Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-Stalker 35

Kidnapped by my Vampire-Stalker #35

Asher drukte mij zo hard tegen zich aan dat ik amper nog lucht binnen kreeg. Ongemakkelijk probeerde ik zijn arm wat verder van mij af te duwen, maar hij bewoog geen millimeter.

"Asher," hijgde ik. "Adem. Nu."

Zonder iets te zeggen, werd de arm rond mij losser, maar hij bleef mij nog altijd strak tegen hem duwen. Ik zoog zo veel mogelijk lucht in mijn longen als ik kon en blies het dan snel weer uit.

"Hou ons op de hoogte van hun bevinden," siste Asher tegen Xerxes. "Verdwijn nu!"

Xerxes boog, mompelde en ja meester en verdween.

April was de eerste die de korte, maar zwaar stilte doorbrak. "Wat gaan we nu doen? We kunnen haar nu nog onmogelijk veranderen. De Ouderen zullen binnen enkele uren hier zijn."

"Jane moet hier weg, ver weg," mompelde Vincenzo en wierp mij een korte blik toe. "Als de Ouderen haar vinden, dan-"

Asher onderbrak hem, zijn stem laag een donker. "Jane gaat nergens naartoe. Ze blijft hier bij mij, waar ik haar kan beschermen."

"Asher," probeerde April hem te overtuigen. "Is ze niet veiliger ergens anders? Ver weg van de Ouderen."

Ik moest mij niet omdraaien om te weten dat Asher woedend naar April aan het kijken was, zijn ogen waren nu pikzwart, daar was ik zeker van.

"Jane gaat nergens naartoe. Einde discussie," snauwde hij. "Ik kan haar beschermen. Ik zal haar beschermen."

April en Vincenzo keken elkaar aan, voor ze mij een veel betekenende blik gaven. Ik wist dat ze gelijk hadden. Het was veiliger voor mij moest ik ergens anders zijn dan hier. En om eerlijk te zijn zou ik liefst ook zo ver mogelijk hier vandaan zijn wanneer de Ouderen hier waren. Ik had hen nog nooit ontmoet, maar na Asher en de rest gewoon al boos te zien, was ik daar enorm blij om. Ik kon hier echt niet blijven. Asher had gelijk. Ik was te zwak als mens en dat zou hem ook alleen maar in gevaar brengen.

"Asher." Deze keer was ik het die zijn naam zei. De arm die hij rond mij had verstrakte enkele seconden, maar liet mij dan weer los. Ik probeerde mij zo goed mogelijk om te draaien in zijn arm zodat ik hem kon aankijken.

"Asher," herhaalde ik kalm en keek hem in de ogen. Ze waren zoals ik dacht pikzwart, maar de woedende uitdrukking op zijn gezicht joeg mij niet zoveel angst aan als die een paar dagen geleden gedaan zou hebben.

"Misschien hebben ze gelijk. Misschien ben ik veiliger ergens anders," zei ik stilletjes. Ik wou hem niet nog kwader maken.

"Nee liefste," begon hij, maar ik ging gewoon verder. 

"Nee, jij luisteren. Ik weet dat je wilt dat ik bij jou blijf, maar ben ik hier echt veiliger? Als de Ouderen mij te pakken krijgen, dan kunnen ze mij gebruiken tegen jou, Asher. Dat wil ik niet." Ik slikte moeizaam en ging verder. "Ik wil niet dat jou iets overkomt."

Asher zijn ogen werden lichter, maar hij schudde koppig zijn hoofd. "Nee, ik wil het niet. Je blijft bij mij. Dan ben ik zeker dat je veilig bent."

"Maar als ze mij pakken-"

Zijn ogen verduisterde weer en hij klemde zijn tanden op elkaar. "Ze gaan jou niet te pakken krijgen, daar zal ik wel voor zorgen."

"Maar wat als dat wel gebeurt? Wat als ze haar vinden? En haar gebruiken om jou te chanteren?" haalde April fel uit. Ze zette een stap voorwaarts, maar werd terug achteruit getrokken door Vincenzo. "Jane is in gevaar als ze hier blijft. En ze vormt een gevaar voor ons."

April had gelijk, maar Asher was het daar allesbehalve mee eens. "April, ik raad het je aan om gewoon je mond te houden," siste hij vijandig en gaf haar een moordende blik. "Jane vormt geen gevaar voor ons."

"En ik raad jou aan om niet zo tegen haar te praten." Vincenzo keek Asher veel betekenend aan. "Je mag dan wel mijn beste vriend zijn, maar ik zou geen moment twijfelen om jou iets aan te doen als je zo nog eens tegen haar praat."

"Dat wil ik jou wel eens zien proberen," siste Asher terug en zette een stap in Vincenzo zijn richting. Voor die ook een stap vooruit kon zetten, kwam April ertussen.

"Hey stelletje macho's, kalmeer. We hebben nu wel belangrijkere dingen te doen dan dit haantjesgedrag." Ze legde een hand om Vincenzo zijn schouder en mompelde iets wat voor mij onverstaanbaar was tegen hem, voor ze zich tot mij en Asher wende.

"Jane kan hier niet blijven," zei ze. "Dat weet je ook, Asher. Je weet de gevolgen goed genoeg moesten ze haar vinden. We verliezen veel te veel kostbare tijd met hier over ruzie te maken." 

Asher keek haar kwaad aan, maar zei niets. Hi begon eindelijk door te krijgen dat we gelijk hadden.

"Waar zou ik dan naartoe moeten?" vroeg ik en keek ze alledrie vragend aan. "EN wat gaan jullie doen?"

April haalde haar schouders op. "Ik heb geen idee waar jij best naartoe zou gaan. En ik blijf waar Vincenzo ook is."

"Ik vertrouw niemand buiten jullie Jane toe," zei Asher streng. "Daarmee dat ze bij mij het veiligste is."

"Er is misschien nog iemand bij wie ze veilig is," hoorde ik Vincenzo zeggen. Ik keek hem aan en zag hem bedachtzaam naar mij staren. "Misschien is ze daar zelfs wel het veiligste."

Asher keek mij kort aan voor hij zich op zijn oudste en beste vriend richtte. "Over wie heb je het?"

"Migsna." 

Asher zijn arm viel helemaal rond mij weg en hij begon door de kamer te ijsberen. "Dat kan werken. Misgna kan haar beter beschermen dan wie dan ook. Dat is waar. Ze kan haar beter beschermen dan wie dan ook. Daar is ze veilig tot wij met de Ouderen klaar zijn. Daarna kan ik haar veranderen en dan is ze sowieso al veiliger."

We keken allemaal verbaasd toe hoe Asher ijsbeerde en bijna onverstaanbaar verder mompelde. Het was raar om hem zo te zien. Hij was niet echt in paniek, maar hij had geen controle over de situatie en ik kende hem nu al goed genoeg om te weten dat hem dat mateloos frustreerde. 

"Goed, dat gaan we doen." Hij stond plotseling stil en kwam voor mij staan. Terwijl hij mij diep in de ogen keek, greep hij mijn gezicht voorzichtig in zijn handen en bracht zijn hoofd dichter naar dat van mij toe. "Bij Migsna ben je veilig, niemand, maar dan ook niemand zal jou daar vinden, zelfs de Ouderen niet. Dat beloof ik je, liefste. Jou zal niets overkomen."

Ik knikte en legde mijn hand boven op de zijne. "Ik geloof je, Asher."

April kuchte om onze aandacht te trekken. "Heel lief dit alles, maar we moeten nu echt wel beginnen opschieten." En met dat was ze de deur uit.

MERRY CHRISTMAS!