34-

255 19 3
                                    

7 Ay Sonra-

Yiğit'i  doğururken  o kadar çok korkmuştum  ki. Ben de Tuğçe  gibi çocuğumu  bırakıp  gidersem  diye korkmuştum. Ama çok şükür  sağ salim doğurup  evime dönmüştüm. Oğlum  şimdi 4 aylık olmuştu.

" Güzelim, oğlumuzu  rahat bıraksan  da benimle ilgilensen nasıl  olur? " Sesi kıskanç  çıkan kocama baktım. Kıskanıyordu deli gibi.

Yanına yaklaşıp  gömleğinin  yakasını  elimle düzelttim. " Demek bizi kıskanıyorsun? Oğlum, bak baban seni kıskanıyormuş. " Ben öyle söyleyince Yiğit  gülümsemişti.

**

" Yurtdışı  fikrine sıcak  bakmıyorsun  biliyorum  ama biliyorsun ki oradaki şirketi  bana verdi babam. Sen de buradaki  kafeyi  Cansu'ya devrettin. Orada sana daha büyük  bir yer açacağım  söz veriyorum. "

Üzüntüyle  Kerem'e  baktım. Abimi burada nasıl  bırakabilirdim  ki. Ada daha çok  küçüktü. Bir yaşına  basacaktı  yakında.

" Abim ve Ada ne olacak? Onları bırakmak  istemiyorum Kerem. " Kerem gülümsedi. Sonra ellerimi tutup dudaklarına  götürdü.

" Ada'nın  bakıcısı  Yağmur var. Ada'ya  nasıl  güzel  bakıyor görmüyor musun? Kuzey de mutlu. "

Ada beş aylıkken bir bakıcı  bulmuştu  abim. Genç ve güzel  bir kızdı  Yağmur. Çok ihtimal vermemiştik  ama beş aydır  çok güzel bakıyordu. Hem Ada'yla  ilgileniyor hem de evi  çekip çeviriyordu. Abimin de ona karşı ilgisi  vardı fakat kabul etmiyordu. Tuğçe'ye  ihanet etmek istemiyordu.

" Tamam  gidelim ama arada bir geleceğiz buraya. Biliyorsun Asu'nun  yalnız  kalmaması  lazım. Sude bir şekilde onu oyalıyor  ama biz de tamamen onu yalnız  bırakırsak  olmaz. "

Kerem gülümseyip  kafa salladı. "Merak etme. Her ay geleceğiz, önce gidip düzenimizi  oturtalım."

**

" Ev sana emanet Asu. Arada bir geleceğiz, sizi yalnız  bırakamayız. " dedi Kerem, Asu'ya sarılırken. Ben de abime ve Ada'ya  sarıldım.

" Hala! " Ada'nın  hala  demesini çok  özleyecektim. Onu kucağıma  alıp  bol bol öptüm.

Bavullarımızı  alıp herkesle vedalaşıp uçağa  bindik. Burayı,  burada  bıraktığım  herkesi çok  özleyecektim.

Benim hikayem  de buraya  kadardı. Kocam ve oğlumla beraber şuan  Londra'da  yaşıyoruz. Kerem babasından  kalan şirketi  yönetiyor ben de kafemi  işletiyorum. Hatta kafenin beşinci  şubesini  bile açmıştık.

Mila ve Kerem'in  hikayesi bitti. Artık  kitapta onlar  olmayacak ama ara ara onlardan haberler gelebilir. Artık  Asu ve Kuzey'in  hikayesi  anlatılacak. Yeni kitap yazmak istiyordum  ama buradan  devam edeceğim.

Kalbimdeki  YaraHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin