Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Linç yiyeceğimi ufaktan hissettiğim bir bölüm oldu, yorum yaparken "yazara saygı" çerçevesi içinde olursanız mutlu olurum.
Bu kitabın çerezlik bir kitap olmadığı kapaktan, açıklamadan, giflerden yani çoğu şeyden belirli oluyordu zaten.
Bana kızmayın.
Vote ve yorumları lütfen unutmayalım. Sondaki açıklamayı da okursanız çok mutlu olurum.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
35. Bölüm "İliklere Kadar Hissedilen Soğuk"
***
"Ben geldim!" dedi küçük kız heyecanla. "Burada ki gül yine kurumuş, Zehra abla bir daha almama izin vermez abi. Niye böyle yapıyorsun?" diyerek eski olan abisinin çantasının kenarındaki şişeyi çıkardı. İçinde kalan birkaç damla su, üzerinde kurumuş gül olan toprağa kavuştuğunda arkasında ki adamın göz yaşı da toprağa düştü.
"Özür dilerim," diye fısıldadı genç adam.
"Neyse," dedi kız gülümseyerek. "Üzülmeyelim. Bugün yetimhane müdürü kahvaltıda 2 tane daha domates verdi. Ben zaten doymuştum ama Pınar çok aç görünüyordu." Yüzü keyifliydi. "Ona verdim, o yedi." Düşünüyormuş gibi yaptı, sohbet etmek istiyordu. "Bir de matematik öğretmeni sözlüleri vereceğini söyledi, bana kaç verir acaba?" Yine gülümsedi. "Asker olmam için kaç gerekiyorsa versin, ben büyüyünce onu koruyarak öderim borcumu."
Arkada ki adamın kaşları çatıldı. Buraya aylardır gelmiyordu, istenildiği gibi ağır eğitimlerden geçiyordu. Kızın bu kadar gülümsemesi normal değildi, bir şey saklıyor olmalıydı. Yüzü endişeyle kasılırken, gözleri de kısılmıştı.
"Abi," Küçük kız yutkundu. "Gördün mü, bilmiyorum ama..."
"Görmedim," dediğinde abisinin burnu sızladı. "İstediğin gibi cennette değilim."
"Enes," diye fısıldadı kız. "O bugün birkaç çocukla kavga etti." Gözlerini kapattı. Abisinden utanıyordu. "Bende girdim aralarına." Arkadaki adam dişlerini sıktı. "Merak etme, bana bir şey olmadı ama müdür kızdı abi." Abisinin yanında ki soy adının bulunduğu iki mezarlığa baktı. "Hepsinin ailesi çağrıldı," Gözleri dolu olan kız gülümseyerek abisinin mezarına baktı. "İyi ki ölmüşler." dedi ama kalbi hiç böyle söylemiyordu. "Duysalardı, beni döverek öldürürlerdi değil mi?" Abisinin bunu desteklenmesini istedi. "Koca koca çocuklardan yemediğim dayağı onlardan yerdim değil mi?"
"Evet," dedi arkadaki adam. "Ve abin seni yine koruyamazdı."
"Ama hayır," diye düşündü kız. "Sen beni korurdun ki!" Adam gözlerini sımsıkı kapattı. "Gitmem gerekiyor," dedi elinde ki şişeyi yine çantanın kenarına sıkıştırarak. "Ben iyiyim abi, onların yokluğu bana hiçbir şey yapmıyor. Senin yokluğun koyuyor ama abi, ölüyormuşum gibi oluyor. Üzülmezsen bir şey söyleyip gideceğim."
