Krallıktaki BTS

Binyeo ( XXIII bölüm)

Binyeo saça takılan tokalara deniliyor, daha iyi anlamanız için medyaya resmini koydum.
İyi okumalar minnak tatalarım💋

Sen ne dersin O'nu tanımaya?

Çatık kaşlı, buruşmuş yüzünü yana çevirerek kendini dizginlemeye çalıştı Mi Kyong. Yanağına süzülen göz yaşlarını çaktırmadan silmeye çalışıyordu bir yandan.

" Kendisi sana söylemeden ben söylemek istedim. Önceden haberinin olması daha iyi karar vermeni sağlar. "

O ise ne dediğini duymuyordu bile. Aklı başından çıkmış gibiydi sanki. Dakikalardır konuşan adamın sesini duysa da kavrayamıyordu ne dediğini.

" Yeter artık! " Bağırdı aniden. Yüksek çıkmıştı sesi. Lafını yarıda kesti, ayağa kalktı ve bir hışımla geldi kapıya. Derin bir nefes alarak kendini dışarı attıktan sonra ormana doğru hızlı adımlarla yürümeye başladı.

Wang Won, bu tavırlarına şaşırdığından yerinde donakalmıştı. Ne oldu birden bire? Bağırarak kendini dışarı atmasına anlam veremiyordu. Arkasından defalarca seslenmesine rağmen aldırmaması O'nu daha şaşırtıyordu.

Hemen ayağa kalkarak ardından geldi O da. Adımlarını hızlandırarak yetişmeye çalıştı ormanda nereye doğru gittiği belli olmayan kıza.

" Nereye? Dursana Kyong? "

Seslenmesinin işe yaramadığını görünce daha da hızlı adım atarak önüne geçip durdurabildi O'nu. " Ne yapıyorsun sen aniden böyle? " Şaşkın şaşkın bakıyordu yüzüne.

Mi Kyong'sa suratını buruşturarak yeniden yoluna devam edecek iken bileğinden tutarak yine engel oldu.

" Sana soru sordum, sağır mı oldun?! "

Hızlı hareketle elinden bileğini çekerek yakınına geldi. Bakakaldı gözlerine.

Demek istediği çok şey var.
Diyemiyordu ama.

" Ne gerek vardı bunlara Taehyung bey? Deseydin ya açık açık: bana yük oldun artık, dadandın evime. Başından salmak için böyle yollara el atmana ne lüzum vardı? "

Duyduklarıyla gözleri adeta yerinden çıkacak gibi oldu adamın.
" Sen ne söylüyorsun böyle? Bu nasıl aklına geldi? Neden bana yük olasın?"

" Haklısın. " Yapmacık gülümseme attı kinayeyle. " Sen de haklısın aslında, sana da hak veriyorum. Anam değilsin, babam değilsin. Bana bakmak zorunda değilsin. Ben de yüzsüz çıktım. Bir türlü gidemedim evinden. "

Kafa salladı adam büyük bir şaşkınlıkla.
" Yemin ederim bir an olsun bile seni yük olarak görmedim. Seni evime ben getirdim. Hiç kimsesin gelmediği, bilmediği evime getirdim. İsteseydim seni başka bir yere de götürebilirdim veya sana bakacak birisini tutabilirdim. "

Gözlerinden yaşlar süzülüyordu kızın.
" O zaman bana neden talip bulma gereğinde bulundun? Neden? Kapı kapı dolaşıp bana koca mı aradın? Çöpçatan mısın sen? O adamın buraya gelmesi tesadüf değildi değil mi? Senin işindi hepsi. Beni beğendiği falan yok. "

Sesi yükseldi hafiften Taehyung'un.
" Kendine gel Kyong! Ne konuştuğunun farkında değilsin. O adam gerçekten senden hoşlanmış, kendisi sana söyleyecekti zaten. Ben sana adamla hemen evlen mi dedim de bana böyle sözleri reva görüyorsun? Bekâr birisisin, tabii ki talibin olacaktır. İstemezsen, beğenmezsen olmaz derdin olur biterdi. "

Kızın içli içli ağlamaya başladığını gördüğünde derinden nefes alıp verdi.

Neden böyle aşırı tepki veriyordu ki?