde tek kaşım kalkmıştı. Çocuklar konuşma içerisindeyken yavaşça omuzlarını silkti. Ne olduğunu biliyor olmalıydı? Ve gerçekten. Grupta bir şeyleri fark eden tek kişi ben miydim? O kadar belliydi ki yalan söylediği. Hatta Mete ve Batu arasında da kesin bir şeyler yaşanmıştı. Gayet iyi gibi gözükselerde Batu'nun temaslı şakaları yoktu Mete'ye karşı. Bunu anlayan tek kişi de bendim sanırım.