Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatırsanız hiç fena olmaz.
Satır arası yorumlarınızın hepsini okuduğumu unutmayın.
Keyifli okumalar...
2. Bölüm "İlk Görev"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** Her adımım yeni ölüm durağıma yaklaşımdı, ölüm durağıma giden bu yolda ki adımlarım sert, emin ve her an her şeye hazırdı. Tüm bedenimle birlikte.
Bastığı yerde olabilecek bir mayına hazırdı mesela.
Veya başını kaldırdığında anlına dayanacak o soğuk namluya hazırdı.
Ya da arkasını dönmeye bile gerek kalmadan her an sırtından vurulmaya da hazırdı.
Hızlıca ilerleyip binanın içine adımladık, merdivenleri çıktıktan sonra yine blok 3'e girdik. Girdiğimiz de bizi içeride bekleyen Tarık komutan ile karşılaşmıştık. Baş selamımızı verip, yerimize geçtik.
"Hoşgeldiniz Aslanlarım. " dedi time gururla bakarken, sonra gözü ben de takılı kaldı.
Timdekiler sırıntınca gözümü onlarda gezdirdim, sadece Emir komutan gülmüyordu. Aslanlarım demesine şaşırmışlardı sanırım, artık onlara nasıl baktıysam yüzlerindeki sırıtış silindi ve baş salladılar 'hoşbulduk' manasında.
"Ve yeni dişi aslanımız komutanım." dedi Emir komutan yumuşak bir sesle. Hafif gülümsemeyle söylemişti.
"Ve yeni dişi aslanımız." diyerek tekrar etti Tarık Komutan. Hafif gülümsemeyle başımı salladım bende.
"Hadi, başlayalım." diyerek karşımızdaki projeksiyon açtı. Açmasıyla ekranda sakalı bıyığı birbirine karışmış, esmer bir adam belirdi. Herkes yerine otururken komutan yanı, Emir Komutan'dan bir aşağı rütbe de olduğum için bana bırakılmıştı. İlk girdiğimde burada altı sandalye vardı ama şuan da yedi olmuştu.
"Evet, işte göreviniz. Bu adamı getirin bize çocuklar, sizden istediğimiz bu. Ama tabiki, bunu bir günde yapmanız mümkün değil." diyerek ön açıklamayı yaptı Tarık Komutan.
"Neden, Komutanım?" diye sordu Buğra.
Bence de neden? O kadar zor bir görev miydi? Çatık kaşlarla ekrana bakmaya devam ettim.
"Her yerde adamı var, yarın da sabah erkenden mal sevkiyatı için bununla buluşacaklar." dedi ve ekranda daha iş adamı gibi duran, sarışın bir adam belirdi.
Gözlerimi timde gezdirdim herkes ilgiyle Tarık komutanı dinliyordu ve ona bakıyordu fakat bir kişi hariç, Emir Kara.
O direk gözleri ile sanki yüzümde korkuya dair mimik görmek ister gibi bana bakıyordu .
