Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatırsanız, sevinirim.
Satır arası yorumlarınızın hepsini okuduğumu unutmayın.
Keyifli okumalar...
21. Bölüm "Hayal Kırıkları"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
İlkbahar, yaz, sonbahar ve kış.
4 mevsim.
Açan yapraklar, gülümseyen insanlar, dökülen yapraklar ve yine gülümseyen insanlar.
Kışda mutlu olmak da bir insanın elinde, yazda üzgün olmakta. Suç ne mevsimlerin, ne abimin ne de benim.
Suç anne ve babamın.
Suç Solucan'ın.
Suç tüm insanlığın ama kaybeden abim.
Kaybolan abiyle, kaybolan yıllar.
Solan çiçekler ve yerle bir olan umutlar.
İntikam.
İçimde ki tek ve ebedi duygu.
Acı mı? Hissedeli çok oldu.
Kayıp mı? Vereli çok oldu.
Artık sırrım sır değildi. Abimi, ailemi biliyorlardı. Anlatmak ne kadar doğruydu hala bilmiyordum ama şuan kendimi dertlerimden biraz olsun arınmış hissediyordum. Sanki acım kalbimin en derinlerinde kalmıştı da şuan yeniden açılmış gibiydi. Abimin yanına gitmek istiyordum.
Abimi istiyordum ama Emir'i asla bu halde bırakmazdım.
İçime en çok yerleşen acı da abimin ölüm yıl dönümünden bir gün önce bunu yapmaktı...
Sonunda başımı yavaşça kaldırıp onlara baktım.
Acı ortaklarıma.
Acımı onlara vermişim gibi yüz ifadeleri vardı. Sanki o anı onların hepsiyle yaşamışım gibiydi yüz ifadeleri. Alparslan abi Emir'in yatağında, Umut onun yanında, Buğra ve Çağlar yerde Emir ve benim yanımdalardı. Emir'in yüzüne bakmıyordum. Belki de şuan bana karşı kötü şeyler düşünüyordu bilmiyordum. Başım ağrıyordu. Her zaman ağrırdı zaten ama bu seferki bir başkaydı sanki.
Emir'in yüzüne bakmadan elimi yere koyup ayağa kalkmaya çalıştım. Hiç kimse konuşmuyordu. Emir de benimle beraber yavaşça ayağa kalktı. Donmuş gibiydi. Başımın ağrısıyla gözlerimi kapattığım an Emir yavaşça beni göğsüne doğru çekti. Başımı omzuna gömdüm. Benim hıçkırıklarım da sanki bunu bekliyormuşçasına ağzımdan firar etti.
