Kidnapped by my Vampire-stalker

Kidnapped by my Vampire-stalker 45

Kidnapped by my Vampire-stalker #45

"Vergeet het," brulde Asher woedend tegen Misgna.

We stonden alle vijf in de hoek van de kamer, helemaal aan de andere kant van waar de Ouderen stonden. Het nut snapte ik er niet echt van. Het waren vampiers, die hoorde ons zelf als we aan de andere kant van Migsna haar bos stonden.

"Asher, kalmeer nu eens twee seconden," beval de heks hem kalm. "Je zo opwinden heeft geen enkel nut."

"Ik heb alle recht om mij zo op te winden," snauwde hij haar toe. "Hou kun je zelfs zo iets zeggen. Ik moet mij echt serieus inhouden om jou niets aan te doen."

"Niet overdrijven. En je moest maar eens proberen," snauwde ze terug. "En ik heb toch gelijk. Je gaat het doen."

"Geen denken aan!"

Vincenzo zuchtte luidruchtig en kwam tussen beide staan. "Zo schieten we niks op. Ruzie maken heeft helemaal geen zin. Misgna, hoe kom je erbij om toe te stemmen? Je weet toch zelf hoe gevaarlijk het wel niet is?"

"Inderdaad!"

Ik legde mijn hand op Asher zijn borstkas en keek hem met een flauwe glimlach aan. "Rustig Asher. Misschien moeten we eerst naar Migsna haar redenering luisteren."

Hij keek me woedend aan, maar zweeg.

"Goed, bedankt Jane," begon Migsna en keek Asher rustig aan. "Je wilt toch dat de Ouderen jou en Jane met rust laten of niet? En de enige manier om dat te laten gebeuren, is voor een laatste keer doen wat ze vragen."

"Ja, maar wat ze van mij vragen is niet maar gewoon iets kleins," antwoordde Asher bot. "Kade en Xenon gaan halen is niet bepaalt een uitje naar de supermarkt."

"Daar ben ik mij heel bewust van."

Asher gaf haar geen kans om verder te spreken. "Awel, waarom zou je het dan zelfs voorstellen?"

"Zwijg en laat mij uitspreken," commandeerde Migsna, geïrriteerd. "Ik had liever niet dat het zover moest komen, maar ik heb een misschien een klein trucje dat jullie kan helpen."

"En waarom heb je ons dat niet eerder gezegd?" vroeg April. "Dan moest het misschien niet zo ver komen." Ze wees naar de puinhoop rondom ons en de Ouderen, die nu ook leken met elkaar te overleggen.

"Omdat het trucje nu niet bepaalt zonder risico is," antwoordde Misgna haar direct. "Ik hoopte het niet te moeten te gebruiken, maar er is geen andere optie. We kunnen niet winnen tegen hen. Niet zonder het risico een van ons te verliezen."

Migsna had gelijk. Asher was nog niet aan vechten toe gekomen, maar het risico was veel te groot. Er was een kans dat we zouden winnen, maar ik wou geen van mijn vrienden verliezen.

"Voor ons moet je het niet doen, Asher. Wij staan klaar om te vechten. Wij willen jullie helpen. Ik ben niet voor niks je broer en beste vriend," zei Vincenzo die een goedkeurende knik van April kreeg.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee. Jullie moeten jullie niet opofferen voor ons. Ik laat jullie dat niet doen."

"Ik wel."

Onmiddellijk draaide ik me om en keek Asher kwaad aan. "Nee. Vergeet het. Jij gaat dit doen. Ik kan het wel aan, echt waar."

"Er is inderdaad een manier om het makkelijker te laten gaan," zei Migsna, ze meel geïrriteerd dat ze nog altijd de kans niet gehad had, om haar trucje uit te leggen.

"En wat is die manier dan? Hoe zou Jane hier minder onder lijden?" vroeg Asher, ongelovig.

"Door haar mee te nemen," legde de heks kalm uit.

"Wat?" Asher werd, ook al leek het onmogelijk, nog kwader. "Haar meenemen? Ben je nu helemaal doorgedraaid, Migsna?"

"Nee, laat mij uitspreken," beval de heks. "Als je zonder haar gaat, laat je haar hier achter en neem je een stukje van haar ziel mee. Als jullie samen gaan, kan ik ervoor zorgen dan jullie krachten bundelen. Dan zal de impact minder groot zijn."

"Als in Jane zal er minder last van hebben?"

"Ja."

Asher zweeg en leek in gedachten verzonken. Dus het was Vincenzo die als eerste reageerde. "Jane beschikt toch helemaal niet over dezelfde krachten als Asher? Is ze daar niet te zwak voor?"

Een vlaag woede ging door me heen toen Vincenzo het woord zwak uitsprak. Ik had me nog nooit eerder zo boos gevoeld als iemand me zo noemde. Ze spraken ook deels de waarheid. Toen ik naar Asher keek werd het gevoel direct opgehelderd. Het was niet mijn woede zie ik voelde, maar die van Asher.

"Jane is niet zwak," siste hij woedend.

Zijn beste vriend stak zijn handen in de lucht, als teken van overgave. "Ik bedoelde het niet in een negatieve manier. Het is gewoon een feit. Jane is zwakker dan jou."

"Dan hoef je het nog steeds niet te zeggen."

Migsna was het gekibbel duidelijk beu. "Stop. We hebben hier nu geen tijd voor." Ze wierp een korte blik op de Ouderen, die ons afwachtend aankeken. Daarna vertelde ze verder.

"Jane is een nieuweling, haar krachten zijn nu niet te onderschatten. Maar langs de andere kant, ze is inderdaad te zwak. Daarom heeft ze jou nodig, Asher. Jij ben wel sterk genoeg. Je kan jouw krachten gebruiken om haar mee te nemen."

"En ze zal er dan minder pijn door hebben? Haar ziel zal intact blijven?" vroeg Asher bedenkelijk.

"Niet helemaal. Ze zal er nog altijd nadeel aan ondervinden, maar veel minder en veel minder pijnlijk. Maar ze-"

"Volgens mij hebben jullie tijd genoeg gehad." Kason zijn stem galmde door de kamer.

Migsna draaide haar om en keek hen aan. "Goed. Het is toch beslist. Maar dat zullen jullie al wel gehoord hebben."

Voor Asher kon protesteren, sprak Kason terug. Er verscheen een valse glimlach op zijn gezicht. "Je ben verstandiger dan ik dacht Misgna. Ik wist niet dat je van dat zogenaamde trucje iets afwist. Maar goed, dus je doet het Asher?"

Weer voor hij iets kon zeggen, stapte ik naar voren. "Hij doet het. We doen het. Maar alleen als jullie ons daarna met rust laten. Dit is het laatste dat Asher ooit voor jullie doet."

Ik had geen idee waar ik het lef vandaan haalde om zo te spreken.

Asher blijkbaar ook niet. Hij greep mijn schouder vast en wierp mij een boze blik voor hij zijn aandacht terug op de Ouderen richtte.

"Jane heeft gelijk. Dit is het laatste vuile klusje dat ik ooit nog voor jullie doe."

Diezelfde vuile glimlach verscheen weer op Kason zijn gezicht. "Dat zullen wel zien. Je krijgt een week en dan wil ik Kade en Xenon voor me."

En toen waren ze weg.

April blies opgelucht haar adem uit. "Puh, ik ben blij dat we daar vanaf zijn."

"We zijn er helemaal nog niet vanaf," zei Asher geërgerd en draaide zich om zodat die iedereen kon aankijken. "Het moeilijkste deel komt nog." Hij keek mij alleen aan nu. "Voor ons dan toch."

Aan zijn uitdrukking te zien was hij het duidelijk niet eens met wat er nu ging gebeuren. Maar hij had geen keus. We moesten dit doen, anders zouden ze ons nooit met rust laten.

"Laten we met de voorbereidingen beginnen. Het zijn er enorm veel."

"Wij willen allemaal helpen," zei Vincenzo en greep April haar hand vast.

Misgna knikte. "Goed, begin dan maar met Jane vast te binden."

"Wat?" schreeuwde Asher woest.

"Bij nader inzien, bind Asher ook maar vast."