Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Çok uzun sürdü bu sefer farkındayım, bir daha tekrarlanmayacak.
Açıklamasını yaptım, bu kısmın uzun olmasını sevmiyorum.
Okullar kapanıyor, karneleriniz nasıl?
Yılınız nasıl geçti?
Her neyse bölüme geçmeden önce vote ve yorumları unutmayın.
Keyifli okumalar...
33. Bölüm "Yemek"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yemeğe..." dedi eli ensesinde olan Deha. "Gidelim mi? Yani istersen, beraber." Sesi zor durumdaymış gibi çıkıyordu.
Görevden dönmüştük, birkaç gün oluyordu. Yaralarımız... evet, vardı. Çağlar omzundan yaralanmıştı, Umut sağ bacağından yaralanmıştı. Emir derin bir bıçak darbesi almasından kaynaklı kolunda sıyrık oluşmuştu. Buğra dibinde patlayan bombadan dolayı duyma yetisini kısa bir süreyle kaybetmişti. Ve bunların hepsi, Emir görev bitti dedikten sonra başımıza hemencecik üşüşen teröristler tarafından olmuştu. Bende bölgesel kesikler ve kanamalarla 2 aylık görevi atlatmıştım. Yorgundum ama şimdi tekrar aynı şeyleri yapacaksınız deseler sesimi çıkarmaz yapardım. Bu arada Dehada da diz kapağını bükerken sakatlaması ve sırtında ki hafif vardı. Yüzümüzde ki, başımızdaki, bacaklarımızda ki, kollarımızdaki, karnımızdaki yani vücudumuzun her yerindeki morarmaları, çürükleri, kesikleri, dikiş izlerini saymazsak yaralımız yoktu.
Deha'yla geldiğimizden beri tek kelime konuşmamıştık. Ona nasıl davranacağımı ne diyeceğimi bilmiyordum ama bildiğim bir şey vardı. Onu çok özlemiştim. Hiçbir zaman yaşadığının sevincini dışarı vuramasam da içimde bir yerlerde o mutluluğu yaşamıştım. Nasıl yaşamayabilirdim ki? Abim, her şeyim, canımdan can olan adam yaşıyordu. Bu benim için çok, çok büyük bir lütuftu.
"Gerek yok." diyerek kesin bir cevap verdim. Oysaki içim bunu yapmam bas bas bağırıyordu. Ben ne yapacaktım? Artık dayanamıyorum, bilinmezlikler içimde olan o kırgınlık, özlemle savaşıyordu. Bu öyle bir savaştı ki iki tarafta galip gelemiyordu. Artık biri kazansın istiyordum, ben çok yorulmuştum.
"Bana biraz hak veremez misin, Deniz?" dedi yüzüme acıyla bakarken. Yüzüne bakmıyordum. "Öldüm, gözlerimi açar açmaz seni sormam, yıllardır peşinde olmam, her anını, her şeyini bilmem bir şeyi değiştirmez kızım. Ben öldüm. Senin yanına gelmediğim her an canımdan can söktüler benim. Ne işkenceler gördüm ben, hiçbiri seninki kadar acıtmadı Allah belamı versin." Ben cevap vermeyince devam etti."Gözlerimi açtım, anan baban öldü dediler bana. Acısını biliyorsun Deniz, kurban olayım yapma."
"Neden?" dedim bininci kez ama son kere. "Neden bana gelmedin lan? Ölseydim n'olacaktı? Ben ölmenin hayalini senin için kurdum, senin için!"
