Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Yaşadığım aksaklıklardan dolayı bölüm ufacık gecikti.
Küçük yıldızımızı parlatırsanız çok sevinirim.
Hadi bölüme geçelim.
Keyifli okumalar...
28. Bölüm "Kalp-Beyin İhaneti"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*** Acı çekiyordum.
Derin bir girdap beni hızla içine çekiyordu ama ben ona direnemiyordum.
Yorgundum.
Keşke bu yorgunluk görevden geldiğim için olsaydı, keşke bu yorgunluk üç gündür aç susuz olduğum için olsaydı, keşke bu yorgunluk uykusuz olduğum için olsaydı.
Hiçbiri değildi.
Bu yorgunluk, hayattı.
Daha ne kadar böyle gidecekti?
Ben ne zaman gülecek, sevinecektim?
Haketmiyor muydum? Ne için?
Babam beni yıllarca dövdüğü için mi? Annem keyif alarak bizi izlediği için mi? Deha sevilirken ben neden sevilmemiştim?
Kız olduğum için mi?
Evet, böyleydi. Küçükken odama geçip saatlerce ağladığımı hatırlıyorum, keşke erkek olsaydım diye. Babam zihnimi o kadar karalamaya çalışmıştı ki, Deha'nın silgisi bir süre sonra yetmemişti.
Zaten Deha da yetmemişti.
Ölmüştü.
Keşke ölü olarak kalsaydı.
Yutkundum.
Bunu istiyor muydum?
Deha'nın ölü olmasını isteyecek kadar iğrenç bir insandım. Ben gerçekten bunları haketmiştim.
Ellerimin çözülmesiyle işaret parmağımı diğer parmaklarımın arasına alıp avcumu sıktım. Kimin çözdüğüne bakmadım, bakamadım. Yerde bacağını tutan Solucan'a kaydı gözlerim. Sonra Emir'e baktım.
Hiçbir şey düşünmeden ona doğru yürüdüm. O da bana doğru yaklaşırken silahını beline koymuştu. Sarılacağımı mı bekliyordu? Ağzımı bile açmadan hafif araladığı kollarının da bana sağladığı kolaylıkla silahını aldım. Bu sırada Buğra, Deha'yı çözüyordu.
Ne yapmam gerekiyordu?
Yeminim vardı değil mi? Birimiz ölecektik.
Silahı Deha'ya doğrulttum. Demirden çözdüğü ellerini oluşturup başını kaldırdığı sırada Emir bir adım öne çıkacaktı ki silahı anında ona doğrulttum.
