Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Bölüm hakkında gerekli açıklamayı yaptım, kısa olduğunun farkındayım. Bölüm kısa, uzun yaz şeklinde yorumlardan çok içerik hakkında olan yorumlarınız benim için daha değerli.
Şuan için elimden gelen bu, sizin için çok kritik bir yerde de bırakmadım.
Lütfen kendinize çok dikkat edin, baş sağlığı dileyen herkese tek tek teşekkür ediyorum.
Keyifli okumalar.
45. Bölüm "Oyun ve Kurallar"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yavaşça nefesimi tekrar verdiğimde önümde ki adamın bedeni kaskatı kesilmişti. Gözleri gözlerime anlam vermez bakışlar atarken anladığını çok iyi biliyordum. Dudakları düz bir şekil almıştı ve sıktığı çenesinden dolayı yanakları içine göçmüştü. Ne gördüğümü biliyordu, ne kadar canım acıdığını biliyordu.
Nefes alıp vermek bile bana şuan zulümken o da karşımda pek rahat sayılmazdı. Kalbim çok hızlı çarpıyordu. Az önce ki yalvarması aklımdan çıkmıyordu. Benim için hâlâ bu denli telaşlanması askeri olduğum için veya eski sevgilisi olduğum için olamazdı. İçimde ki şüphe tohumları artık bedenim kadar büyüktü. Şüphe artık ben olmuştu ve ben artık şüphe duymuyor, emindim.
Burada bir oyun dönüyordu.
Şuan odaklandığım olay bu oyun değildi. Onun göğsüne damgaladıkları lakabımın baş harfiydi. Neden videosunu izlediğim hâlde görmek istediğimi bilmiyordum. Tek istediğim şuan bunu kanıtlamasıydı. Bunun bana daha çok acı vereceğini bildiğim halde o bana bakmaya devam ederken yine, "Üzerini çıkar." dedim. Gözlerime bakmaya devam etti bir süre daha, sonra çatılan kaşlarıyla başını eğdi ve yüzüstü düşen telefonumu gördü. Yavaşça yutkunup tekrar yüzüme baktığında telefonu almak için eğilmeye kalktı ama omuzundan tutarak onu durdurdum ve topuklu ayakkabımın altına aldım telefonu. Onun yüzüne bakmaya devam ederken ayağı hafif savurmamla telefon artık uzağımızdaydı. Onun bir şey söylemesine izin vermeden omuzlarında ki ellerimi yavaşça göğsüne indirdim. Sıcak vücudu şimdi daha da kasıldı.
İkimiz de aynı anda yutkunduğumuzda benim nefeslerim öyle sıklaştı ki göğsüm her an göğsüne değecek gibiydi. Parmaklarım gömleğinin düğmelerine gittiğinde o kusursuz yüzüyle yüzüme bakmaya devam ediyordu ama ben tamamen düğmelerine odaklanmıştım. Zaten iki düğmesi açıktı birkaç tane daha açmam yeterli olurdu. Bu yüzden parmaklarım sadece iki düğmesini açtıktan sonra durdu. Gözlerim tekrar gözlerine çıktığında gözlerinde ki duygular yine büyüyordu. Gömleğin sol tarafını hafif açtığımda ise tonlarca yara izi beni karşıladı. Gömleğinin kapattığı yerde bir yarık vardı ama kurumuştu. Gördüğüm kadarıyla ise her yeri çiziklerle, yanık izleriyle, kesiklerle doluydu. Omzunda ki dikiş izi kendini belli ediyordu ve tek dikiş izi burada değildi, karınına doğru uzanan bir dikiş izi daha vardı. Bunun yanında karının tam ortasında da bir dikiş izi vardı ama bu tam net görünmüyordu. Çok önce olmuş olmalıydı.
