Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatırsanız hiç fena olmaz.
Satır arası yorumlarınızın hepsini okuduğumu unutmayın.
Keyifli okumalar...
18. Bölüm "Korku"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
YILLAR ÖNCE / AYDIN
"Deniz! Neredesin kız? Allah belanı versin senin, gene nereye kayboldun?" diyerek merdivenleri çıktı minik Deniz'in annesi.
"Deniz!" diye bir daha bağırdı son basamağı çıkarken. Yüksek sesiyle Deniz'in elinde ki kalem yere düşmüştü bile. Artık her şeyden korkar olmuştu, haklı olarak.
Masasından hızla kalktı.
"Efendim anne?" Annesi odanın kapısını öyle gürültüyle açtı ki Deniz kapının kırıldığını düşündü. Sonra kapının da alıştığını düşününce yüzünde bir gülümseme peydah oldu.
Aslında Deniz çok severdi minicik şeylerden mutlu olmayı.
Şimdi ise gülümsemelerinin hiçbiri gerçek değildi.
"Ne halt yiyorsun sen burada, baban gelir birazda-" Deniz'in güldüğünü gören annesinin kaşları derinden çatıldı.
Oysa bir anne çocuğunun mutluluğu ile mutlu olmaz mıydı?
"Neye gülüyorsun kız sen! Delirdin mi başımıza!?" Yüksek ses ile kulaklarını kapattı Deniz.
Babası gelecekse yemek yapması gerekiyordu, tabikii yemeğin hepsini o yapmıyordu ama salatanın çoğunluğunu o yapıyordu. Hoş bir kere annesi bütün yemeği ona yapmasını söylemişti ama Deniz daha küçücüktü yemek yanar diye korkmuş hemen kapatmıştı altını. Oysa yemek daha pişmemişti bile. Akşamında hem annesinden hem babasından ağır bir dayak daha yemişti.
Elleri kulağında annesinin bağırışlarını önemsemeden çıplak ayakları ile aşağı inmeye başladı.
"Bak hele bir de umursamıyor annesini!" diyerek annesi de merdivenlere yöneldi. Mutfağa gelince dolabı açıp içinden malzemeleri çıkardı Deniz. Arkasında ki hareketlilikle annesinin geldiğini anlamış ama yine umursamamıştı. Zaten annesini çok seven bir çocuk değildi bir de abisini gönderince nefret etmişti ondan.
"Abim gelecek mi bugün anne?" dedi azarlanacağını bile bile.
"Senin yüzünden çocuk bizden de soğudu! Bir de soruyor musun?" dedi annesi. Acımdan devam etti. "İki seni korudu diye ümitlenme, sevmiyor o seni!" dediğinde Deniz'in kalbi korkuyla attı. O kadar korkuttu ki abisinin onu sevmeme düşüncesiyle anında gözleri dolmaya başladı.
