Kalbimdeki Yara

42-

Tam da tahmin ettiğimiz gibi Ada çok sevinmişti. Kuzey biraz da onun için istiyordu evliliği. Ada eksik büyümesin diye. Benim annem, ben   küçükken vefat etmişti. Çok hatırlamıyordum onu. Ama annesizliğimi çok net hatırlıyordum. Okulda bütün çocukları anneleri bırakırken beni hep komşumuz Ayşe abla bırakıyordu. Babam desen annemden sonra çok değişmişti. Sabaha kadar içip akşama kadar uyuyordu.

" Yağmur, ben nikah için işlemleri başlattım. Evde kendi aramızda bir nikah kıyarız. Çağırmak istediğin birileri varsa çağır. "

Gülümseyip Kuzey'e baktım. Bana sen Kuzey ile evleneceksin deseler inanmazdım. Şimdi evlilik hazırlığı yapıyorduk.

" Yağmuy abla, şen şimdi benim annem mi oycan? " Kuzey gülümseyip Ada'yı kucağına aldı.

" Bunu konuştuk kızım. Biz Yağmur ablanla evlenince ona yine abla diyeceksin. Çünkü hayatta olmasa da senin bir annen vardı. "

**

Aradan bir kaç hafta geçmişti. Nikaha bir gün kalmıştı. Bugün Asu ve Tuna Hanım ile gidip gelinlik bakmıştık. Beğendiğim gelinliği alıp çıktık. Aslında gelinlik giymek istememiştim ama Kuzey karşı çıkmıştı.

" Serkan mesaj atmış. Onlar da Kuzey abiyle damatlığı almışlar."

Ada'yı Ekrem amcaya bırakmıştık. O da bizimle gelmek istemişti ama Tuna Hanım onun gelemeyeceğini söyleyince ısrar etmemişti. Biz bile akşama kadar çok yorulmuştuk.

Eve döndüğümüzde Kuzey ve Serkan evi ayarlamışlardı. Nikah masası, süsler, ikramlıklar her şey ayarlanmıştı. Bir kaç arkadaşımı arayıp nikaha davet etmiştim.

" Asu, uyuyamıyorum. Heyecandan mı yoksa korkudan mı bilmiyorum. " Asu kahkaha atıp bana sarıldı.

" Heyecandandır o. Sabah oldu zaten, nikahtan sonra uyursun. Hadi kalk, bir sürü işimiz var. "

**

Kuaförden geldikten sonra davetliler bir bir gelmeye başlamıştı. Kapıdan giren Sinem'i görünce koşup ona sarıldım.

" Çok güzel olmuşsun. Ama sakın ağlama, makyajın bozulur. "

Gözlerimi bir kaç kez kırpıştırıp gülümsedim. Kafamı çevirdiğimde kapıdan giren babamı gördüm. Dolu gözlerle bana bakıyordu. Yanına gittim. Ben daha bir şey demeden sıkıca sarıldı bana.

" Biliyorum çocukluğunu geri getiremem ama izin ver bundan sonra yanında olayım. "

Tam cevap verecekken Kuzey geldi. Nikah memuru gelmişti.Elini tutup nikah masasına doğru yürüdüm.

" Siz Yağmur Sönmez, Kuzey Ilgaz'ı eşiniz olarak kabul ediyor musunuz? "

Gözüm Ada'ya takıldı. Bana sessizce evet demem için baskı yapıyordu. Ada'ya göz kırpıp nikah memurunun sorusuna  evet cevabını verdim. Nikah memuru bu kez de Kuzey'e döndü.

" Siz Kuzey Ilgaz, Yağmur Sönmez'i eşiniz olarak kabul ediyor musunuz? "

" Kuzey? "

Kuzey bir anda sesin sahibine döndü. Ben de arkamı döndüm. Resimlerden gördüğüm kadın, Tuğçe karşımızdaydı.

Biraz kandırdım sizi. Tuğçe yaşıyor. Zaten bir kaç bölüm önce ipucu vermiştim. Bir kaç bölüm daha yayınlayıp final yapıcam🙃 Hikaye Tuğçe-Kuzey-Yağmur üçgeninde ilerleyecek biraz.