Ev Arkadaşım | bxb (Düzenleniyor)

4.2

Evettttt yeni bölüm.

Hemen kısacık bir özet. Aslında özetlenecek çok bir şey yok. Burak ve Cem evdeydi. Sonra aileleri geldi, babası fark etti falan. Gökalp'le Çağlar'sa evdeydi zaten. Bu kadar.

Hepinize iyi okumalar.

*

******

*

"Otur," dedi babası. "Seninle konuşacaklarım var.

Cem babasının karşısındaki koltuğa oturduğunda babası onu baştan aşağı süzmüştü. Daha doğrusu tamamen dağılmış haline bakmıştı. "Üstünü düzelt. Ayrıca annen görmeden boynundaki morluğu kapatsan iyi edersin."

Cem'in eli aniden boynuna giderken tişörtünü çekiştirmişti. Gerçi önünde ayna olmadığı için kapatıp kapatmadığını da bilmiyordu ama çok da umurunda değildi. Elleriyle saçlarına bastırıp tişörtünü çekiştirdi. O süreçte babasının da açıkça bir şeyler düşündüğü belliydi.

"Ne zamandan beri?"

Cem bir süre durduğunda, "Hangi açıdan?" dedi. "Ondan hoşlanmam mı resmiyet mi?"

"Ona yıllardır aşık olduğunun farkındayım." Eliyle Cem'i baştan aşağı gösterdi. "Bu halinizden bahsediyorum."

Cem buna pek şaşırmamıştı. Babasının işi insanlardı. Elbette kendi oğlunun duyguları hakkında da tahminleri olabilirdi. "Uzun bir süre olmadı. Bir hafta falan."

"Bir hafta için fazla hızlı bir gelişme." Gözleri tekrardan Cem'in üzerinde gezdiğinde Cem rahatsız bir nefes verdi. Evet umursamaz ve tepkisiz biriydi ama her insan gibi o da utanma duygusu taşıyordu. Ve elbetteki babasının karşısına bu şekilde oturmak istemezdi.

"Duyguların konusunda ya da ilişkinde ciddi misin?"

"Evet," dedi Cem düşünmeden.

"Bak, Burak'a karşı duyguların konusunda bir şüphem yok hatta bağlılığın biraz korkutucu." Cem anlayamayarak babasına baktı. "Ama bütün iş duygularda bitmez. Bunun geleceğini de düşünmen lazım. Hayatta yaşayacağınız her bir evreyi. İlişkiniz konusunda nasıl tepkiler alacağınızı gayet iyi biliyorsun. Bunun için hazır mısın? Hazırı geç. Bu süreçte hep Burak'ın yanında olacak mısın? Bu sizin hayatınızı etkileyebilecek bir karar."

"Kimse gelecek hakkında kesin konuşamaz ama yine de ne olursa olsun Burak'ın yanında olacağım. O benden uzaklaşmadığı sürece onu bırakmayacağım."

Babası bir süre oğlunun ifadesine baktıktan sonra derin bir nefes verdi. Aklında düşünceler deli gibi dolanırken Cem sessizce babasının diyeceklerini bekledi.

"Annene bunu nasıl açıklayacaksın?"

"Anneme neden odada olmadığımızı söyledin?"

"Burak'a yaptığın şeylerin ihtimaliyle kadının kalbine inmesin diye."

"Sormamalıydım," dedi Cem yüzünü ovalarken.

"Sevgilinin annenin en yakın arkadaşının oğlu olduğunun farkında mısın? Sizi öyle görseydi... Benim aksime o böyle bir şeye ihtimal bile vermiyor. Burak'ı oğlu gibi gördüğünü düşünürsek..."

"Eninde sonunda kabul etmek zorunda kalacak," dedi Cem. "Biz bunu istedikten sonra o nereye kadar reddedebilir ki? Hem sen anlıyorsan o niye bilmiyor? Neden ona söylemedin?"

"Nasıl söyleyebilirdim? Senin Burak'a karşı ilginin ta yedi sekiz yaşında başladığının farkındaydım. Ama ortaokulda onun peşindeyken sadece arkadaşın olduğu için böyle ilgi gösterdiğini sanıyordum. Ama lisede tek istediğin ilginin Burak'tan geldiğini fark ettiğimde iş işten geçmişti. Annen Burak'a bu kadar bağlanmışken, baksana oğlun diğer oğluna aşık, diyemezdim ya kadına."