Multimedia: Görkem'in gitar ile Interstellar performansı
Turgut'un gidişinden sonra eve girdim. Tuhaf hissediyordum. Sessizce içeri girdiğimde abim evde değildi. Annem ve ablam birbiriyle sohbet ederken bir süre Turgut'un dediklerini düşündüm. Söyledikleri inanması kolay şeylerdi ama onun bir düşman olması kafamı karıştırıyordu. Aslında düşünmem gereken şey bu değildi. Görkem gerçekten de bizi görmüş müydü? Rezillik! Bu durumu onlara nasıl açıklayacağım? Kafamda dönüp dolaşan her bir soru aklımı kaçırmama neden olacaktı. Neden tüm bu olayların tam ortasındaydım? Benim ne suçum vardı ki?
Üstümdeki ağırlığı atabilmek adına hızlıca duşa girdim. Kafam çok doluydu. Görkem ile uyuyakalışım, onu gördüğüm rüya, bana birlikte çalışmayı teklif etmesi, Turgut'un beni öpmesi ve bunu Görkem'in görmesi... Yaşadıklarım normal miydi yoksa ben mi çok abartıyordum anlamıyorum. Saçlarımı kurularken telefonuma gelen mesaj üzerine hemen yatağımın üstüne atıldım. Mesaj Görkem'den değildi.
Bilinmeyen: Söylediklerimi düşün... Görkem'in sana anlatmadığı çok şey var.
Gelen mesaja karşı gözlerimi devirdim. Bu Turgut benden ne istiyordu gerçekten? Canımı mı? O zaman neden birkaç dakika önce hiçbir şey yapmamıştı bana?
Telefonumu bırakıp derin bir nefes aldım ve düşünmeye koyuldum. Bu böyle olmamalıydı. Yarım saat içinde günü analiz ettim. Arkadaşlarım Görkem'den hoşlandığımı sanıyordu. Sanırım öyleydi de. Müge ve Sinan arasındaki sorun düzelmişti. Aslında ben ile Görkem arasındaki sorun da düzeliyordu ama yine günün sonunda beni bir kötülük bulmuştu.
Her şeyi bir kenara atıp iki gün sonra gireceğim orkestrayı düşündüm. Çok prova yapmamıştım ama Görkem bana yardım edebileceğini söylemişti. Aklıma gelen düşünceyle uzandığım yatağımda birden doğruldum. Görkem bana, "Senden haber bekliyorum," demişti. Eğer onunla bu gece buluşursam Turgut olayının tamamen bir yanlış anlaşılmadan ibaret olduğunu ona anlatabilme fırsatını yakalayacaktım. Telefonumu elime aldım ve rehberimi kurcaladım. Görkem'e benzeyen bir kız ismi bulamadığım için sadece G olarak kaydetmiştim onu. Mesaj kısmına girdim.
Beraber çalışabiliriz.
Mesajı atar atmaz telefonun ekranını kapattım ve kalbime bastırdım. Neden böyle elim ayağım birbirine dolanıyordu ki? Alt tarafı bir mesaj atmıştım. Telefon elimde titrediğinde, kalbimin sesinin odanın içinde yankıladığını hissettim. Derin bir nefes alarak gelen mesaja baktım.
Herkes uyuduktan sonra saat 01.00'da kapının önünde ol.
Yalancı bir gülümseme takınıp ekrana baktım bir süre. Sanırım bana kızgın değildi. Buna sevinmeli miydim üzülmeli miydim bilmiyordum. Bildiğim tek şey herkesin bir an önce uyumasını iple çektiğimdi.
Yaklaşık bir saat önce abim eve gelmişti ve yemeğini yer yemez odasına geçmişti. Annem de çok yorgun olduğunu söyleyip odasına çekilmişti. Şu anda uyumayan tek kişi ben ve ablamdık. Saat 01.00'a yaklaşmak üzereydi ve ablam uyuyacak gibi değildi çünkü Kadir eniştem ile konuşuyordu. Ne yapacağımı bilemez halde yatağımda bir sağa bir sola dönüyordum. Henüz pijamalarımı bile giymemiştim. Dışarıdan gelen bir arabanın sesi üzerine hızla pencereye yöneldim. Bu simsiyah araba Görkem'in arabasıydı. Gelmişti ve ben henüz evden çıkamamıştım.
Yoksun?
Telefonuma gelen mesaj üzerine bir anda irkilmiştim. Geç kalmadan cevap verdim.
Ablam uyumadı.
Gözlerimle kapının önündeki arabayı izlerken telefonum elimde tekrar titredi.
Baran abin uyudu mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PİYANİST
ChickLitBir erkek bir kadın. Huyları suları birbirine ters düşen iki kişi. Her şey olmadık bir kazayla başlar. Biri mutlu neşeli diğeri buz gibi soğuk. Komik bulduğu her şeye gülen bir kız, ve hiç gülümsemeyen zor bir adam. Herkesi etkileyen bu kız açık söz...
