Aslında her zaman bir çemberin etrafında dönüp duruyorduk, hem de defalarca.
Döngü.
Döngü, döngü, döngü.
Döngü.
Beni siz yarattınız.
Bunu siz yarattınız.
Ve şimdi,
Kendi yarattığınızdan korkuyorsunuz.
-
"Atlas Kumsalında, güneş ışı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KIZIL ŞAFAK
19. Bölüm: "Buz Etkisi."
Zihnim belki de ilk defa bu kadar karışıktı ama aynı zamanda ilk defa bu kadar güçlüydü. Bu gücün kaynağı beş kalpti, beni güçlü kılan şeyler onlardı. Gücüm korkularımı alt etmişti. Nasıl olmuştu, neden olmuştu bilmiyordum ama bugünkü Güneş, dünkü Güneş'ten çok farklıydı.
Zihnim kuruyordu, düşüncelerim bir dalga olarak oraya vuruyordu. Doğu ile partinin olacağı terasa yürüyerek gelmiştik ve yol boyu kafamı o kadar çok yormuştum ki belki de şimdi bir yerde kıvrılsam uyurdum.
Tüm bunların yanında, hava iyice soğumuştu. Yirmi kattan daha yüksek olan Torsal Otel'in önünde dururken Doğu da bunun farkındaydı. "Şöyle bir havada havuz partisi yapmak ne ya? Giydiğim şeylere bakar mısın? Altımda şort var, üstümde de mont. Dalga geçiyorlar resmen anasını satayım."
Alt dudağımı dişleyerek canımı acıtacak bir şekilde gülümsedim. "Ben de senden farklı değilim," dedim üzerimdeki kıyafetlerden bahsederken. "Ama Işık'ı biliyorsun, bir şeyi kafaya taktıysa illa yapacak."
Işık'ın inadı taş çatlatacak cinstendi ve bazen insanı deli ediyordu. Havuz diye tutturmasaydı şu anda havaya uygun bir şekilde giyinmiş olabilirdik ama hepimizi o havuza sokacağını bildiğimizden böyle giyinmiştik. Tamam, ben belki de biraz havuza girmek istediğimden giyinmiştim ama Doğu'da havuza girecek hava yok gibiydi, özellikle de bugün olanlardan sonra.
Otelin döner kapısından içeriye girdiğimizde her yerde olan sarı ışıklandırmalar bir süre gözümü aldı. Bu kadar pahalı sayılabilecek bir yer olduğu aklıma gelmemişti açıkçası. Okul bu kadarına izin vermiş miydi?
Lobideki kaliteli ve son derece pahalı olan koltuklara bakarken etraftan sesler geliyordu ama nereden geldiklerini ya da neyin sesi olduklarını anlayamıyordum. Kalabalık bir restoranın, mutfağın kapısının önündeki masasında oturuyor gibiydim. İçeride olan kargaşanın farkındaydım ama göremiyordum.
Doğu ile aynı anda resepsiyona yöneldiğimizde smokinli bir adam yanımıza geldi. Aynı anda adımlarımız durdu, uzun saçlarını hiçbir tutam dışarıya çıkmayacak şekilde arkasında alttan bir topuz yapmış olan esmer adamı baştan aşağıya süzdüm. Elim istemsizce Doğu'nun dirseğine gitti.
"Nabız Lisesi?" Diye sordu adam. Doğu beklemedi, anında onaylayan bir mırıltı çıkardığında adam elinde tuttuğu tabletin ekranını açtı. "İsimlerinizi alabilir miyim?"
