" Sakın bir daha cüret etme buna! " Abim bize doğru gelirken Kerem de arabasına biniyordu. Bana bakıp gülümsedikten sonra arabasını çalıştırıp gitti.
Aptal şey, gerizekalı! Mahkeme bir sonuçlansa da kurtulsam şu adamdan. Annesi boşanmamı istemiyordu ama ben bir daha üzülmek istemiyordum, yeterince zarar vermişlerdi bana.
**
Eve geldiğimizde Tuğçe bizi bekliyordu. Abim bir şey demeden odasına çıktığında Tuğçe'nin bozulan yüzüne baktım. Ama ne olduğunu anlayamamıştım.
" Mila, ben taşınmaya karar verdim. İş yerime yakın 1+1 daire buldum, hatta bugün gidip baktım. Tam benlik, güzel bir ev. " Tuğçe'nin elinden tutup koltuğa oturttum.
" Abimle kavga mı ettiniz? O da bir şey anlatmıyor. " Tuğçe gülümsedi ama cevap vermedi. Beni cevapsız bırakıp ayağa kalktı. " Ben eşyalarımı toparlamaya başlayacağım. Yarın nakliyeciler gelip depodan eşyalarımı alacaklar. En iyisi bu Mila.. "
Hâlâ inanamıyordum. İki ayda ne olmuştu da birbirlerinden uzaklaşmışlardı? Abime sormaya da korkuyordum. İkisi de üzgündü ama sebebini söylemiyorlardı.
**
Tuğçe iki gün içinde yeni evini temizletmiş, eşyalarının bir kısmını da yerleştirmişti. Tam da Tuğçe'ye göre bir evdi, sade ama güzel.
" Tuğçe yeni evine yerleşti. Hâlâ ne olduğunu anlatmayacak mısın? Neden ayrıldınız? " Abim bir kaç kez öksürdü, sonra bana bakmadan sorumu cevapladı.
" Biz Tuğçe'yle beraber olduk. Sonra o kendini rahatsız hissedip ayrılmak istediğini söyledi, ben de tamam dedim. " Anlamayan gözlerle abime baktım. Bütün erkekler odun olmak zorunda mıydı?
" Aferin abi! Tuğçe, onu basit biri olarak gördüğünü düşünüp ayrılmak istemiş. Sen de tamam demişsin, insan sebebini sorardı. "
Abim cevap vermeden yanımdan kalkıp gitti. O gittikten sonra biraz televizyon izleyip koltukta pineklemiştim. Bugün kafe kapalıydı ve ben dinlenmek istiyordum.
Kapı çaldığında homurdanıp kapıyı açmaya gittim. Kapıyı açtığımda karşımda Kerem duruyordu. " Ne istiyorsun Kerem? " İçeri girdiğinde bir kaç adım geriledim. Elimden tutup kendine çekti beni.
" Gidiyoruz karıcığım, artık yeter. "
Diğer elindeki pamuğu farkettiğimde çok geçti.
**
Uyandığımda başımda dayanılmaz bir ağrı vardı. Yataktan kalkıp kapıyı açtım. Televizyon sesinin geldiği odaya doğru yürüdüğümde burasının Kerem'in herkesten gizlediği evi olduğunu anladım. Kimse bilmiyordu burayı.
" Sen ne bok yediğinin farkında mısın? Beni kaçırdın! Hemen eve götür beni. " Bunun olmayacağını biliyordum çünkü Kerem asla beni dinlemezdi. Tekli koltuğa oturup Kerem'in yüzüne baktım.
" Son bir kez daha söylüyorum. Senden boşanmak istiyorum. Oldu mu? " Olmadı dercesine başını sağa sola çevirdi. Sinirle ayağa kalkıp üzerine atladım. Dengesini kaybedip yere düştüğünde ben de onunla düşmüştüm.
Kerem gülümsedi. " Böyle kalabiliriz, sorun yok aşkım." Dirseğimi karnına bastırıp ayağa kalktım. " Beni tekrar üzmene izin verecek kadar salak değilim."
Kerem de ayağa kalkıp ellerimi tuttu. " Seni bir daha üzmeyeceğim. Ne ben ne de bir başkası.. Kimse seni üzemeyecek. " Alayla gülümsedim. Ona inanmıyordum. Tekrar tekli koltuğa oturup başımı camdan tarafa çevirdim. Gece olmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimdeki Yara
Fiksi RemajaGüzeller güzeli Mila, çapkın playboy Kerem'i değiştirebilecek mi? " Sen sadece benim kağıt üzerinde karımsın, bu kadar. Benden bir beklentin olmasın. "
