Aslında her zaman bir çemberin etrafında dönüp duruyorduk, hem de defalarca.
Döngü.
Döngü, döngü, döngü.
Döngü.
Beni siz yarattınız.
Bunu siz yarattınız.
Ve şimdi,
Kendi yarattığınızdan korkuyorsunuz.
-
"Atlas Kumsalında, güneş ışı...
Bu bölüme gerçekten günlerimi harcadım ve son kısımlar başta olmak üzere yazarken çok zorlandım. Tek bir isteğim var, en azından boşuna uğraşıyormuşum gibi hissetmemem için buraya küçük bir emoji de olsa bırakıp okuduğunuzu belli eder misiniz? Buna ihtiyacım var, teşekkür ederim.
Bölüm biraz uzun, isterseniz bölerek okuyabilirsiniz, sevgiyle okuyun <3
Kristian Kostov - Beautiful Mess
Lia Shine - Aden P2
Girl in Red - Rue
Lil Peep, XXXTENTACION - Falling Down (Bonus Track)
Imagine Music - Doom
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KIZIL ŞAFAK
30. Bölüm: "Oyuncular."
Onu ilk gördüğümde aslında hayatımdaki çoğu şey ilk defa başlamıştı.
Onu ilk gördüğümde tehlikenin kolları arasına ilk defa düşmüştüm, onu ilk gördüğümde Nabız Lisesi'ne ilk defa gelmiştim, onu ilk gördüğümde her şey başlamış ve bu böyle devam etmişti.
Onu ilk gördüğümde... Ona âşık olacağımı biliyordum.
Ama kendimi onun aşkı olarak hayal edememiştim.
Ben sana aşığım, Güneş Karakum.
Bu aslında... Hep duymak istediğim ama duymaktan delicesine korktuğum bir şeydi. Benim aşkım sadece beni acıtırsa kimseye zarar gelmezdi ama belki de tüm dengeler şimdi sarsılmıştı.
Ben Atlas'a güvenemiyordum ki.
Ona güvendiğimi söylüyordum ama bu akıl işi miydi? Zihnimde onu lekeleyecek bir sürü yakalanışı vardı. Onlarca ihtimaller vardı.
Aşkına da güvenebilecek miydim?
Onun yeşil gözleri. Bir zamanlar onun gözlerini filme benzetirdim. İçinde her duyguyu barındıran bir film. Her şeyi hissettiriyordu ve aslında Atlas'ın yalan söyleyip söylemediğini anlamak çok kolaydı.
Çok kolaydı, şimdi fark etmiştim. Daha yeni fark etmiştim çünkü Atlas bana ilk defa doğruyu söylüyordu.
Ne zaman bir yalan söylese gözleri böyle beklentiyle bakmazdı. Şimdi, onun yeşil gözlerinde benden bir şeyler vardı, bekliyordu.
Aklım yerinde değildi, hayatım boyunca hissetmediğim kadar korkunç hissediyordum ama bu hisler bir buzsa Atlas yangındı. Korkularımı eritmişti, en azından o hisler benimle değildi.
