Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-stalker 13

Toen ik opnieuw wakker werd, bleef ik doodstil liggen. Pas als ik zeker wist dat ik helemaal alleen in de kamer lag, sprong ik in actie.

Ik moest hier weg. No way dat ik hier met een zot blijf vastzitten. Een psycho.

Ik moest en zou ontsnappen. Zo snel als ik kon, liep ik naar het raam en trok aan de klink. Die bewoog niet. Kwaad begon ik er op te duwen.

Ik zat op het tweede verdiep. Ik kon gemakkelijk naar beneden springen. Zonder niet al mijn botten te breken. Alleszins, dat hoopte ik.

Maar het raam bewoog geen millimeter. Het leek wel vastgelijmd. Een gefrustreerd geluid verliet mijn mond en ik wreef met mijn handen door mijn haar.

Denk Jane, denk!

Maar ik kon geen goede ontsnappingsroute bedenken. Ik kon toch moeilijk gewoon door de deur wandelen?

Mijn ogen wijdde en ik draaide mijn hoofd naar de deur toe. Alles was beter dan hier vast zitten. Ik moest het proberen.

Stilletjes trippelde ik naar de deur en duwde hem lichtjes open. Er was niemand op de gang. Dus deed ik wat elk normaal persoon zou doen. Ik zette het op lopen.

Zo snel als ik kon, sprintte ik door de gang de trap af. Ik kon mijn geluk bijna niet geloven als ik zag dat de voordeur wagenwijd open stond.

Nog twee meter.

Voor ik ook nog maar een stap uit de deur kon zetten, grepen twee handen mijn heupen vast en trokken me tegen een harde borstkas.

"Zijn we aan het proberen te ontsnappen?" Zijn kille stem galmde door de hal.

Van de angst zei ik niets. Ik was lichtjes uit de adem van mijn mislukte ontsnappingspoging en het feit dat Asher, mijn gestoorde ontvoerder, me had gevangen, deed mijn ademhaling niet echt veel goed.

Een van zijn handen gleden over mijn lichaam en stopte een mijn nek. Ik rilde. Dan was ik tegen de muur gedrukt. Asher stond voor me, zijn hand om mij nek en hij tilde me van de grond. Ik greep zijn hand vast en begon wild in het rond te trappen. Mijn luchtwegen waren bijna helemaal afgesloten.

"Dacht je te kunnen ontsnappen?" snauwde hij, zijn ogen werden donkerder en hij zette meer druk op mijn keel. "Hoe vaak moet ik je nog duidelijk maken dat je van mij bent. Van. Mij. Dus vergeet het maar, je komt hier nooit weg."

En dan liet hij me los. Mijn lichaam zakte als pudding in elkaar op de grond. Ik hapte naar adem en begon mijn keel lichtjes te masseren. Mijn ogen werden waterig en ik werd kwaad op mezelf.

Niet wenen voor hem, Jane.

En dat deed ik niet. Ik trok mijn knieën naar mijn borstkas en sloeg mijn armen om mijn benen heen. Mijn ogen hield ik op de grond gericht. Na enkele momenten hoorde ik hem weg wandelen.

Ik liet mijn hoofd op mijn knieën vallen en kneep mijn ogen dicht. Ik huilde niet. Ik bleef sterk. Hoelang ik daar precies op de grond bleef zitten weet ik niet. Ik weet wel dat iemand mij oppakte en terug naar de slaapkamer droeg. En aan het rare gevoel in mijn buik wist ik dat het Asher was.

Asher wist dat ik wakker was. Maar hij zei niets. Hij droeg me gewoon naar boven en legde me in het bed neer. Zonder ook maar oogcontact te maken of iets te zeggen, kroop ik onder de dekens en draaide mijn rug naar hem toe. Ik hoorde hem zuchtte en dan was hij weg.

Weer bleef ik een paar uur wakker liggen. Het werd al terug donker. Het was alsof alle energie uit me gezogen was. Ik voelde me verdoofd. Alles kwam als een stortvloed op me heen vallen en ik was aan het verdrinken.

Waarom moest hij mij ontvoeren? Waarom? Ik wou naar huis!

En een vampier? Ik was al over de ontkenningsfase. Ik wist dat hij de waarheid sprak. Hij heeft me fucking gebeten. Hij sprak de waarheid algoed.

En plots was ik woedend.

Ik gooide de dekens van me af en sprong het bed uit.

"ASHER!" schreeuwde ik zo luid als ik kon.

In nog geen twee seconden stond hij voor me. Een bezorgde frons op zijn gezicht.

Alleen zijn expressie deed nog meer woede opborrelen.

Waarom zou hij bezorgd zijn om mij als hij me een paar uur geleden bijna stikte?

"Wat is er liefste?" vroeg hij en keek de kamer rond alsof hij het probleem zocht.

Helaas moest hij dan in een spiegel kijken.

"Waarom?!" riep ik en stalkte naar hem toe. Zo hard als ik kon duwde ik tegen zijn borstkas. Hij bewoog zelfs geen millimeter.

"Waarom wat?" Vroeg hij. Totaal niet geschokt van mijn uitbarsting.

"Waarom ik? Huh? Waarom? Ik wil hier weg! Laat mij naar huis gaan! Ik wil naar huis!"

Asher zijn ogen verdonkerde en hij greep mijn polsen vast. Niet al te zacht.

"Niet dit weer. We hebben het hier al overgehad en dat liep niet goed af," zei hij donker. Zijn toon liet geen ruimte voor discussie.

Maar ik was nog niet klaar.

"Maar waarom Asher? Ik snap het niet! Waarom verscheen jij in mijn dromen- nachtmerries! Waarom ik en niet een ander meisje?! En God Asher je bent een vampier! Een vampier! Een mystisch wezen!"

Asher zijn grip op mijn polsen werd harder en hij ontblote zijn tanden.

"Jij blijft hier, Jane," siste hij. "Je bent van mij en waarom je hier bent gaat je niets aan. Nu ga je me braaf naar beneden volgen en iets eten. Begrepen?"

"Nee," siste ik terug en probeerde mijn handen uit zijn grip te rukken.

Grote fout.

Zijn ogen werden bijna helemaal zwart en zijn hoektanden werden langer.

Voor mij stond het monster dat me vorige nacht gebeten had.

"Nee?" brulde hij en duwde me achteruit. Ik vloog een paar meter en lande dan met een plof op het bed.

Ik kroop achteruit tot mijn rug de muur raakte en probeerde iets te vinden dat me kon verdedigen. Het enigste binnen bereik was de lamp op het nachtkastje naast het bed. Ik greep de lamp en gooide die dan naar een laaiende Asher.

Zijn ogen schoten naar de lamp en met onmenselijke snelheid stapte hij naar voor. De lamp viel kapot op de grond op de plaats waar Asher stond.

"Slecht idee," gromde hij en kroop op het bed baar me toe. Als een roofdier naar zijn prooi.

Ik schreeuwde en schoot van het bed af langs hem. Maar net als ik het bed afkroop greep hij mijn enkel vast.

Een gil verliet mijn mond als mijn handen van het bed schoven en recht in de stukjes glas terecht kwamen.

Ik schreeuwde van de pijn als het glas mijn handen doorboorde.

Onmiddellijk trok Asher mij terug zijn zijn armen, op het bed.

"Jane," mompelde hij en greep mijn handen in de zijne.

Terwijl tranen over mijn wangen gleden kleurden mijn handen snel rood en droop het op de lakens.

"Jane," zei Asher gepijnigd.

Hij was naar het blood aan mijn handen aan het staren. Zijn hoektanden waren duidelijk zichtbaar en zijn ogen waren zwart.

"Haast je naar de badkamer en doe de deur op slot of je komt deze kamer niet levend uit."

Voilà, ik weet dat ik niet echt snel update. Maar bedankt aan degene die mijn verhaal blijven lezen.

Pffft anyways ik ga eten.

^^