Kalbimdeki Yara

24-

Aylin-

İki aydır burada kalıyordum. Bana çok iyi davranıyorlardı. Kendimi kötü hissediyordum. Kuzey abi ve Tuğçe evde yokken Engin'i eve alıyordum. Yemeklerine koyduğum ilaç sayesinde Mila sabaha kadar deliksiz uyuyordu.

" Engin , ben artık çok sıkıldım. Bu oyuna bir son vermeliyiz. Mila eşyalarının kaybolduğunu farketmeye başladı bile. " Engin sinirle kolumdan tutup çekti beni. Koltuğa oturttu.

" Artık çok geç. Merak etme haftaya bu iş bitecek. Ben Mila'yı alıp gidince sen de ortadan kaybolursun. " Kafa sallayıp yanından ayrıldım. Bodruma girdiğimde Aylin orada oturmuş öylece boşluğa bakıyordu. Yavaşça yaklaşıp ağzındaki bantı çıkardım.

" Pelin, ne olur kurtar beni.. Konuşmalarınızı duydum. Ne işlere kalkıştın sen? Emel'e olanları ne çabuk unuttun? " Emel bizim ortak arkadaşımızdı. Engin yüzünden intihar etmişti. Emel, Engin'in eski sevgilisiydi. Engin takıntı hâline getirmişti Emel'i. Emel de ona bir şans verince sevgili oldular ama Engin onun hayatını cehenneme çevirmişti.

" Ben çok mu mutluyum sanıyorsun? O insanlar o kadar iyiler ki.. Kimsem yok diyordun ama dayının kızı ve oğlu var. Beni hemen benimsediler. Kötü hissediyorum kendimi ama Engin ne isterse yapmak zorundayım. İş bitene kadar Aylin benim, sen de burada görünmez olacaksın."

Tekrar oraya döndüğümde evde genç bir adam vardı karakolun önünde de görmüştüm. Mila'nın kocasıymış, boşanmak istiyormuş Mila ama adam istemiyormuş. Ben olsam alıp koynumda saklardım bu adamı. Beni görünce gülümseyip başıyla selam verdi.

" Mila, konuştuklarımızı unutma. Ve kendine dikkat et. "

**

Kerem-

" Aslan, sen şu kızı araştırsana. Mila'nın halasının kızıymış. İyice araştır, arkadaşlarını falan bul. "

Mila bana bir şeyler anlatmıştı. O kız geldiğinden beri eşyaları kayboluyordu ve vücudu çok yorgun düşüp halsizleşiyordu. Aslan çıktıktan sonra ben de birikmiş işlerimi halletmeye başladım.

**

" Bir şeyler buldum ama karışık biraz. " Aslan gece geldiğinde uyumak üzereydim. Hemen onu odama alıp kapıyı kapattım. " Anlat. "

" Aylin iki aydır kayıpmış. İş yerinden arkadaşları kayıp başvurusunda bulunmuşlar. " Şaşkınlıkla ona baktım. Aslan devam etti. " Pelin diye bir kız varmış , ev arkadaşı. Ondan da haber yokmuş. Bence Mila'nın evindeki kız Pelin.. Aylin'in yerine geçmiş olmalı."

Emin olmadan harekete geçmek istemiyordum.

**

Sabah erkenden Mila'nın evine gitmiştim. Aslan da Aylin'i ya da her kimse, onu takip ediyordu. Mila beni beklemiyordu. Onu kolundan tutup salona götürdüm. Kuzey ve Tuğçe de buradaydı.

" Hepinizin burada olması güzel. Aslan şuan Aylin'i takip ediyor. Büyük ihtimal bu kız, sizin gerçek kuzeniniz değil ve gerçek kuzeninizin yerine geçmiş. " Aslan'ın bulduğu şeyleri anlattım. Mila bir anda ayağa kalktı.

" Rüya sanmıştım ama değil. Engin.. Onunla bir bağlantısı var. Günlerdir rüyamda onun sesini duyuyorum ve eşyalarım kayboluyor. " Gidip Mila'nın elini tuttum.

" Geçecek merak etme. " Aslan konum atmıştı. Ayağa kalktım. Mila da benimle kalktı. " Ben de geliyorum, itiraz etme sakın."

**

Konuma geldiğimizde Aylin, Aslan'ın arabasının içinde oturuyordu elleri kelepçeli bir hâlde. Mila onun yanına gidip kapıyı açtı.

" Neler oluyor? Sen kimsin? " Kız gülümsedi. Sonra Mila'ya baktı.

" Engin senin peşini bırakmıyor, ben de ona yardım ettim. Gerçek kuzenin şuan evde. " Koşarak eve girdim. İki katlı bir evdi. En üst kattaki yatak odasında Mila'nın eşyaları vardı. Mila da arkamdan geldiğinde şaşırmıştı. Eşyalarını alıp çantasına koyduktan sonra aşağı indik birlikte. Her yere baktık ama kız yoktu.

" Bodruma bakalım." dedi Mila. En alt kata indiğimizde bodrumun içinden ağlama sesi geliyordu. Mila'nın elinden tutup yavaşça sese doğru yürüdüm.

Engin oradaydı. Elleri ve ayakları bağlı bir kıza silah doğrultmuştu.

" Engin? " Engin arkasını dönünce hemen Mila'ya baktı sonra da bana. Silâhı bu kez de bana doğrultmuştu. Kız da korkuyla bize bakıyordu.

" Onun da hayatını mahvetmişsin, herkesin hayatını mahvettin sen. Emel senin yüzünden öldü. Sana gerçekten aşıktı o  ama sen ona hayatı zindan ettin. Şimdi kendi kafana sık da bir işe yara. "

Engin gözyaşlarıyla kıza baktı. Ama etkilenmemişti. Güldü. Beni vuracaktı. Tam tetiği çekeceği sırada başka biri ateş etti. Engin kanlar içinde yere yığılmıştı.

Mila-

**

" Bu işe kalkıştığım için  zaten hapse girecektim. En azından  dünya  bir pislikten kurtuldu. " dedi Pelin emniyette ifade verdikten  sonra. Engin ölmüştü. Gerçek  Aylin ise hastaneye kaldırılmıştı. İki aydır  bodrumda tutuluyordu, psikolojik olarak yıpranmıştı.

" Engin benim  çocukluk arkadaşımdı. Biz Emel, Engin ve ben çok  iyi anlaşırdık. Emel ev arkadaşımdı. Engin bize  geldikçe  sohbet ederlerdi. Sonra  aşık  olmuş  Emel'e ama Emel istemedi diye takıntı  hâline  getirmişti  kızı. " Kerem araya girdi.

" Emel sonra bir şans  vermiş  ona.Peki neden öldü? " Pelin önce  Mila'ya  sonra bana baktı.

" Engin'in   daha fazla başına  bela olmasını istemedi. Bir kaç ay çok  iyiydi araları. Sonra Aylin geldi. Evde boş  bir odamız  vardı,  o da orada kalıyordu. Engin bu seferde  Aylin'e taktı  kafayı. Emel bunu görüyordu  ama sesini çıkaramıyordu. Kaç  kez gözümün  önünde  öldürmeye  çalıştı  Emel'i. Aylin , Engin'i hiç  sevmezdi. Emel'e destek olmaya çalıştı.  "

Bir yudum su  içip  devam etti. " Emel bize hamile olduğunu  söyledi. Geçen  sene hayatımızın  en kötü zamanlarıydı. Hamile olduğunu  Engin'e söyledi ama Engin bebeği  aldırmasını söyledi. Emel daha fazla dayanamadı,  sabah uyandığımızda  kendini asmıştı. Engin  bir süre  kendine  gelemedi ama sonra da kafayı  Mila'ya  takmış. Aylin'in de sizinle akrabalık  bağı  olduğunu  öğrenince  böyle  bir plan yaptı. Beni de babamla tehdit ediyordu o yüzden bu plana  dahil olmak zorunda  kaldım. Özür dilerim."

Odaya polis girdiğinde  oturduğum  yerden kalktım. Pelin'i götürmüşlerdi.

**

Aylin'i  görmek  için  geldiğimizde  durumunun  iyi olduğunu  öğrenmiştik. Abimle birlikte kaldığı  odaya girdik. Aylin, abimi görünce  şaşırmıştı.

" Aynı  baban gibisin. " Sonra devam etti. " Dayımın  fotoğrafları  evimizin baş  köşesindeydi. Annem hep sizi anlattı bana, kuzenlerin var dedi ama karşınıza  hiç  çıkamadım. "

Aylin biraz annesi ve babasından  bahsetmişti  bize. Ne kadar ısrar  etsek de bize  gelmemişti. Ama sürekli  görüşecektik  artık.

" Mila, çok  özledim  seni." Kerem elimi tutmuş bana bakıyordu. Gözleri  dudaklarımdaydı. Ben ne olduğunu  anlamadan  öptü  beni.