Kalbimdeki Yara

13-

Kerem-

Eve döndüğümüzde babam  benimle konuşmadan  odasına  çıkmıştı. Anneme  baktım, keyfi yerindeydi. Merdivenlere yöneldim. Sonra vazgeçip  bahçeye  çıktım. Hava rüzgarlıydı, üşümüştüm. Bahçedeki salıncağa  oturdum.

Parmağımdaki yüzüğe  baktım. Daha çıkaramamıştım. Aklıma  Mila'nın hastanedeki hâli gelmişti. Aslan beni  aradığında sesi çok  telaşlıydı. Nasıl  gittiğimi  bilmiyordum.

" Yaptığınız  herşey için  pişman olacaksınız ama her şey için çok geç olacak. " demişti. Gözlerinde  hayal kırıklığı ve kırgınlık  vardı. Ben şimdiden onu özlemiştim. Onu seviyordum ama bunu yapmak  zorundaydım. Belki  de en doğrusu  buydu. Yanıma  birinin  oturduğunu  hissedip  yan döndüm.

" Çok  yanlış  yaptın  oğlum, Mila çok  düzgün  bir kız. " Babam  Mila'yı çok  seviyordu. Evlenmemizi isteyen  de oydu  zaten. Sinirle ayağa  kalktım.

" MİLA BİR KATİLİN KIZI BABA!! "

**

İrem-

Şimdi bana kızıyor  olmalısınız ama ben de kendime göre  haklıyım  bence. Ben İrem Yıldız, Mila Ilgaz'ın en yakın  arkadaşı yani eski en yakın  arkadaşı.. Mila'nın bana yaptığı  yenilir yutulur  bir şey  değildi  ki.. Sevdiğim  adamla evlenmişti.

Biz Kerem ile  bir davette tanışmıştık. Bir arkadaşım  götürmüştü  beni. Orada Kerem'i gördüm ve çok  hoşlandım. Şansıma  kız  arkadaşım Kerem'in  arkadaşının  kardeşiymiş, bizi tanıştırdı. Biz görüşmeye  başladık ama bir sorun vardı.  Ben kendimi çok  zengin olarak tanıtmıştım, annemin bir sürü  fabrikası  vardı  ama gerçekte  annem alkoliğin  tekiydi. Gündüzleri  kafelerde garsonluk yaparak geçimimi  sağlıyordum. Daha doğrusu  annemin içki  parasını  çıkarıyordum. Yalan üstüne  yalan.. Yalan söyledikçe  devamı gelmişti. Gerçeği  söylemedikçe  zorlaşır  derler ya evet çok  zor olmuştu  gerçeği  söylemek. Kerem'i çok  seviyordum ama 6 ay sonra o her şeyi  öğrenmişti. Kimseye ayrıldığımızı  söyleyemedim. Sonrasını  biliyorsunuz zaten..

Mila benden  sevdiğim  adamı almıştı. Onu nasıl  buldu bilmiyorum ama bulmuştu. Tuna Hanım  sürekli  onunla ilgili  bir şeyler  söylüyordu  bana. Mila evde  hep benden  bahsediyormuş,  o ezik İrem'in elinden aldım  Kerem'i  diye dalga geçiyormuş. Ondan nefret ediyordum ve daha yeni başlıyoruz..

Mila-

" Bugün  kafe çok  dolu, hep böyle  olsa keşke. " dedi Cansu sevinçle. Gülümsedim. Gerçekten  de iki kat fazla müşteri  vardı  kafede. Asu ve Serkan'a baktım. Kendi hallerinde yemek yapıyordu ikiside.

" Serkan, şu  tavayı  versene ya!! " Serkan gülümseyip  tavayı  havaya kaldırdı. Asu da ona yetişmeye  çalışıyordu. Elini uzatıp  tavayı  tutmaya çalıştı  ama tutamamıştı. Serkan biraz daha yaklaştı  Asu'ya. Asu artık  tavayı  bırakmış  öylece  Serkan'a  bakıyordu.

Öksürdüm. " Arkadaşlar,  pardon  biliyorum aşıksınız  ama müşteriler  bekliyor. " Utanıp  önlerine  dönüp  yemek  yapmaya  devam ettiler. Sonra Asu bana döndü. " Kayıt  olayını  hallettin mi? "

Bölümümden  bahsediyordu. Okula tekrar dönmeye  karar vermiştim. Aslında  Kerem'in  doğum  gününde  bunu söyleyecektim ama o benden önce  davranmıştı. Beni annemden vurmuştu, kanayan  yaramdan. " Hallettim  kuşum. İki gün  sonra  dersler başlıyor. "

Special yemek  tabağını  alıp mutfaktan  çıktım. Siparişi  veren masaya yaklaşıp  yemek  tabağını  koydum. " Afiyet olsun."  Masadan uzaklaşıp kafenin dışına  çıktım. 

Bazen çok  özlüyordum Kerem'i  ama ne kadar özlersem özleyeyim bana yaptığı  şeyi  unutmayacaktım. Parmağımdaki yüzüğe  baktım, çıkarmamıştım  daha. Çıkarmak  istemiyordum ama çıkarmak  zorundaydım. Bir araba sesi duydum, sonra da silah sesi.. Her şey  on saniye içinde olmuştu.

" Mila!! " Serkan'a döndüm. Serkan,  Cansu ve Asu bana bakıyordu. Müşteriler korkuyla bana bakıyordu. Diğer  çalışanlara  baktım. Hepsi bana bakıyordu.  " Herkes iyi mi? " dedim  onlara bir adım  atarken. Karnımda bir acı  hissettiğimde Serkan'a  baktım.

Elimi karnıma  götürdüm, kan içindeydi. Korkuyla Asu'ya  baktım. Ağlıyordu.  " Mila lütfen  sakin ol, ambulansı  aradık. " Yere düştüm. Gözlerim  kapanıyordu. Asu sürekli  bana bir şeyler  söylüyordu ama ben dinlemek  istemiyordum.

" Asu, eğer  ölürsem  abine onu asla affetmeyeceğimi söyle. "