Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-stalker 46

Kidnapped by my Vampire-stalker #46

"Wat is hier de bedoeling van?" vroeg ik nerveus terwijl Migsna de laatste riem van de stoel vastmaakte.

"Dit is puur uit voorzorgen," antwoordde ze. "Volgens mij voel je hier niets van, maar omdat je pas een vampier bent, heb je nog niet de volledige controle over je reflexen en instincten. En ik wil niet dat je mij aanvalt."

"Maar euh, waar voel ik niets van?" vroeg ik aarzelend.

Ik had Migsna laten doen zonder tegen te stribbelen. Ik vertrouwende haar genoeg daarvoor, maar ik had nog altijd geen idee wat ze juist van plan was.

"Zoals je weet, geeft Asher elke keer als hij tussen de twee werelden reist een stukje van zijn ziel af. Wel, geven is nu niet echt het juiste woord. Het wordt hem eerder afgenomen, als een soort van reistol," vertelde Migsna terwijl zo door een ander oud dik boek bladerde. "En aangezien jullie de band vervolledigt hebben, wordt er nu niet alleen een stukje van zijn ziel weggenomen, maar ook van die van jou."

"Ja, dat heeft hij vertelt. Dat is iets wat hij absoluut niet wou." Asher was woedend geworden zelfs bij de gedachte ervan.

"En dat is begrijpelijk," ging de heks verder zonder mij aan te kijken. "Een stukje van je ziel wegnemen is gelijk aan een stuk van je zelf wegnemen. En als dat te vaak gebeurd, wordt je een soort van lege schelp, zonder inhoud."

Ik slikte. Dat wou ik niet dat met mij zou gebeuren. "En hoe veel wordt daar dan weggenomen?" vroeg ik aarzelend.

"Te veel."

"Te veel?" herhaalde ik gepanikeerd. "Als in ik ga een lege schelp worden?"

Migsna keek op. "Nee, dat is wat ik ga proberen te voorkomen. Je moet weten. Asher is sterk genoeg om te voorkomen dat er een te groot stuk van zijn ziel wordt weggenomen, maar jij niet, Jane. En daarboven op is jouw ziel jonger, verser en dus makkelijker om een hap uit te nemen bij manier van spreken."

"En wat is nu het plan dan?" Mijn stem sloeg over, ook al deed ik mijn best om mijn paniek te verbergen.

"Hopen dat April en Vincenzo sterk genoeg zijn om jouw zielsverwant onder controle te houden."

Het was alsof Asher haar gehoord had, want nog geen seconde later galmde er een woedend gebrul door de kamer. Waarschijnlijk had hij haar ook gehoord.

In een ruk draaide ik mijn hoofd in de richting van het gebrul. Mijn bloed leek te sissen. Het herkende Asher. Hij was in pijn.

Migsna leek door te hebben wat ik dacht. "Geen zorgen, dit is voor zijn eigen veiligheid. Hij gaat jou willen beschermen tegen de pijn, maar daardoor gaat hij alleen zichzelf in gevaar brengen. En ik wil natuurlijk ook niet dat hij mij aanvalt." Dat laatste voegde ze er bedenkelijk aantoe, terwijl ze een aantal spullen uit een grote kast pakte.

"Nu dit is de rest van het plan," zei ze en liet de spullen op de tafel vallen. "Ik ga jouw ziel proberen groter te maken. Je kan het zien als een soort van stuk extra bijzetten. Alleen is dat extra stuk tijdelijk en goed genoeg voor een kort tripje naar Limbo. Maar helaas kan ik dat klein stukje niet gewoon uit het niets laten verschijnen. Ik heb eerst een minuscuul deeltje nodig van jouw echte ziel om de rest te kunnen namaken."

Het leek mij dom om te vragen of het pijn ging doen. "Wat is daar?" vroeg ik nieuwsgierig. "In Limbo bedoel ik dan?"

"Niets. Het is daar leeg. Verschrikkelijk als je het mij vraagt. Je zit er helemaal alleen, tot de einde der tijden."