Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatırsanız hiç fena olmaz.
Satır arası yorumlarınızın hepsini okuduğumu unutmayın.
Keyifli okumalar...
22. Bölüm "Her Şey"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Kayıplar verilirdi, ölümler olurdu.
Peki şehitlik? Ölmekle, şehit olmak aynı şey miydi?
Hayır.
Abimin bu soruya vereceği tek cevap kesinlikle hayırdı. Tabiki onun yolundan gelen benimde bu soruya vereceğim cevap hayırdı. Herkes ölürdü ama herkes şehit olamazdı. O sıfat herkese yakışmazdı. Abime yakışmıştı. Çünkü şehitlik dimdik durana yakışırdı.
Peki bana?
Şuan şehit miydim?
Hayır.
Peki, ölü müydüm?
Hayır.
Yaşıyordum, bir yerlerde hala nefes alıyordum.
Yüzüme değen buz gibi suyla gözlerim açılırken, boğazıma kaçan suyla da öksürmeye başlamıştım. Başımı hafif kaldırmak isterken boynuma giren ince sızıyla inledim.
Neredeydim?
"Çok şükür uyuyan prensesimiz de uyanmış." dedi bir ses. Ne dediğini anlamazken gözlerimin neden bulanık gördüğünü sorguluyordum, tekrar açıp kapatınca görüntü daha da netleşti.
Solucan'dı.
En son ne olmuştu? Görevdeydik, Çağlar ve benim gireceğim odaya ben önce girmiştim. Sonrasının zihnimde canlanması oldukça zordu. Arkamdan kapanan kapı ve karşımda ki iki adam, tabi bir de boynuma vurulan sert darbe. Aklımda o ana dair başka bir şey yoktu. Tim neredeydi? Emir, o neredeydi? Ve daha da önemlisi ben ne zamandır bu sandalyeye bağlı bir şekilde buradaydım?
Başımı kaldırıp nedenini bilmediğim bir sebepten öksürürken karşımda ki pisliğe gülümsedim.
"Ne gördün rüyanda da bu kadar mutlusun bakalım?" dedi karanlık oda da ki oturduğum sandalyenin etrafında tur atmaya başlarken.
"Bir şey değil ya," dedim hala gülümseyerek. Canım acıyordu, başım ağrıyordu. Abime gidecektim, Emir'in yanına gidecektim. Keşke son kez sarılsaydım Emir'e. Büyük ihtimalle benden hala haberi yoktu ve ben ölecektim. "Seni geberttiğimi." diye devam ettim.
Tam önümde durup yüzüme baktı.
"Oysa abinin elimde can verdiğini sanarken mi?" dediğinde ne dediğini anlamamıştım ama bunu asla çaktırmadım.
