Ev Arkadaşım | bxb (Düzenleniyor)

5.4

AYYYYYY SONUNDA ATTIM LANNNN

Valla sonunda gerçekten. Neyse sizi burada tutmuyorum. Hepinize iyi okumalar.

***

Perşembe...

Karanlık.

Çok karanlıktı.

"Anne!"

Hiçbir şey göremiyordu.

"Anne özür dilerim!"

Yaşların yanaklarını ıslattığını hissedebiliyordu. Ama önceliği bu olmamıştı.

"Bir daha yapmayacağım! Özür dilerim!"

Hıçkırıkları bütün odayı kaplarken karanlığın onu boğduğunu hissetti. Bir şeyler vardı. O odada ona zarar vermek isteyen şeyler vardı.

"Anne!" Sesi kısılmıştı artık ama ne ağlamayı ne de bağırmayı kesemedi. Oysaki tek yapması gereken odanın ışığını aramaktı. Ama korku bütün bedeninde yayılırken, bacakları tir tir titrerken ve önünü bile göremezken ışığı düşünmek o yaşta aklına bile gelmiyordu.

"Anne çıkar beni! Korkuyorum!" dedi hıçkırıklarının arasında. "Anne, lütfen!"

Batu yavaşça gözlerini açtığında gelen güneş ışığıyla gözlerini tekrardan yummuştu. İçinden küfürler savururken kendini yukarı çekmeye çalıştı. Oturur pozisyona gelirken bir süre boş boş ellerine baktı. Böyle şeyler görmenin sırası mıydı?

Sonra dikkati bir an altındaki geceliğe kaydı. Dün gece bunu giymiyordu. Bu yüzünde bir tebessüme sebep olmuştu. Bir ara sızdıktan sonra uyanır gibi olmuştu ama Mete'yi çıkardığı gibi kendini geri uykuya bırakmıştı.

Mete'ye güveni o kadar fazlaydı ki yüzünü çıkardığı gibi tekrardan sızmış ve bedeni üzerinde ne yaptığına hiç takılmamıştı. Ama sanırım birileri onu temizleyip gecelik giydirmişti.

Yataktan kalktığında dışarıdan gelen sesleri takip edip mutfağa ilerledi. Mete kendi başına bir şeyler hazırlarken Batu da gelip ona arkasından sarılmıştı. "Günaydın," dedi kısık bir sesle.

Mete bir an şaşırsa da dönüp Batu'ya baktı. "Günaydın," dedi. "Kahvaltıda istediğin bir şey var mı?"

Batu başını yavaşça iki yana salladı. "Sen ne yaparsan yerim."

"Peki," dedi Mete önüne dönerken. Batu masaya yaslanırken Mete pek ona dönüp bakmıyordu. Batu yavaşça başını yana eğmişti. Mete pek sakindi. Dün gece içmiş de hiçbir şey hatırlamıyor gibiydi.

Mete bir an Batu'ya soru sormak için döndüğünde Batu ona atılıp dudağına yapışmıştı.

Mete'nin laflar ağzına tıkılırken bir an duraksamıştı. Sonra da kendini öpücüğe bırakmıştı.

Nefes almak için ayrıldıklarında Mete utanarak başını eğmişti. Bu Batu'da gülme isteği uyandırmıştı. İşte şimdi birileri dün geceyi hatırlayıp utanmaya başlamıştı.

Batu keyifli bir şekilde tam Mete'yle uğraşmayı düşünüyordu ki ittirilmesiyle arkasındaki duvara dayanması bir olmuştu. O anlayamadan Mete ile duvarın arasında kalmıştı. Öpüşmeleri gittikçe sertleşirken Mete'nin ağırlığını üstüne vermesiyle kesinlikle afallayan taraf oydu. Oha, diye düşünmüştü. Oha oha oha.

Ne kadar afallamış bile olsa ellerini Mete'nin saçlarına daldırıp öpücüğün keyfini çıkarmaya çalışmıştı. Güzel, diye düşünmüştü. Güzeldi. Harika hissettiriyordu. Artık Mete sadece öpüşmekle de kalmıyordu. Bana dokunmaktan çekinmiyor.